سیاهچاله‌ها مکش ندارند
شماری تصور می‌کنند که سیاهچاله‌ها همانند گردبادهای عظیمی هستند که مکش بسیار قدرتمندی دارند، اما این اجرام مانند سایر جرم‌های موجود در فضا هستند که البته نیروی جاذبه‌بسیار قدرتمندی نیز دارند. برای مثال اگر خورشید را با یک سیاهچاله جایگزین کنید، زمین را نخواهد بلعید، بلکه زمین همچنان به چرخش خود دور آن ادامه خواهد داد.به نظر می‌رسد که سیاهچاله‌ها اجرام را می‌بلعند، اما این گونه نبوده و این مورد یک باور غلط است.ستاره‌های نزدیک سیاهچاله شماری از اجرام موجود در اتمسفر خود را در فضا پخش کرده و سیاهچاله‌های گرسنه‌همسایه نیز آن‌ها را با نیروی جاذبه‌به سمت خود می‌کشند و این گونه نیست که اجرام از اتمسفر یک ستاره با قدرت سیاهچاله در فضا پخش شوند.
انیشتین کاشف سیاهچاله‌ها نیست
با وجود اینکه نظریه‌نسبیت انیشتین وجود سیاهچاله‌ها و تشکیل آن‌ها را پیش‌بینی کرده بود، اما این دانشمند کاشف اجرام غول پیکر نیست.کارل شوارزچایلد، کسی بود که از معادلات انیشتین بهره برد و تشکیل سیاهچاله‌ها را با استفاده از آن‌ها اثبات کرد.او توانست این یافته خود را همزمان با انتشار نظریه نسبیت عام در سال ۱۹۱۵ عمومی کند.
تبدیل اجسام به اجرام رشته مانند
سیاهچاله‌ها قدرت عظیمی دارند که می‌توانند هر جسمی را کش آورده و به رشته‌ای مانند یک اسپاگتی تبدیل کنند.
این پدیده «اسپاگتیفیکیشن» یا اسپاگتی کردن نام دارد.این پدیده به رفتار جاذبه به نسبت فاصله بستگی دارد.در حال حاضر پای شما به هسته‌زمین نزدیک‌تر از سرتان است و سر شما جاذبه‌کمتری را تحمل می‌کند.اگر نیروی جاذبه زیاد باشد، این اختلاف در نیروی وارده واضح‌تر خواهد بود.
کشیدن فضای اطراف
فرض کنید فضا یک کاغذ بزرگ خط کشی شده با خطوط موازی است که تا سراسر جهان کشیده شده است. اگر جرمی را درون این کاغذ قرار دهید، شکل آن تغییر خواهد کرد.
هر چه این جرم بزرگ‌تر و سنگین‌تر باشد، بیشتر در این برگه فرو خواهد رفت و اگر این برگه کشیده شود، خطوط موازی دیگر شکل خود را از دست داده و موازی نیز نخواهند بود.
هر چقدر چاله‌موجود در فضا عمیق‌تر شود، این خطوط بیشتر کش آمده و شکل خود را از دست خواهند داد. سیاهچاله‌ها بزرگ‌ترین چاله‌ها را در فضا درست می‌کنند که حتی نور نیز از فرورفتن درون این چاله در امان نیست.
سیاهچاله‌ها؛ کارخانه انرژی
سیاهچاله‌ها می‌توانند انرژی را با بهره‌وری بیشتری نسبت به خورشید تولید کنند.دلیل این اتفاق به موادی برمی‌گردد که به دور افق رویداد یک سیاهچاله می‌چرخند.هر چقدر این مواد به مرکز نزدیک‌تر باشند، سرعت بیشتری داشته و هر چه دورتر باشند، سرعت چرخش کمتری نیز خواهند داشت. به دلیل سرعت بالای چرخش مواد، دمای آن‌ها تا میلیون‌ها درجه فارنهایت بالا می‌رود و این دمای بالا در فرمی با نام تابش جرم‌سیاه می‌تواند ماده را به انرژی تبدیل کند. برای مقایسه باید گفت که واکنش هسته‌ای تنها 7/0 درصد از ماده را به انرژی تبدیل می‌کند و این در حالی است که این دما می‌تواند ۱۰ درصد از ماده را به انرژی تبدیل کند، این اختلاف بسیار چشمگیر و اعجاب‌آور است.
کاهنده سرعت حرکت زمان
برای درک بهتر این موضوع مثال دوقلوها رو مطرح می‌کنیم. یکی از این دوقلوها در زمین به زندگی خود ادامه می‌دهد و دیگری به فضا رفته و با سرعتی بالا در حال حرکت در آن است. با بازگشت برادری که در فضا بوده، متوجه می‌شوید که او جوان‌تر بوده و زمان کمتری از عمرش گذشته، زیرا هر چه سرعت چرخش بیشتر باشد، زمان با سرعت کمتری به جلو می‌رود.با رسیدن به افق رویداد یک سیاهچاله، این بخش سرعت بسیار زیاد و عجیبی دارد و می‌تواند سرعت حرکت کردن زمان رو به جلو را کاهش دهد.
منبع : trelaecneics
نظر شما