ما باور داریم ریز و درشتِ کرده‌ها و نکرده‌ها و گفته‌ها و نگفته‌هایمان، در روز حساب با سنجه «سنت» هم سنجیده خواهد شد؛ سنت رسول خدا(ص) و سنت پیشوایان؛ و تنها کسانی از مصائب و شداید آن روز رهایی می‌یابند که کردار، گفتار و پندارشان به کردار، گفتار و پندار آن بزرگ و آن بزرگان راه یافته باشد؛ که بهشت را به «بها» می‌دهند نه به «بهانه».
بازگردیم و بنگریم در کجای سنت رسول(ص) و در کجای مناسک دینی که او آورد، بی‌حیایی و بی‌حرمتی جای می‌گیرد و در کجای آموزه‌های او هست که دیگری را و دیگرانی را، حتی اگر نه برادر دینی که بر دینی دیگر باشند، می‌توان به زشت‌ترین گفتارها و رفتارها ریشخند کرد؛ و مگر نه آنکه خدا بر لسان رسولش، امت او را به وحدت خواند و از تفرقه بازداشت؟
«و همگی به ریسمان خدا چنگ زنید و پراکنده نشوید! و نعمت بزرگ خدا را بر خود به یاد آرید که چگونه دشمن یکدیگر بودید و او میان دل‌های شما الفت ایجاد کرد و به برکتِ نعمتِ او، برادر شدید! و شما بر لبِ حفره‌ای از آتش بودید، خدا شما را از آن نجات داد؛ این چنین خداوند آیات خود را برای شما آشکار می‌سازد؛ شاید پذیرای هدایت شوید».
او، آنکه بر اریکه کائنات تکیه زده، میان دل‌های ما الفت ایجاد کرده است، ما چرا باید این الفت را به کینه‌های کور بدل کنیم؟
اختلافی اگر هست، که هست، در ساحت درس و بحث، باید وجه همت علمای دین باشد نه آنکه در ساحت اجتماع، مجالی برای عقده‌گشایی و اختلاف‌افزایی فراهم کند. روح حاکم بر مناسک دینی، باید همان روح دین باشد. دینی که بیهودگی را حتی به قدر کلامی بر زبان برنمی‌تابد چگونه می‌توان مناسکی را در آن جای داد که آورده‌ای جز پاشیدن تخم تخاصم و بذر بی‌حیایی ندارد؟ مؤمنینی که به مناسکی از این دست باور دارند، فردا در روز حساب، چگونه در پیشگاه رسول(ص) سر بالا می‌کنند و در آن صورت نورانی می‌نگرند که «رحمه‌للعالمین» بود و برانگیخته شدن خود را برای آن می‌دانست که تا «مکارم اخلاق» را تمام کند؟ کدام آیین رحمانی و کدام خُلق نبوی است که می‌توان بر آن اساس، زشت‌ترین‌ها را گفت و زشت‌ترین‌ها را کرد و پنداشت که آنکه قلم در دست دارد و ریز و درشت کرده‌ها و نکرده‌ها و گفته‌ها و نگفته‌ها را می‌نگارد، به سببی، قلم بر زمین گذاشته و از آنچه می‌شود، چیزی نخواهد نگاشت؟ آیا شریعتی که بر تفکر و تعقل بنا شده و در آموزه‌های آن هست که ساعتی اندیشیدن از 70سال خداخوانی برتر است، سهوی از این دست را می‌توان در آن دید؟
و سرانجام؛ مگر نه اینکه بزرگمردی که ما تمام مذهب خود را از او داریم، فرمود: و علیکم یا بُنی بالتواصل و التباذل و التبار و ایاکم و التقاطع و التدابر و التفرق «و تعاونوا علی البر و التقوی و لا تعاونوا علی الاثم و العدوان و اتقوا الله فان الله شدید العقاب».
نظر شما