*محمود عمیدی

از همان سال ۷۰ همیشه فکر می‌کردم مدیران باید تمام وقت در خدمت مجموعه تحت مدیریت خود باشند و همیشه تعجب می‌کردم که چرا من که در آن از ترم سوم در آن به عنوان پرستار و کارآموز فعالیت داشتم با حضورم در آنجا، مردم را مورد آزمون و خطای بی‌دانشی خود قرار می‌دادم و البته متوجه اصل موضوع نبودم و از طرفی مورد سوء استفاده دانشگاه هم قرار گرفته بودم و بیمه‌ای هم برایم واریز نمی‌شد و در عمل یک نیروی مفت گرچه نا آگاه بودم، و رئیس بیمارستان که جراح بود تعداد تخت‌هایش در بخش از پزشکان دیگر بیشتر هم بود و کار جراحی هم می‌کرد و کشیک هم می‌داد و...

همیشه فکر می‌کردم ریاست بیمارستان کار ساده‌ای است، دقت که کردم دیدم رئیس دانشگاه، معاونان دانشگاه، رئیس دانشکده پزشکی، همه همین طور هستند و جالب اینکه در بخش دولتی، مطب و بخش خصوصی و بعضی‌ها هم در بخش کالای پزشکی و... درصدی هم در ساختمان سازی مشغول کارند.

کمی بالاتر که رفتم و دقت کردم دیدم تا خود وزیر هم همین طور است.امروزه هم دقیقاً همان روش در حال اجراست، وزیر محترم بهداشت، معاونان ارشد، معاونان معاونان، کارکنان پزشک وزارت، رؤسای دانشگاه‌ها و دانشکده‌ها، رؤسای بیمارستان‌ها، استادان و... همه در بخش‌های دولتی، خصوصی و مطب‌ها فعالیّت گسترده دارند، حال آیا توان ایشان زیاد است یا وزیر بهداشت بودن و قائم مقامی وزیر و، معاونت وزیر و... مشاغل کم مشغله ای هستند ؟

راستی کسی که حتی در زمان وزارت و... که دوران گذرایی است، حاضر نیست بیمارستان‌ها و مطب‌ها و... را رها کند، چگونه می‌تواند در تصمیمات، منافع خودش را در نظر نگیرد؟

در چهار سال اخیر تعرفه مراکز دولتی سه برابر افزایش داشته و تعرفه‌های مراکز خصوصی ۱۲ برابر، قطعاً همین موضوع مؤید و برهان قاطعی بر حفظ منافع یک صنف خاص است و تا زمانی که چنین نگرشی بر وزارت بهداشت حاکم باشد، بی شک امیدی به بهبود اوضاع نیست.

وقتی تعرفه‌های پزشکی سه برابر شد، ما چقدر فریاد زدیم که بیمه‌ها ورشکست می‌شوند و... اما از مدیران بیمه‌ها صدایی در نیامد، چون خود این افراد پزشک هستند و افزایش تعرفه‌ها به نفعشان است .همین است که وقتی جایگاهی در اختیار فردی نامناسب قرار می‌گیرد، بی‌شک تصمیمات مناسبی از آن انتظار نمی‌رود.گذشته از صرف نکردن وقت، مهم‌ترین دغدغه همان منافع شخصی است که سایه‌اش بر هر موضوع دیگری سنگینی می‌کند.

من اصلاً نمی گویم وزیر چه دانشگاهی رفته باشد و چه مدرکی داشته باشد یا نداشته باشد، تنها دغدغه ام این است که وزیر نباید در تصمیمات و اقدام‌های وزارت، ذی نفع باشد و گرنه نتیجه‌اش، می‌شود همین...

*معاونت پشتیبانی سازمان نظام پرستاری کشور