فیلم سینمایی «گیج گاه» از آثار بخش سودای سیمرغ جشنواره فیلم فجر امسالاست که همین امر بهانه ای شد تا با عادل تبریزی کارگردان جوان این اثر که سالها در زمینه فیلم کوتاه در مشهد فعالیت داشته است به گفتگو بپردازیم که می خوانید:
آیا فیلم گیج گاه را باید در ادامه فیلمسازی شما در ساخت فیلم های کوتاه دانست؟
تبریزی:بله سعی کرده ام که همان لحنی را که سالها در سینمای کوتاه دنبال می کردم هم در این فیلم حفظ و اجرا کنم
سینمای کوتاه سینمای مخاطب خاص است و شما مطمئنا فیلم سینمایی گیجگاه را برای مخاطب عام ساخته اید چه کرده اید که مخاطب بتواند با لحن این فیلم به راحتی ارتباط برقرار کند؟
تبریزی:من به تقسیم بندی به این شکل در سینما اعتقادی ندارم اینکه فیلم کوتاه مخاطب خاص دارد هیچگاه همچین ذهنیتی در خصوص این سینما نداشته ام برایم خود مدیوم سینما مهم است و دوست دارم فیلمی بسازم که در آدمهای مختلفی تاثیر بگذارد. ما مخاطب های مختلفی با سطح آگاهی های مختلفی داریم و نمی شود که در فیلمسازی دسته بندی کرد که بر قشر خاصی تاثیر بگذارد. من فقط خواسته ام که مخاطب های مختلف از جنس های مختلف بتوانند با اثرم ارتباط برقرار کنند.
گیجگاه یک تم اجتماعی دارد. آیا قرار است در این فیلم با سیاه نمایی یا با نق نق های خاص این گونه فیلم ها مواجه شویم؟
تبریزی : من با این گونه واژه ها کلا بیگانه ام. در سینمای اجتماعی فیلمسازان حق دارند از معضلات و مشکلات حرف بزند. من در گیجگاه نگاهی اجتماعی داشته ام که رگه هایی طنز دارد و من سعی کرده ام فیلمی بسازم که وقتی مخاطب آن را می بینید حال روحی خوبی پیدا کند. گیجگاه فیلم تلخی نیست حتی می توانم بگویم فیلم امید بخشی هم هست. داستان گیجگاه به یک مساله ای که در گذشته و در مناسبات اجتماعی دهه هفتاد اتفاق افتاده نگاه روز اجتماعی دارد. در واقع این فیلم شبیه نگاه کردن به یک آلبوم قدیمی است که وقتی نگاه می کنی ممکن است آن آلبوم تلنگری به حال امروز خودت باشد.
تجریه سالها دستیاری کنار کارگردانان صاحب نامی چون مسعود کیمیایی، داریوش مهرجویی و ...چقدر به ساخت این فیلم کمک کرد؟
تبریزی: قطعا در سالهایی که در کنار مسعود کیمیایی و داریوش مهر جویی بودم خیلی آموختم حضور در کنار هر کدام از این کارگردانان برایم کوله باری از تجربه بوده است. همه این تجربه ها در روند تولید این فیلم خیلی به من کمک کردند. با این حال اما سعی کرده ام متاثر از کسی نباشم و نگاه خودم را در کار حفظ کنم.
از انتخاب بازیگران بگویید. طیف مختلفی از چندین نسل. آیا در زمان نوشتن فیلمنامه به کسی مثل جمشید هاشم پور فکر کرده بودید؟
تبریزی: مطمئنا اگر جمشید هاشم پور در این کار بازی نمی کرد من این فیلمنامه را نمی ساختم. حضور ایشان برای من الزام بود و من به هیچ گزینه ای دیگری بجز ایشان فکر نکرده بودم. و از روزی هم که فیلمنامه را می نوشتم ایده را با حامد بهداد مطرح کردم و او هم موافقت کرد که در این کار همراه ما باشد. برایم مهم بود که طیفی از بازیگرانی را کنار هم بچینم که باهم خوانی نداشته باشند در واقع به دنبال یک ترکیب کاملا متفاوت بودم.
ولی باران کوثری و حامد بهداد در آثار مختلفی کنار هم بازی کرده اند و در واقع به یک زوج هنری تبدیل شده اند
تبریزی: مطمئنا شما شاهد حضور بسیار متفاوتی از بازی این دو بازیگر در فیلم گیجگاه خواهید بود. برایم مهم بود که هر کسی که این فیلم سینمایی را می بینید این حس برایش ایجاد شود که باران کوثری و حامد بهداد برای اولین بار است که رو به روی هم ظاهر می شوند.
چرا فیلم گیجگاه را در مشهد نساختید؟
تبریزی: متاسفانه مشهد قدر فیلمسازانش را نمی داند و فیلمسازان برای پیشرفت مجبورند به تهران مهاجرت می کنند. حیف مشهد با آن همه لوکیشن های زیبا و آن همه استعداد. ولی نمی شود در مشهد زندگی حرفه ای داشت و من ارزو دارم که بتوانم در مشهد فیلم بسازم.
پیش بینی شما از جشنواره امسال آنهم با شیوه خاصی که قرار است برگزار شود و این چند ماه تعطیلی و...چیست؟
تبریزی: من نمی دانم چرا بعضی با بازگشایی سینما ها مخالف هستند الان که همه صنوف باز هستند من فکر می کنم خیلی دارد به سینما ظلم می شود و به نظر من اگر تدبیری درست بهداشتی باشد مشکلی برای برگزاری جشنواره نخواهیم شد. پیش بینی خاصی ندارم ولی امیدوارم فرصتی برای فیلمم فراهم شود که مردم بتوانند آن را ببینند چون مطمئنم خانواده ها و بخصوص دهه پنجاهی ها و شصتی ها می توانند با کار ارتباط خوبی برقرار کنند و همه اعضای خانواده می توانند در کنار هم راحت به تماشای این فیلم بنشینند.
انتهای خبر/
نظر شما