فضایل امام علی
-
فضائل اهل بیت(ع)/۹؛
«ما را به محبّت علی بخشیدند»؛ دو روایت از اثرات محبت امیرالمومنین(ع)
برای محبت داشتن به حضرت علی(ع)، آثار و برکات بسیار زیاد و فراوانی در روایات نقل شده است. در ادامه دو نمونه از این روایات را از منابع اهل سنت از نظر میگذرانیم:
-
فضائل اهل بیت(ع)/۸؛
زمخشری، مفسر اهل سنت: دوستی علی(ع) ایمان کامل است و با ایمان کامل، گناهان ضرری نمیزنند
زمخشری مفسر، محدث و نحوی اهل سنت می گوید: این [روایت] رمز و علامت خوبی است، زیرا دوستی علی علیه السلام ایمان کامل است و با ایمان کامل گناهان ضرری نمی زنند.
-
فضائل اهل بیت(ع)/۷؛
فضیلتهای امیرالمومنین علی(ع) به روایت خود حضرت؛ « کسی در من عیبی پیدا نکرد و هیچ سخن چینی در من جای عیب جویی نیافت»
علی بن ابی طالب علیه السلام در مواقع مختلف، و به مناسبت های گوناگون، در جنگ و صلح، با دوست و دشمن، درخطبه و نامه و نصیحت، در خلوت و جلوت، خانه نشینی و حکومت، برای اظهار مقام ولایت و جایگاه امامت، به معرفی و بیان فضایل و مناقب خود پرداخته است.
-
فضائل اهل بیت(ع)/۶؛
روزانه هشت فضیلت!/ یک حساب و کتاب سرانگشتی درباره تعداد فضایلی که رسول خدا(ص) برای امیرالمومنین(ع) برمیشمرد
پیشوای اهل تسنّن، احمد بن حنبل می نویسد: «سی هزار حدیث مُسند از رسول خدا درباره علیّ مرتضی علیه السلام صادر شده است.»
-
فضائل اهل بیت(ع)/۵؛
تعبیر رسول خدا(ص) از نسبت پنج تن در ترازو و میزان علم
آیت الله گلپایگانی نوشته است: در این کتاب صد و ده حدیث در مناقب حضرت از جوامع حدیثی اهل سنت از مسانید و صحاح سته و غیر آنها بهگزین کردم و آن را «قبس من مناقب امیر المؤمنین» نامیدم.
-
فضائل اهل بیت(ع)/۴؛
علی(ع)، امیرِ خطاب «یا اَیها الذین آمنوا» در قرآن
میرمحمدصالح ترمذی(متوفای ۱۰۶۰ق) از عالمان دینی اهل سنت و ایرانی تبار ساکن هندوستان، کتابی به زبان فارسی درباره مناقب و فضائل امیرمومنان علی(ع) نوشته و آن را «مناقب مرتضوی در مناقب شاه اولیا، امیرالمومنین علی مرتضی علیه السلام» نامگذاری کرده است.
-
فضائل اهل بیت(ع)/۲؛
علی(ع)، «کلمه»ای که فضائلش بیپایان است
امام صادق علیه السلام در تفسیر «کلمات پروردگار» -که پایان و تمامی ندارد- می فرماید: «نحْنُ کلماتُ اللّه الّتی لا تنْفدُ و لا تُدْرکُ فضائلُنا؛ ماییم کلمات پروردگار که فضایل ما را نمی توان احصا کرد.»
-
ماجرای اشک امیرالمومنین(ع) روی منبر از زبان استاد انصاریان
یک سخنران مذهبی گفت: امیرالمومنین(ع) خودش نمیخورد تا همه را سیر کند، استراحت نداشت تا همه مردم مملکت استراحت کنند اما خیلی مزاحم داشت به قدری که یک روز روی منبر مسجد کوفه، اشک ریخت.