البته این گونه هم نیست که هیچ کس درباره جنبه های مختلف تجارت اسلحه مطلبی ننویسد. هر از گاهی، برخی گزارش های پراکنده درباره این موضوع تهیه و منتشر می شوند، مثل گزارشی که درباره آثار و پیامدهای انتقال تسلیحات آمریکایی – از جمله بمب های خوشه ای- به عربستان منتشر شد؛ و یا توزیع مصیبت بار تسلیحات بین گروه های مورد حمایت آمریکا در سوریه؛ و یا فروش خارجی هواپیمای پر هزینه و جنجالی اف-35. به علاوه، بعضی وقتها که یک رهبر خارجی با رئیس جمهور آمریکا ملاقات می کند، فروش تسلیحات آمریکایی به آن کشور ممکن است موضوع یک یا دو مقاله شود. اما حجم خالص و واقعی تجارت تسلیحات آمریکایی، سیاست هایی که این تجارت را پیش می برد، کمپانی هایی که از آن نفع می برند، و پیامدهای ویرانگر آن در جهان به ندرت مورد بحث و بررسی قرار می گیرد و کمتر تحلیل می شود.
پرسشی که سالهاست ذهن من را به خود مشغول کرده این است: چرا دیگر محصولات صادراتی آمریکایی – از فیلم های هالیوودی گرفته تا محموله های گندم مید وست و هواپیماهای بوئینگ- از پوشش معمول رسانه ای برخوردارند اما صادرات اسلحه در ابهام و سکوت نسبی باقی مانده است؟ آیا ما از این که یک تنه در صدر جدول معاملات تسلیحاتی جهان ایستاده ایم، شرمساریم، و یا جایگاه نخست آمریکا در بازار جهانی اسلحه به امری عادی در زندگی ما تبدیل شده است؛ چیزی شبیه به آمار مرگ و میر، و یا نرخ مالیات ها؟
اینجاست که اعداد و ارقام می توانند به شما تلنگر بزنند. بر اساس آخرین آماری که توسط "سرویس پژوهش های کنگره ای" در دسترس عموم قرار گرفته، ایالات متحده در سال 2014، بیش از نیمی از ارزش کل قراردادهای انتقال تسلیحات در جهان را به خود اختصاص داده است. آمار مربوط به سال 2014، جدیدترین آمار در دسترس است. پس از آمریکا و با فاصله بسیار، روسیه قرار دارد که 14 درصد از ارزش قراردادها را به جیب زده است. یکه تازی واشنگتن در این عرصه، هرگز به شکل واقعی به چالش کشیده نشده است. طی دو دهه گذشته، سهم آمریکا از بازار جهانی اسلحه، بین یک سوم تا یک دوم در نوسان بوده و در سال 2011، به نقطه پیک 70 درصدی رسیده است. و این ثروت اندوزی کماکان ادامه دارد. دریابان جو ریکسی، که ریاست آژانس فروش تسلیحات در پنتاگون را بر عهده دارد – برآورد می کند معاملات تسلیحاتی که در سال 2015 و با مداخله پنتاگون انجام شده، به 46 میلیارد دلار رسیده و انتظار می رود در سال 2016 نیز به 40 میلیارد دلار برسد.
اگر بخواهیم دقیق باشیم، باید بگوییم یک گروه از افراد هستند که بسیار دقیق این جریانات را زیر نظر دارند: مدیران شرکتهای پیمانکاری دفاعی که از این بازار بزرگ سود می برند. وقتی پنتاگون و دیگر سازمان های مرتبط با آن در سال 600 میلیارد دلار بودجه می گیرند، کمپانی هایی مثل لاکهید مارتین (Lockheed Martin)، ریتئون (Raytheon)، و جنرال داینامیکز (General Dynamics) نیز به بازارهای جهانی به عنوان منبع اصلی درآمدهای جدید خود نگاه می کنند. 
به عنوان مثال در یک فراخوان سرمایه گذاری در ژانویه 2015، از مریلین هیوسن، مدیر عامل لاکهید مارتین، پرسیده شد "از آنجا که توافق هسته ای ایران با آمریکا و پنج قدرت جهانی دیگر ممکن است تنش ها را در خاورمیانه کاهش دهد، آیا این شرکت استراتژی خود را برای افزایش صادرات اسلحه به منطقه تغییر خواهد داد؟"
و او پاسخ داد تداوم بی ثباتی و تنش در هر دو حوزه خاورمیانه و آسیا، این مناطق را تا مدتها به نواحی رشد تجاری شرکت تبدیل خواهد کرد. 
به بیان دیگر، جای نگرانی نیست. مادامی که دنیا در جنگ به سر می برد و یا در  آستانه جنگ قرار گرفته، سود لاکهید مارتین با تهدید روبرو نیست- و البته محصولات این شرکت ثابت می کنند که هر گونه بی ثباتی و تنش، نیازمند ابزاری مرگبار است.
کمپانی لاکهید مارتین، تحت مدیریت هیوسن، چنین هدف گذاری کرده که دست کم 25 درصد از درآمدهای شرکت، از محل صادرات اسلحه تامین شود. و بوئینگ حتی از لاکهید مارتین هم بهتر عمل کرده است: این شرکت قصد دارد 30 درصد از درآمدهای خود را از معاملات تسلیحاتی برون مرزی تامین کند.
اگر تولید کننده اسلحه هستید، اخبار خاورمیانه خوشحال تان می کند
معاملات تسلیحاتی، در واشنگتن نوعی سبک زندگی به شمار می رود. از خود رئیس جمهور گرفته تا پایین، بخش های عمده ای از دولت همواره در تکاپو هستند تا اطمینان یابند تسلیحات آمریکایی به سمت بازار جهانی سرازیر است. کمپانی هایی مثل لاهید مارتین و بوئینگ همیشه با خیال راحت به حیات خود ادامه می دهند. چه در سفرهای خارجی رئیس جمهور برای ملاقات با متحدان جهانی و چه در سفرهای مقامات خارجه و دفاع برای دیدار با پرسنل سفارتی، همه مقامات آمریکایی مرتبا به عنوان مسئول فروش شرکت های تسلیحاتی ظاهر می شوند. پنتاگون نیز راه را برای آنها هموار می کند. از دلالی گرفته تا تسهیل، و حتی بانکداری – پول ناشی از معاملات تسلیحاتی و انتقال تسلیحات به متحدان، پنتاگون در اساس بزرگترین معامله گر تسلیحات در دنیاست.
دولت آمریکا در تمامی مراحل هر از یک فروش های تسلیحاتی حضور دارد. پنتاگون کار ارزیابی نیروهای مسلح کشورهای متحد را به عهده دارد تا به آنها بگوید چه چیزی "نیاز" دارند؛ و البته چیزی که همیشه آنها نیاز دارند، میلیاردها دلار تجهیزات و تسلیحات آمریکایی است. سپس پنتاگون کمک می کند تا درباره شرایط معامله، مذاکره شود، در مرحله بعدی جزئیات را به اطلاع کنگره می رساند، و آنگاه پول را از خریدار خارجی دریافت می کند، و در قالب یک قرارداد دفاعی به دست تامین کننده آمریکایی می رساند. در اغلب معاملات، پنتاگون خود نقش "نقطه تماس" را برای تعمیر و نگهداری و تامین قطعات یدکی تمام سیستم های ساخت آمریکا بر عهده می گیرد. سیستم بوروکراسی و اداری که به اجرای این روند کمک می کند، یعنی آژانس همکاری های امنیت دفاعی از روی هر معامله ای که با واسطه گری پنتاگون شکل گرفته، 3.5 درصد کارمزد کسر می کند. این یعنی انگیزه بیشتر پنتاگون برای فروش، فروش، و باز هم فروش اسلحه.