بر اساس نتایج سرشماری ۱۳۹۰ برای نخستین بار درصد مهاجرت‌های شهر – روستا نسبت به روستا- شهر بیشتر بوده است. اتفاقی که بسیاری از سیاست‌گذاران و تصمیم‌گیران کشور آرزوی آن را داشتند، به طوری که ماده ۱۹۴ قانون برنامه پنجم توسعه دولت را مکلف می‌کند برای بهبود وضعیت روستاها در زمینه سیاست‌گذاری، برنامه‌ریزی، نظارت و هماهنگی بین دستگاه‌های اجرایی، ارتقای سطح درآمد و کیفیت زندگی روستاییان و کشاورزان و کاهش نابرابری‌های موجود بین جامعه روستایی، عشایری و جامعه شهری، تثبیت نسبی جمعیت روستایی و مهاجرت معکوس، سیاست‌های تشویقی و حمایت‌های لازم را به عمل آورد.
