ابتدا باید بدانیم چه ایده یا ایده‌هایی تعیین‌کننده خط مشی سیاسی دولت جو بایدن است؟ در دوران ترامپ رقابت با عنوان «قدرت برتر» تعیین‌کننده نگاه آمریکا به رقابت با چین بود. دولت بایدن هم در این ماه‌های ابتدایی کار خود، این چارچوب تعیین شده توسط دولت ترامپ را پذیرفته اما سیاست‌هایش در طول این فرایند را متفاوت بنا گذاشته است. این سیاست‌ها و شکل کنونی جهان سبب شده حتی اگر دولت بایدن رویه کم کردن تنش‌ها با چین را در پیش بگیرد، امکان تقابل واقعی و خطرناک میان دو کشور باز هم افزایش یابد.

رابطه کنونی چین و آمریکا اکنون متزلزل شده و رقابتشان بسیار شدت گرفته است. تفاوت ایدئولوژیک دو کشور نیز سبب شده این عدم اطمینان به یکدیگر و رقابت بینشان هر چه بیشتر افزایش یابد. همچنین قضایای تایوان و تقابل نیروی دریایی دو کشور در چند وقت آینده می‌تواند باز هم این تنش‌ها را بیشتر کند. آمریکا همیشه این چالش را برای خود تعیین کرده که بتواند تا حدامکان از گستره نفوذ و قدرت چین بکاهد، اما در این بین موجب به وجود آمدن یک تقابل غیرقابل کنترل و عظیم نیز نشود و با وجود این، تمایلات اقتصادی به نفع آمریکا را نیز پیش ببرد. در حال حاضر جلوگیری از مناقشه مستقیم میان چین و آمریکا حیاتی‌ترین بخش در رابطه این دو کشور محسوب شده و باید رقابت آن‌ها در همین حد بماند.

آمریکا در پی آن است نه تنها با استفاده از تمامی منابع کنونی خود بلکه با ساختن ابزارهای جدید، رقابت راهبردی خود را با چین حفظ کرده و در عین حال نگذارد کنترل اوضاع به سمت جنگ از دستش خارج شود. مسلماً رقابت راهبردی میان دو کشور یکی از عوامل هر مناقشه احتمالی است که سیاست‌گذاران و تحلیلگران در حال بررسی آن هستند، اما برای کنترل شرایط باید انرژی و وقت بیشتری در این زمینه گذاشته شود تا بتوان رقابت را در حد رقابت حفظ کرد. آمریکا در استفاده از این تحلیلگران و سیاست‌گذاران در چند وقت اخیر فعال شده تا در جنبه‌های دوطرفه میان خود و چین، در زمینه منطقه‌ای و جهانی بتواند هم چین را به چالش بکشد و هم از به وجود آمدن درگیری مستقیم جلوگیری کند. نباید فراموش کنیم آمریکا به نوعی دارد بازدارندگی خود را تقویت می‌کند و این شاید تنها راه برای پیشگیری از جنگ باشد.