۲۸ اسفند ۱۳۹۹ - ۱۰:۰۵
کد خبر: 744499

خطری که ممکن است اغلب کشورهای دنیا از جمله دولت‌های تحت تحریم‌های اقتصادی و غذایی همانند ایران را تهدید کند، بی‌ثباتی‌های اقتصادی و زیستی ناشی از ناامنی‌غذایی است.

امنیت‌غذایی پایدار رمز دستیابی به اقتصادمقاومتی

در حالی ‌که بانک جهانی امنیت‌غذایی را دسترسی آسان و کافی تمامی مردم یک جامعه به غذا و مایحتاج اساسی دانسته است، عقب‌ماندگی این حوزه می‌تواند ثبات سیاسی و اقتصادی کشورها را به چالش بکشد و قدرت‌های بزرگ اقتصادی نیز از آن به ‌عنوان ابزاری تنبیهی علیه کشورهای درحال‌ توسعه بهره ببرند؛ بنابراین امنیت‌غذایی در وهله نخست می‌تواند از دخالت دیگر کشورها و کارسازی اقدام‌های  فلج‌کننده اقتصادی آنان در کشور هدف، جلوگیری کند.

موضوع امنیت‌غذایی یکی از محورهای اساسی اقتصادمقاومتی و توسعه پایدار است که بسیاری از اقتصاددانان راه دستیابی به آن را در خودکفایی محصولات غذایی، بالا بردن میزان دسترسی به غذا و افزایش استفاده از آن می‌دانند که این امر نیز از رهگذر رونق کشاورزی، توسعه روستایی، کاهش واردات محصولات اساسی و صادرات تولیدات مازاد، تنظیم الگوی جامع و کاربردی تأمین غذا و افزایش رقابت‌پذیری محصولات ایرانی در بازارهای جهانی محقق خواهد شد.

در واقع امنیت‌غذایی به نوعی حلقه وصل کشاورزی و اقتصادمقاومتی محسوب می‌شود و بخش کشاورزی با ایجاد خودکفایی غذایی، ایجاد ارزش‌افزوده و صادرات محصولات غذایی، به اقتصادمقاومتی در رسیدن به چشم‌اندازهای ترسیم‌شده کمک می‌کند.

در همین راستا، سازمان خواربار جهانی(فائو) نیز اعلام کرده دو برابر شدن میزان تولیدات کنونی جهان، تضمین‌کننده امنیت‌غذایی در سال ۲۰۵۰ است، به همین دلیل جمهوری اسلامی ایران تلاش کرده بخشی از سیاست‌های ۲۴بندی اقتصادمقاومتی خود را به خودکفایی کشاورزی و امنیت پایدارغذایی اختصاص دهد و از طریق آن مسائل آسیب‌زای اقتصادی را مرتفع کند. بدین‌ترتیب وزارت جهاد کشاورزی نیز الگوی‌غذایی و تأمین امنیت محصولات مورد نیاز کشور را برای سال ۱۴۰۰ طرح‌ریزی کرده که براساس آن، بخش کشاورزی باید عرضه‌کننده ۵/۱۶میلیون تن گندم، ۲/۵میلیون تن شلتوک، ۱/۲ میلیون تن قند و شکر، ۷/۴ میلیون تن سیب‌زمینی، ۴ میلیون تن انواع گوشت و مرغ و ۷۲ میلیون تن شیر باشد.

برخی ایرادها و الگوهای غلط همانند ذائقه غذایی خانواده‌ها، الگوی مصرف اشتباه و یا حتی روش‌های نادرست آبیاری محصولات کشاورزی و دورریز آن نیز از جمله مسائلی هستند که امنیت‌غذایی را دچار مخاطرات کرده است؛ بنابراین به نظر می‌رسد در عرصه امنیت‌غذایی و تحقق خودکفایی اقتصادی از طریق آن، نه‌تنها باید سیاست‌های کلان غذایی و کشاورزی از سوی دولت مورد توجه قرار بگیرد بلکه در لایه‌های پایین‌تر جامعه و در میان مردم نیز رویه صحیح کشت تا مصرف محصولات رعایت شود.

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.