قدس آنلاین: هوشنگ مرادی‌کرمانی در روستای سیرج در استان کرمان در تاریخ ۱۳۲۳ به دنیا آمده است. این نویسنده کودک و نوجوان دوره دانشکده هنرهای دراماتیک را در تهران گذراند و در همین مدت در رشته ترجمه زبان انگلیسی نیز لیسانس گرفت. از سال ۱۳۳۹ در کرمان نویسندگی را آغاز کرد و در سال ۱۳۴۷ با چاپ داستان در مطبوعات وارد این عرصه شد. اولین داستان وی به نام «کوچه ما خوشبخت‌ها» در مجله خوشه منتشر شد. در سال ۱۳۴۹ یا ۱۳۵۰ اولین کتاب داستان وی «معصومه» حاوی چند قصه متفاوت و کتاب دیگری به نام «من غزال ترسیده‌ای هستم» به چاپ رسیدند. هوشنگ مرادی‌کرمانی را بیشتر با کتاب «قصه‌های مجید» می‌شناسند. بسیاری از منتقدان ادبی بر این باورند که این اثر نتوانست توجه مردم را به خود جلب کند تا اینکه کارگردان مطرح سینما «کیومرث پوراحمد» در سال ۱۳۶۹ براساس این کتاب مجموعه سریال قصه‌های مجدید را خلق کرد. قصه‌های مجید در محیط کرمان نگارش شده و روایتگر لحظه‌های کودکی به نام مجید است که با مادربزرگش (بی‌بی) زندگی می‌کند. بسیاری موفقیت مرادی‌کرمانی را به واسطه این سریال می‌دانند و برخی نقش‌آفرینی جذاب هنرپیشه پسر سریال، مهدی باقربیگی را بی‌تأثیر در جذب مخاطب نمی‌دانند. با این تفاسیر نمی‌توان منکر زیبایی داستان و مضامین مطرح در آن شد.
بی‌شک سریال موفقیت خود را مدیون قوی بودن فیلم‌نامه می‌داند، هر چند که بازی هنرپیشه نوجوان سریال، بی‌بی؛ مادربزرگ مجید و بهره‌گیری از لهجه غلیظ اصفهانی بی‌تأثیر در شهرت سریال و کتاب نبوده است، با این حال نمی‌توان منکر قوت و استحکام خود داستان شد. طرح حوادث منسجم و تأثیرگذار، نقش مهمی را در شناساندن اثر به مخاطب داشته است. از آنجایی که در ایران مردم دایره مطالعاتی‌شان کم است و بیشتر توجه‌شان معطوف سینما و تلویزیون است، جای تعجب نیست این اثر به درستی شناخته‌نشده باشد و بعداً به واسطه سریال پوراحمد مورد توجه قرار بگیرد که اگر چنین نبود باز صرفاً تولید یک سریال نمی‌توانست مخاطب را مجذوب کند. پس خود داستان، طرح حوادث و مضامین به کار رفته در آن می‌تواند عامل مهمی در شناساندن هوشنگ مرادی‌کرمانی به حساب آید.
کرمانی سعی دارد جدای طراحی حوادث جذاب داستانی، فضاسازی و ایجاد رابطه حسی با مخاطب، تصویری تمام عیار از وضعیت جامعه و بسیاری از آسیب‌های اجتماعی نهفته در آن را نشان دهد. مصائبی که گریبان‌گیر پسر نوجوانی می‌شود و گاه یک تنه بر آن است تا با تلاش و نشان‌دادن اراده راسخ بر آن‌ها چیره شود. با وجود اینکه بیشتر آثار کرمانی در حوزه کودک و نوجوان خلق شده، اما نویسنده بر آن بوده تا جامعه روزگار خود را ترسیم و گاه تحلیل کند؛ بنابراین می‌توان مدعی شد آثار هوشنگ مرادی‌کرمانی در گونه داستان‌های جامعه‌شناسی نوجوان قرار می‌گیرد. این درست است که غالب داستان‌های خلق شده در بستر جامعه شکل می‌گیرد، اما طرح مسائل عمیق جامعه‌شناختی و سعی در واکاوی آن موجب می‌شود تا اثر به داستان‌های جامعه‌شناختی پهلو بزند. معمولاً داستان‌های جامعه‌شناختی برای گروه سنی بزرگسال خلق می‌شوند و اینکه قصه‌های مجید برای گروه سنی نوجوان پدید آمده و روایتگر اوضاع اجتماعی است، امری بدیع و تازه است. جدای از آن، قصه‌های مجید دارای مباحث روان‌شناختی است.
به همین دلیل است که این کتاب هم مورد توجه نوجوانان و هم مورد توجه بزرگسالان قرار می‌گیرد. نویسنده سعی کرده در اثر خود جدای ارزیابی وضعیت جامعه و طرح مباحث روان‌شناسی، توصیفگرعناصر بومی، تحلیل مبانی فرهنگی، هنجارها و باورهای مردم باشد. ورود مباحث جامعه‌شناسی و روان‌شناسی در آثار گروه سنی نوجوان را می‌توان یکی از عوامل مهم شهرت مرادی‌کرمانی دانست.
انتهای پیام/
نظر شما