نخستین رمان مجتبی تجلی با عنوان «بی رد» در نشر سیب سرخ منتشر شد. این رمان با نگاهی جامعه شناسانه و فلسفی به مرور زندگی نسل جوان تحصیل کرده و دچار از هم گسیختگی و نابسامانی افکار آنان می‌پردازد. نسلی که در پی هویت واقعی و نقشی در جامعه کنونی است. گروهی که از فاصله خود با پدران و مادرانشان درکی منفی دارند و از سویی رفتارها و افکارشان از سوی آنان نفی می‌شود.
مجتبی تجلی نویسنده این کتاب گفت: شخصیت اصلی داستان جوانی است که فلسفه خوانده و حالا تحت فشار اطرافیان در پی کار و کسب است. اما آن را راه رهایی از بن بست فکری خود نمی‌داند. پس در پی یافتن خود، خویش را مخفی می‌کند و بی رَد می‌شود.
این نویسنده در ادامه با اشاره به حضور کولی‌ها در این داستان به عنوان یک اتفاق داستانی افزود: کولی‌ها در دل این داستان برای قهرمان آن مظهر بی نام و نشانی اند. به آنها می‌پیوندد و با سبک و سیاقشان محشور می‌گردد. تا آنکه شخصیت دیگر از نسل پیشین او سر راهش قرار می‌گیرد تا برای یافتن راه حقیقی همراهی‌اش کند. البته ناآرامی روح جوان او را در این مسیر ناکام می‌گذارد و رها شده در جهان همچنان پی خود را می‌گیرد.
وی افزود: برای معطوف کردن توجه‌ها به زندگی کولی‌های ایران مدتی به تحقیق در زندگی این قوم و معاشرت با آنان پرداخته‌ام و در داستان آنان را غیر مستقیم در معرض کنجکاوی مردم می‌گذارد.
تجلی که در پرداخت داستانش به ادبیات عامه توجه داشته است در خصوص استفاده از فولکلور گفت: در این داستان اهتمام ویژه‌ای به ادبیات عامه و گویش فولکلور داشتم و جابه‌جای داستان از لغات و اصطلاحات مهجور و در حال فراموشی استفاده کردم. همچنین اقلیم خراسان و نقاط کمتر توجه شده میراث فرهنگی و تاریخی آن دیار بدون آنکه اشاره‌ای مستقیم به جانمایی وقوع داستان شود از دغدغه‌های داستان بلند بی رَد است.
تجلی که سال ها در زمینه گویش عامه ، تحقیق و پژوهش کرده است. در خصوص تحقیقاتی که داشته است اینطور توضیح می دهد: واژه‌هایی از گویش عامه خراسان را مورد واکاوی و ریشه یابی قرار داده ام که در رسانه های مختلف منتشر شد. اخیرا داستان کوتاهی با مضمون حفظ گویش و فولکلور نوشته ام و در آن به سایش زبان و دیرینگی آن اشاره شده و تغییر واژگان گویش و ادبیات عامه در نسل جوان مورد توجه قرار گرفت. گویش محلی جزئی از میراث ماست که پیش چشمان ما از بین می‌رود.
وی همچنین توضیح گفت: بی رد ابتدا قرار بود داستان کوتاهی با همان مضامین باشد. اما دیدم جستجو در پی یافتن خویشتن، چیزی نیست که بتوان آن را با موجزگویی داستان کوتاه عرضه کرد، به ناچار داستان بسط داده شد و رمان درآمد.
لازم به یادآوری است مجتبی تجلی پزشک و دانش‌آموخته دانشگاه علوم پزشکی مشهد است و در کنار حرفه خود به نوشتن نیز می‌پردازد. از این نویسنده قبلاً مجموعه داستان کوتاه «به ترس‌هایم سلام می‌کنم» که به قنات قصبه گناباد [میراث جهانی ثبت شده در یونسکو] تقدیم شده و مقالات و نقدهای متعدد در نشریات مختلف منتشر شده است.
نظر شما