فؤاد حسین، وزیر خارجه عراق به دعوت رسمی همتای سعودی خود، فیصل بن فرحان به عربستان سفر کرده و قرار است طی آن، پرونده‌های مختلفی را پیگیری کند. یکی از این پرونده‌ها مسائل امنیتی است؛ به‌خصوص آنکه انتحاری‌های انفجار عظیم بغداد تابعیتی سعودی داشتند. همکاری‌های مشترک هم دیگر دستور کار این گفت‌وگوهاست؛ منتها در این سفر احتمالاً وجه امنیتی در مذاکرات بسیار پررنگ‌تر باشد. در شرایطی که برقراری روابط با عربستان همواره موضوع مناقشه‌برانگیزی در صحنه سیاسی عراق پس از ۲۰۰۳ بوده است، به دلیل نارضایتی سعودی‌ها از برچیده شدن دیکتاتوری بعثی و قدرت‌گیری شیعیان در بغداد که منجر به مداخلات و بحران‌آفرینی‌های ریاض در عراق پس از ۲۰۰۳ شد، اما دولت مصطفی الکاظمی در مدت کوتاه تصدی پست نخست‌وزیری بیشترین میزان ارتباط ‌گیری و همکاری با عربستان سعودی در سیاست خارجی دولت‌های عراق پس از ۲۰۰۳ را به نام خود ثبت کرده است. عمده‌ترین دلیل این موضوع راهبرد الکاظمی برای ایجاد موازنه مثبت در روابط خارجی عراق به‌ویژه در رقابت دو قدرت مهم و بانفوذ منطقه و جهان اسلام یعنی ایران و عربستان و بهره‌گیری از این فضا به سود منافع اقتصادی عراق بوده است. این دیدگاه دولت الکاظمی به‌ویژه با مشاهده تمایل سعودی‌ها به افزایش شراکت‌های اقتصادی با عراق برای مقابله با نفوذ نرم ایران در این کشور تقویت نیز شد. عراق که دارای اقتصادی تک محصولی و غیرمولد است در سال‌های اخیر به دلیل کاهش قیمت نفت، آسیب‌های ناشی از ظهور تروریسم و شیوع کرونا با بحران مالی بزرگی دست و پنجه نرم می‌کند و این امر به شکل‌گیری اعتراض‌های گاه و بیگاه مردمی در این کشور انجامیده است. در این میان دولت موقت الکاظمی نیز که نتوانسته به طور مؤثر برای حل و فصل معضلات اقتصادی چاره‌اندیشی کند، بیشتر تخم‌مرغ‌های خود را در امید به اجرای وعده‌های مکرر اقتصادی سعودی‌ها نهاده است تا شاید در زمان باقیمانده تا برگزاری انتخابات پارلمانی

۶ ماه بعد بتواند دستاوردی قابل ملاحظه را به نام خود به ثبت برساند و آن را به پل موفقیت خود در انتخابات تبدیل کند. بنابراین پیگیری اجرای سندهای همکاری اقتصادی که در مذاکرات گذشته مورد توافق قرار گرفته‌اند از اهداف اصلی سفر وزیر خارجه و وزیر کشور به عربستان است. به طور کلی عراق در دوران مصطفی الکاظمی به دنبال این است که از طریق رابطه با کشورهای عربی نیاز عراق را چه انرژی باشد و چه برق، از جمهوری اسلامی ایران کم کند و در همین راستا به دنبال افزایش ارتباط و تفاهمات با کشورهای عربی بوده و هستند. چیزی که از سعودی بر می‌آید، گسترش تروریسم در منطقه در پوشش سلفی‌گری و وهابیت در چارچوب منافع ملی این کشور است. مگر اینکه طرف عراقی با پشتوانه گروه‌های قدرتمند مقاومت و تکمیل آن با فشارهای حقوق بشری دولت جدید آمریکا بتواند جلو آن را بگیرد. امری که با توجه به تجربه و پیشینه‌ای که از ریاض وجود دارد، دشوار به نظر می‌رسد.