خوشبختانه چند سالی است ساخت فیلم‌های پویانمایی پررونق‌تر شده و مخاطبان سینما هم آن را با علاقه بیشتری دنبال می‌کنند، ضمن این که کیفیت این گونه تولیدات هم ارتقای بیشتری یافته است. افزایش تعداد فیلم‌های پویانمایی ایرانی باعث شده برخی کارشناسان صنعت-هنر سینما پیشنهاد بدهند بخشی مجزا در جشنواره فیلم فجر به انیمیشن اختصاص یابد که دبیر جشنواره این پیشنهاد را پذیرفته است.
با‌هادی محمدیان کارگردان فیلم موفق «شاهزاده روم» در این‌باره گفت‌وگو کرده‌ایم که در ادامه می‌خوانید.
حتماً شنیده‌اید که بخش مستقلی برای فیلم‌های انیمیشن در جشنواره فیلم فجر اختصاص یافته که خبر خشنود کننده‌ای برای هنرمندان این عرصه است، نظر شما درباره این پیشنهاد چیست؟
خبر افزوده شدن بخش انیمیشن به سی و چهارمین جشنواره بین‌المللی فجر برای من هم خوشحال کننده بود، البته زمزمه‌های اختصاص چنین بخشی به انیمیشن از سال گذشته مطرح شد و قطعاً این اتفاق باعث می‌شود فضای سینمایی کشور و انیمیشن پویاتر شود و در نتیجه تعداد تولیدات و اکران آنها هم افزایش پیدا کند.
انیمیشن در اول راه است و اینکه در جشنواره معتبر فجر بخشی به آن اختصاص داده می‌شود اتفاق بسیار خوبی است.
در جشنواره‌های معتبر دنیا مانند اسکار هم بخش‌های مشخصی برای انیمیشن در نظر گرفته شده و هر سال تولیدات زیادی در این بخش به نمایش گذاشته می‌شود و به آن اهمیت بسیاری داده می‌شود که عموماً اکران جهانی موفقی هم دارند.
به نظرم این اتفاق در کشور ما نویدبخش این است که تولیدات بیشتری در این زمینه داشته باشیم و هر ساله علاوه بر جشنواره فجر اکران‌های بسیاری در طول سال داشته باشد و منجر به رونق سینمای ایران شود.
نقش نهادهای دولتی در بهبود شرایط پویانمایی را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
به عقیده من کسی که انیمیشن را به عنوان یک هنر- صنعت و تجارت می‌بیند باید بتواند چرخ آن را هم بچرخاند. شرکت‌های تجاری و بنگاه‌های خصوصی روی انیمیشن‌ها سرمایه‌گذاری می‌کنند و چون هزینه‌های ساخت انیمیشن بالاست کمک‌های دولتی زیادی هم به این بخش نمی‌شود.
وقتی تحرکی از سوی انیماتور صورت نگیرد قاعدتاً کسی هم روی انیمیشن سرمایه‌گذاری نمی‌کند. خوشبختانه مسؤولان فرهنگی نگاه خوبی به این مسأله دارند و وقتی هم این تحرک از سوی انیمیشن‌سازها شکل گرفت جامعه سینمایی کشور و بنیادهای خصوصی رفته رفته به سمت انیمیشن کشیده شدند.
این حرکت روز به روز در حال بهتر شدن است و بنگاه‌های خصوصی می‌دانند که با سرمایه‌گذاری روی انیمیشن پولشان هدر نمی‌رود و در نهایت با یک کار کیفی روبه‌رو هستند که برایشان بازگشت سرمایه هم خواهد داشت.
بنابراین چرخه درسـتی در حال
شکل گیری است و انیمیشن‌سازها هم باید به استقلال درستی در این حوزه دست پیدا کنند. در همین راستا حرکت جشنواره هم بسیار درست و هوشمندانه بوده است و این هم شکلی از حمایت معنوی است.
به نظر می‌رسد فاصله انیمیشن ما با تولیدات جهانی زیاد باشد، چه راهکاری برای از بین بردن این فاصله وجود دارد؟
اتفاقاً من فکر می‌کنم فاصله ما با انیمیشن دنیا اصلاً زیاد نیست و ما فرق چندانی با آنها نداریم. در این حوزه توانمندی‌ها بسیار زیاد است و شاید توانمندی بالفعل آن گونه که باید وجود ندارد، اما توانمندی بالقوه فراوانی وجود دارد و مشکل هم به کمبود امکانات در این حوزه برمی‌گردد.
فکر می‌کنم ما با توجه به امکاناتی که داریم پروژه‌های بسیار خوبی تولید می‌کنیم و به نظرم فاصله بسیاری به لحاظ تکنولوژیک با انیمیشن روز دنیا نداریم بلکه حلقه مفقوده ما بحث مدیریتی است که در جمع کردن یک تیم انیمیشن به مشکل برمی‌خوریم و باید ماه‌ها یک تیم سر یک پروژه باشد.
بحث تأمین مالی تیم هم موضوع مهمی‌است که نباید آن را از نظر دورنگه داشت. امیدوارم این حمایت در بخش خصوصی بیشتر شود.
از آن‌جایی که انیمیشن در ابتدای راه است باید فضای کاری بهتری برایش فراهم شود و مورد حمایت بیشتری هم قرار بگیرد.
آینده انیمیشن ایران را چگونه می‌بینید؟
معتقدم این دهه متعلق به انیمیشن است و فکر می‌کنم فضای سینمای ایران به سمتی در حال حرکت است که تا چند سال آینده حرف تازه‌ای برای مخاطبانش نخواهد داشت، چون ظرفیت سینمای واقع‌گرا در همین حد است.
بنابراین نباید از آن توقع معجزه داشته باشیم اما من فکر می‌کنم انیمیشن می‌تواند معجزه کند و با رعایت استانداردهای بین‌المللـی و اولویت قرار دادن کیفیت در تولید می‌تواند این راه را به درستی طی کند و در نهایت امیدوار به اکران‌های شایسته باشیم.
یکی از بزرگترین آرزوهای من در سینمای انیمیشن پیش فروش بلیت‌های فیلم از چند ماه قبل است که امیدوارم روزی به این نگاه برسیم.
نظر شما