در حیرتم که خدا با تو چه کرده است؛ تویی که شب‌ها از غم همنوعان رنجورت، خواب بر چشم حرام می‌کنی و به خستگی درس استقامت و صبوری می‌دهی؛ در حیرتم که سینه تو از کدام دریای عشق به خدا پر شده که چنین در رضایت او موج می‌زنی و آسوده نمی‌نشینی؛ در حیرتم که از چشمه کدام ایمان و عاطفه سیراب گشته‌ای که درونت از هیچ احسان و از خودگذشتگی سیراب نمی‌شود و به هیچ خستگی رضایت نمی‌دهد؛