نهم ربیع‌الاول، اولین روز امامت امام زمان(عج) فرصتی مغتنم است برای تجدید بیعت با یگانه منجی عالم بشریت و معنا بخشیدن به مفهوم انتظار. روزی برای درنگی دوباره در این پرسش که از کجا بفهمیم منتظر آقا(عج) هستیم؟ و چه کنیم که تا جزو منتظران واقعی حضرت (عج) باشیم؟
گفت‌وگوی ما با حجت‌الاسلام حاج شیخ مجتبی کلباسی، مدیر مرکز تخصصی مهدویت در مورد برخی از وظایف منتظر واقعی فرج حضرت مهدی(عج) را در ادامه می‌خوانید.
اعتقاد به مهدویت در تمامی ادیان الهی
حجت‌الاسلام کلباسی با بیان اینکه نهمین روز از ربیع‌الاول فرصت و موقعیت مناسبی برای گفت‌وگو درباره مهدویت و امام حی است، می‌گوید: اعتقاد شیعه در مورد امام زمان(عج) این است که آن امام حی و زنده بوده ولی از نظرها غائب است. البته این اعتقاد اختصاص به مذهب تشیع ندارد بلکه تمام فرق مسلمانان معتقدند که امام زمان(عج) حق است و روزی زمین را پر از عدل و داد خواهد کرد همان طور که پر از ظلم و جور شده باشد. تمام فرق اسلامی بر اساس منابع معتبر خود در حقانیت امام زمان(عج) روایات فراوان و صحیح در حد تواتر از رسول گرامی اسلام(ص) نقل کرده‌اند. به طور نمونه سهیلی در شرح سیر از جابر عبد الله انصاری از پیامبر(ص) نقل می‌کند که: «من انکر خروج المهدی فقد کفر» یعنی هر کس خروج مهدی(عج) را انکار کند کافر است.
او ادامه می‌دهد: امامت در مکتب اهل بیت(ع) موضوعی فرعی و شاخه ای نیست بلکه جزو اصول عقیدتی است. بنابراین لازم است که در فرصت‌های مناسب در مورد این مسئله گفت‌وگو و تبادل نظر صورت گیرد. خصوصاً که این تناسب که بعد از شهادت امام یازدهم(ع) و آغاز امامت امام حی این مسئله صورت بگیرد. امام عصر زنده است و بر اساس مبانی اعتقادی مکتب اهل بیت(ع) زنده و کار هدایت و وظایف امامت را در این زمان بر دوش دارد. پس توجه و تجدید بیعت با حضرت و توجه به مسائل مرتبط با این موضوع امری بایسته و شایسته است.
وظیفه منتظر دوری از بدی‌ها و آرستگی به خوبی‌ها
این پژوهشگر مهدویت تصریح می‌کند: اینکه پیامبر اکرم(ص) در احادیث متقن و متواتر خبر از ظهور شخصی با اوصاف و القاب خاص داده که خواهد آمد و جهان را پر از عدل و داد می‌کند آن زمان که پر از ظلم و جور شده باشد، صرفاً بیان یک خبر و دادن اطلاعات نبوده است. بیان این موارد در کلام نبی مکرم اسلام(ص)، همینطور آیات قرآن کریم همه حکایت از تشریح راهی است که باید در آن حرکت کنیم. نه تنها افراد که جامعه هم باید طبق همین آرمان و چارچوب، برای خود چراغ راهی تعیین کرده و برای رسیدن به آن هدف والا تلاش کند. اگر امروز شاهد هستیم که جوامع در منش، حرکت و... دچار تفاوت هایی هستند به این دلیل است که ذهنیت‌ها، افکار و ایده‌های آنان متفاوت است اما بحث انتظار مشترک در بین تمام ادیان الهی است. یعنی جهان اسلام در انتظار ظهور مهدی موعود و زمینه‌سازی آن است.
این استاد حوزه و دانشگاه عنوان می‌کند: در مورد وظایف و تکالیف شیعیان در دوران غیبت، بسیار سخن گفته شده و تبیین تمام وظایفی که شیعیان در عصر غیبت برعهده دارند، در این محدوده نمی‌گنجد. یکی از وظایف مهمی که هر شیعه منتظر برعهده دارد، دور بودن و پیراستن خود از ویژگی‌های ناپسند و آراستن خود به اخلاق نیکو است. همچنان که امام صادق(ع) در روایتی فرموده است «هر که دوست دارد از یاران حضرت قائم(عج) باشد، باید منتظر باشد و در این حال، به پرهیزکاری و اخلاق نیکو رفتار کند، در حالی که منتظر است». امام عصر(عج) نیز با توجه به ناگهانی بودن امر ظهور، همه شیعیان را در زمان غیبت به انجام اعمال پسندیده و دوری از اعمال ناپسند فرا خوانده است. در همه حال باید در نظر داشته باشیم و از خود بپرسیم منتظَری که از او صحبت می کنیم برای پیاده کردن چه اهدافی ظهور می‌کند و برای تحقق آن اهداف تلاش کنیم.
منتظر واقعی عدالت خواه است
حجت‌الاسلام کلباسی اظهار می‌کند: شعار اصلی مهدی موعود عدالت و عدالت گستری است. تنها زمانی می‌توانیم خود را منتظر امام عدالت‌گستر و پیرو او بدانیم که در زندگی فردی و اجتماعی خود، راه و روش مورد نظر او را اجرا کنیم. جامعه منتظر باید عدالتخواه باشد. نمی‌توانیم انتظار مهدی موعودی را داشته باشیم که عدالت‌گستر است اما فکر ما از عدالت‌خواهی جدا باشد. ظلم ستیزی، اهل جود و کرم و... عناوین کوچکی از صفات عظیم امام زمان(عج) است که منتظر واقعی باید برای تحقق آنها تلاش کند. اگر هیچ حساسیتی در این موارد نباشد، نمی‌شود ادعا کنیم منتظر موعودی هستیم که برای مبارزه با ظلم می‌آید. این ظلم ستیزی از ابعاد کوچک مانند ظلم به همسایه یا ظلم هنگام رانندگی تا ابعاد بزرگتر و سطح بین‌المللی و ظلم به همنوعان مانند فجایعی که رژیم صهیونیستی انجام می‌دهد را شامل می‌شود.
او خاطرنشان می‌کند: اگر یک منتظر نسبت به این موارد واکنشی نداشته باشد، یعنی منتظر عدالت نیست و برای مبارزه با ظلم آمادگی ندارد بلکه دنبال منافع آنی و دنیوی خود است. منتظر حقیقی بطور مداوم؛ جامعه، نظام جهانی و اقتصادی و نظام سیاسی را تحلیل کرده و با روش‌های صحیح، آسیب‌های آن را می‌شناسد و در صدد رفع آنان برمی‌آید.
انتظار و معنابخشی به زندگی
او تصریح می‌کند: اگر فردی در همه حال زیر لب از خدا می‌خواهد «اَللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفَرَج» و از او برای یاری امام زمان(ع) طلب کمک می‌کند اما رفتار و فعلش با فردی که معتقد به ظهور نیست تفاوتی ندارد، او مدعی دروغین است و تفاوتی با غیرمنتظر ندارد. کسی که می‌خواهد سرباز امام زمان(عج) باشد باید در رفتارش نیز چنین باشد. اگر در عمل او فرقی نکند این سخن تظاهری بیش نیست. وقتی می‌توانیم بگوییم منتظر هستیم که خود را در مسیر منتظَر قرار دهم. آرمان‌های او را بشناسیم و در جهت همان آرمان‌ها حرکت کنیم. در غیر این صورت این دعاها کلمات زیبایی هستند که تنها از روی عادت بر زبان آورده می‌شود و ارزشی ندارد.
حجت‌الاسلام کلباسی در پایان با تاکید بر جهانی بودن حکومت امام عصر(عج) می‌گوید: مهدویت و ظهور برای منطقه خاصی نیست همچنان که فرموده است «یَمْلأُ اللهُ به الْأَرْضَ قِسْطاً وَ عَدْلًا کَمَا مُلِئَتْ ظُلْماً وَ جَوْراً». برای منتظر بودن باید جهانی اندیشید. این جهانی اندیشی؛ آگاهی‌های سیاسی، اجتماعی، مطالعات و... را شامل می‌شود. وحدت جهانی در مسیر انتظار اقتضائات متفاوتی دارد. مهدویت را نباید برای منطقه کوچک و محدوی در نظر داشته باشیم. مهدویت جهانی است و در این راه باید مدام از خود سوال کنیم چگونه می‌توانیم خدا را یاری کنیم؟ یاری ولی خدا، یاری خدا است و یاری ولی خدا در جهان امروز یعنی انتظار، تلاش در معرفی اهداف او، احیا و زنده نگه داشتن نام و معرفی راهش. این موارد همه گام‌هایی است که می‌توانیم در این مسیر برداشته و زندگی خود را معنا بخشیم.
نظر شما