قدس آنلاین: خبرنگار پرسید: الان چی دارین؟ کودک بلوچی با سر و روی خاکی، غمگینانه رو به دوربین لبخند زد که: هیچی...؛
این یک سکانس از مستندی بود که دیشب در سالن اجتماعات روزنامه قدس پخش شد؛ مستندی که تصاویرش را خبرنگار این روزنامه سه روز پس از سیل ضبط کرده است. یک خبرنگار، یک مدیر و یک فعال جهادی دیشب در سالن همایش‌های روزنامه قدس از دیده‌های خود در سیل سیستان و بلوچستان گفتند؛ سیلی که به اذعان آن‌ها این استان محروم را به یاد مسئولان آورد. «جانستان بلوچستان» همایشی برای بازخوانی و بیان ناگفته‌ها و مشاهدات عینی سیل سیستان و بلوچستان بود که دیشب در روزنامه قدس برگزار شد.
آستان قدس پیش از سیل و پس از آن در سیستان و بلوچستان بوده و خواهد بود
حامد صادقی، سرپرست معاونت محرومیت‌زدایی آستان قدس رضوی است. او که به گفته خودش به خاطر وظایف سازمانی‌اش، از بعد زلزله بم تا حالا در همه عرصه‌های آسیب‌دیده از بلایای طبیعی حضور داشته، عصر روز دوم پس از سیل وارد منطقه شده است. او نبود اطلاعات دقیق و اکتفای مدیران به اطلاعات پشت میزی را معضل بزرگ امدادرسانی در کشور دانست. صادقی در ادامه خاطره‌ای از زلزله میانه تعریف کرد و گفت: یک روز پس از زلزله وارد منطقه ترکمان‌چای شدم و خودم را به روستای ورنکش که جزو مناطق کانونی زلزله بود رساندم. در بدو ورود، مدیر ارشد یکی از نهادهای امدادرسان را دیدم و از او درباره وضعیت امدادرسانی پرسیدم. آن مدیر ارشد به من گفت: خدا را شکر بحران کنترل و امدادرسانی‌ها انجام شده است. تأکید کرد که انبارها از اقلام امدادی پر است و جای هیچ نگرانی نیست. حتی گفت صلیب سرخ از ما گلایه دارد که چرا با حجم بالای امدادرسانی، استانداردها را جابه‌جا کرده‌ایم و توقع‌ها را بالا برده‌ایم؟
این را گفت و از یکدیگر جدا شدیم. من همان شب در ادامه بازدید، متوجه شدم که در همان روستا، 50 خانوار چادر ندارند. بماند که در روستاهای دیگر ترکمان‌چای و در شهرستان‌های دیگر چه خبر بود. مثلاً فردای آن روز روستاهایی را دیدیم که با گذشت چند روز از وقوع حادثه هیچ کس به آنجا سری نزده بود.
وی افزود: امدادرسانی‌ها در کشور گرفتار مشکلاتی است؛ مشکلاتی مثل رسیدگی نمایشی به مناطقی که دوربین رسانه‌ها در آنجا حضور دارد و البته نبود بانک‌های دقیق اطلاعاتی آن هم نه از وضعیت مناطق آسیب‌دیده بلکه وضعیت مناطق در پیش از آسیب.
سرپرست معاونت محرومیت‌زدایی آستان قدس رضوی گفت: در سیل سیستان وضعیت متفاوت بود. آستان قدس به خاطر فعالیت‌های اشتغال‌زایی خود در منطقه حضور داشت و منطقه را می‌شناخت. بماند که به خاطر تجربه گروه‌های جهادی، ما از همان ابتدا با گروه‌های جهادی استان همراه شدیم.
وی ادامه داد: بنده همان روزها هر جا که رسانه‌ای دیدم، تقاضا کردم تا دوستان جهادی دیگر استان‌ها به سیستان و بلوچستان نیایند؛ چرا که حضور پررنگ جهادی‌های خود استان، می‌توانست بحران را مدیریت کند.
صادقی گفت: سیل سیستان و بلوچستان که می‌توانست به خاطر سم‌پاشی گروه‌های معاند به عرصه نارضایتی از آنچه به عنوان تقابل فارس- بلوچ و شیعه و سنی از سوی آن‌ها عنوان می‌شد، بدل شود، به لطف پیام مقام معظم رهبری و حضور گروه‌های جهادی، به عرصه همدلی تبدیل شد.
سرپرست معاونت محرومیت‌زدایی آستان قدس رضوی تأکید کرد: در سیل سیستان بیشتر از 85 درصد آسیب‌ها به زیرساخت‌ها وارد شده است؛ از راه‌ها بگیرید تا احشام و باغات. رفع این آسیب‌ها با توزیع اقلام غذایی و... ممکن نیست و لازم است که نهادهای امدادرسان برنامه‌های بلندمدت برای رفع این مشکلات، پیش‌بینی کنند.
وی از رسانه‌ها خواست تا صرفاً مجیزگوی مسئولان نباشند و عملکرد واقعی آن‌ها را در عرصه‌های میدانی پیش روی مردم بگذارند.
گروه‌های جهادی بستری مناسب برای توسعه سیستان و بلوچستان
محمود حق‌دوست به نمایندگی از گروه‌های جهادی در برنامه «جانستان بلوچستان» روزنامه قدس سخن گفت. او تلاش نهادها برای متولی‌گری گروه‌های جهادی را یکی از مشکلات پیش روی این گروه‌ها دانست و گفت: پراکنده‌کاری به ویژه در حوزه بهره‌گیری از توان گروه‌های جهادی، توان این گروه‌ها را کم می‌کند.
وی از عملکرد گروه‌های جهادی در سیل سیستان و بلوچستان دفاع کرد و گفت: گروه‌های جهادی که در برخی مناطق این استان، امدادرسانی می‌کردند سابقه حضور 12 ساله را در منطقه داشتند و همین حضور به آن‌ها کمک کرد تا بتوانند خدمات مناسبی به هموطنان آسیب‌دیده ارائه کنند.
حق‌دوست در ادامه به آنچه «جفا در حق سیستان و بلوچستان» خواند، اشاره کرد و گفت: برای بسیاری از مسئولان نام سیستان و بلوچستان با فقر و گرفتاری برابر است؛ حال آنکه این استان، ظرفیت‌های فراوانی برای موفقیت در عرصه‌های مختلف دارد که این ناشی از عدم شناخت مسئولان از بوم این استان است.
این فعال جهادی افزود: در برخی مناطق استان، شهرک‌هایی با 200 تا 300 واحد ساخته شده که هیچ خانواده‌ای از خانواده‌های بومی، رغبتی به سکنا در آن‌ها ندارند؛ چرا که هیچ تناسبی با نحوه زیست آن‌ها ندارد.
حق‌دوست گفت: ما گروه‌های جهادی کوشیده‌ایم همچنان که در مناطق مختلف استان، خدمات‌رسانی می‌کنیم؛ امیدآفرین هم باشیم و یقین داریم که سیستان و بلوچستان بیش از هر چیز به امید، شور و نشاط احتیاج دارد.
سیل، تجلی بی‌توجهی متمادی به سیستان و بلوچستان
عباسعلی سپاهی یونسی، خبرنگار روزنامه قدس سومین سخنران برنامه «جانستان بلوچستان» بود. او که سه روز پس از سیل خود را به منطقه رسانده بود، یک هفته را در کنار هموطنان بلوچستانی گذرانده است که حاصل آن چندین گزارش تصویری و گزارش مکتوب منتشر شده در رسانه قدس بوده است.
او در ابتدای سخنانش خطاب به سرپرست معاونت محرومیت‌زدایی آستان قدس رضوی گفت: کاش وقتی رسانه‌ها را مجیزگوی مسئولان می‌خواندید، دست‌کم قید «بعضی» را استفاده می‌کردید.
سپاهی یونسی گفت: من یک هفته با نهادهای امدادی در منطقه همراه بودم و بخش‌های وسیعی از مناطق سیل‌زده را دیدم. واقعیت این است که سیل سیستان و بلوچستان مشکلات فراوانی را برای مردم ایجاد کرد اما این مشکلات بیشتر از آنکه حاصل سیل باشد، حاصل بی‌توجهی مسئولان به این استان در سال‌های متمادی پیش از این بوده است.
او ادامه داد: وقتی یک راه روستایی پنج بار از وسط مسیلی رد می‌شود که هیچ پلی برای آن ساخته نشده، معلوم است که وقتی بارندگی بشود و سیلی بیاید، ارتباطش با دیگر مناطق قطع خواهد شد.
خبرنگار روزنامه قدس گفت: شاهد بودم که نهادهای امدادرسانی انبوهی پوشک به مناطق آسیب‌دیده آورده بودند در حالی که مادران در آنجا صرفاً و صرفاً با کهنه، بچه‌هایشان را تر و خشک می‌کنند و نیازی به پوشک ندارند.
او گفت: پوشک دو روز به کار آن‌ها می‌آید و سبد غذایی، یک هفته؛ بعد از آن چه؟ کودکانی که نه مدرسه درستی دارند و نه کتابی می‌خوانند، چطور می‌توانند سرنوشت خود را تغییر دهند؟
سپاهی یونسی گفت: اگر بنا داریم سیستان و بلوچستان را از محرومیت نجات بدهیم باید برای کودکان آن استان کار کنیم؛ برای همین هم ما در یکی از نهادهای غیردولتی خیریه، کمپین جمع‌آوری کتاب و ساخت کتابخانه برای مدارس استان را آغاز کرده‌ایم و امیدواریم این حرکت به تغییری بنیادین در وضعیت سیستان و بلوچستان کمک کند.
نظر شما