به گزارش قدس آنلاین به نقل از سرویس سیاسی جام نیـوز، خبرگزاری رویترز (Reuters) در گزارشی تحت عنوان "در حالی که واشنگتن چشم بر اقدامات ایران فرو بسته، ایران در حال پر کردن خلا موجود در عراق است"، به اوضاع عراق و گسترش نفوذ ایران در آن پرداخته و از لزوم مقابله آمریکا با این موضوع سخن به میان آورده است.
در این گزارش آمده است: «در روز 30 می، نیروهای ویژه عراقی با پوشش هوایی آمریکا پل جنوبی فلوجه را تخریب کرده و تهاجمی جدید را برای بازپسگیری آخرین شهرهای بزرگ عراق از تروریست های داعش آغاز نمودند.
نیروهای نخبه عراقی که این حمله را رهبری می کنند افسرانی هستند که توسط مشاوران آمریکایی آموزش دیده اند اما بسیاری دیگر از نیروهای حاضر در صحنه نبرد، توسط ایران آموزش دیده و تامین تسلیحاتی شده اند. این آخرین نمونه از مواردی است که نشان می دهد در حالی که واشنگتن به عمد چشم خود را بر اقدامات ایران فرو بسته است، این کشور در حال گسترش حضور نظامی خود در عراق طی دو سال گذشته است.»
در ادامه این گزارش با اشاره به نبرد اخیر برای آزادسازی فلوجه و نقش ایران آمده است: «در هفته های اخیر هزاران سرباز عراقی و گروه های شبه نظامی شیعه تحت حمایت ایران، در اطراف فلوجه مستقر شده اند و ژنرال سلیمانی، فرمانده سپاه قدس ایران، با فرماندهان ائتلاف گروه های شبه نظامی شیعه که به نیروهای بسیج مردمی شناخته می شود، دیدار کرد. فرماندهان نیروهای بسیج مردمی عنوان کرده اند که در حمله اصلی به شهر شرکت نخواهند داشت اما نبرد فلوجه، نفوذ رو به رشد نظامی و سیاسی ایران در عراق را برجسته تر ساخت؛ کشوری جنگ زده که محیطی مناسب برای اعمال قدرت خارجی است.»
رویترز در ادامه حمله آمریکا به عراق را عامل گسترش نفوذ ایران در این کشور دانسته و می نویسد: «در واقع باید گفت ایران بازیگر منطقه ای بود که از قمار آمریکا در عراق بیشترین بهره برداری را کرد.  آمریکا با حمله خود در سال 2003 به عراق، صدام حسین، دشمن قسم خورده تهران را از قدرت برکنار کرد. واشنگتن به روی کار آمدن یک دولت شیعی در عراق آن هم برای اولین بار در تاریخ مدرن، کمک کرد. پس از آن نیز در حالی که نیروهای آمریکا مشغول نبرد با شورشیان و فرونشاندن جنگ داخلی بودند، ایران نفوذ خود را در تمامی جناح های شیعی عراق گسترش داد.
اکنون حکومت ایران به راحتی نقش اصلی را در ساماندهی عملیات های متحدان عراقی خود ایفا می کند. در این میان، هیچکس نیست که تهران را مهار کند و از سوی دیگر مانع گسترش قدرت داعش شود که شیعیان را مرتد دانسته و منافع ایران و تمامی جناح شیعی عراق را تهدید می نماید.» 
در ادامه این گزارش با اشاره به اهمیت ویژه و استراتژیک عراق برای ایران آمده است: «حضور در عراق منافع متعددی برای ایران به دنبال دارد؛ عراق عمق استراتژیک ایران و یک منطقه حائل در مقابل عربستان سعودی و دیگر کشورهای سنی است که در حال رقابت با ایران برای تسلط بر خلیج فارس هستند. در واقع تهران به دنبال اطمینان از آن است که عراق بار دیگر به تهدیدی وجودی برای منافع ایرانیان تبدیل نخواهد شد؛ مانند زمانی که صدام حسین با تهاجم 8 ساله خود به ایران، ویرانی گسترده ای را برای دو کشور به دنبال آورد.
ایران از اواسط سال 2014 تا کنون مقادیر گسترده ای تجهیزات نظامی در اختیار نیروهای امنیتی عراق قرار داده و به صورت مخفیانه، پرواز هواپیماهای نظارتی بدون سرنشین را از یک پایگاه هوایی در بغداد مدیریت کرده است. ایران همچنین صدها نفر از نیروهای سپاه قدس خود را برای آموزش نیروهای عراق و هماهنگ کردن اقدامات آن ها به عراق اعزام کرده است. مقامات عراقی نیز اعلام کرده اند که چاره ای جز درخواست کمک از ایران ندارند؛ حیدر العبادی، نخست وزیر عراق در یک مصاحبه تلویزیونی در اواخر سال 2014 اعلام کرد  "زمانی که بغداد تهدید شده بود، ایرانی ها از کمک به ما دریغ نکردند." هرچند حیدرالعبادی نشان داده که می خواهد به غرب نزدیکتر باشد اما او برای حفظ دولت خود به کمک ایران و متحدان ایران در عراق نیاز دارد. بدون در دست گرفتن رهبری نبرد توسط شبه نظامیان تحت حمایت ایران در دو سال گذشته، دولت عراق قادر به بازپس گرفتن بخش قابل توجهی از سرزمین های خود از تروریست ها نبود. در این میان، ایران به وسیله ترکیبی از تامین مالی، آموزش شبه نظامیان و حمایت سیاسی، به گسترش نفوذ خود بر گروه های اصلی شیعه در عراق ادامه خواهد داد.»
در انتهای این گزارش آمده است: «ایالات متحده و ایران در حال حاضر منافع مشترکی در مبارزه با داعش و حفظ یک رژیم پایدار و با ثبات در بغداد دارند که می تواند بر درگیری های فرقه ای فائق آید.  در حالی که اوباما و تهران هیچ هماهنگی مستقیمی در عراق ندارند، اما در اصل یک اتحاد اعلام نشده میان آن ها وجود دارد. در صورتی که آمریکا نیروها و منابع خود را در عراق به مراتب افزایش ندهد، واشنگتن نخواهد توانست برای مقابله با قدرت ایران در عراق کار چندانی انجام دهد؛ تهران نیز در استفاده از اهرم های بسیاری که برای گسترش نفوذ خود در عراق در اختیار داد، به هیچ وجه تعلل نخواهد کرد.»