قصه عموغلام و بی‌بی‌فاطمه که حالا روستای دهنه آهنگران را به نام آن‌ها می‌شناسند

لیلی و مجنون زیرکوه

قصه «عموغلام» قصه نداری است. قصه پرغصه بار سنگین زندگی است و دست و بالی که همیشه خدا خالی مانده است. او هم مثل همه اهالی روستای «دهنه آهنگران» در دل بیابان‌های پرت‌افتاده خراسان جنوبی روزگار می‌گذراند؛ روز و روزگار او هم مانند همه مردمان حاشیه کویر، به قناعت می‌گذرد و صبوری؛ به رنج و رضایت. آن‌ها همه عمر سر بر آسمان دارند، تا شاید سفره قناعتشان را به قدر قوت لایموتی رنگین کند.