در حالی که روسیه و چین با ارائه قطعنامه‌ای خواستار تعویق ۶‌ماهه بازگشت تحریم‌های سازمان ملل علیه ایران بودند، کشورهای غربی با کارشکنی‌های پیاپی تلاش کردند مسیر «مکانیسم ماشه» همچنان باز بماند. همزمان، رایزنی‌های فشرده عباس عراقچی با سه کشور اروپایی در نیویورک نیز نتوانست مانع تداوم سیاست تهدیدآمیز آنان شود؛ چنان ‌که خبرنگار وال‌استریت ژورنال اذعان کرد در این دیدار هیچ نشانه‌ای از عقب‌نشینی اروپا از فعال‌سازی اسنپ‌بک مشاهده نشد.این در حالی است که در نیمه‌شب ۲۸ سپتامبر، طبق سناریو غربی‌ها، بازگشت خودکار تحریم‌ها اجرایی خواهد شد. در چنین شرایطی، روزنامه گاردین مدعی شد عراقچی در آخرین ساعات، پیشنهادی به آژانس داده است تا تنها به یکی از سایت‌های بمباران‌ شده دسترسی داده شود؛ ابتکاری که به گفته وی می‌تواند مانع شکل‌گیری بحرانی غیرضروری شود. عراقچی در پیامی در شبکه ایکس تأکید کرد: جمهوری اسلامی طرحی «معقول و قابل ‌اجرا» روی میز گذاشته است، اما اروپایی‌ها بار دیگر با بدعهدی ذاتی خود، این پیشنهاد را هم رد کردند.
خبرنگار آکسیوس نیز به نقل از منابع اروپایی اعتراف کرد علت مخالفت غرب، مطالبه ایران برای توقف بازگشت سریع تحریم‌ها در برابر وعده کاهش غنی‌سازی ۶۰ درصدی بوده است. ترکیب این مواضع بار دیگر نشان داد مسئله غرب نه دستیابی به توافق، بلکه استفاده ابزاری از سازوکارهای شورای امنیت برای فشار سیاسی علیه ایران است. تجربه‌های پیشین از برجام تا مکانیسم ماشه نیز ثابت کرده این مسیر نه ‌تنها ایران را وادار به عقب‌نشینی نمی‌کند، بلکه هزینه‌های غرب در میدان تقابل با مقاومت را به ‌مراتب سنگین‌تر خواهد کرد.آنچه این روزها در محافل خبری با عنوان «اسنپ‌بک» برجسته می‌شود، بیش از آنکه واقعیتی حقوقی و اجرایی باشد، یک بازی تبلیغاتی و رسانه‌ای غربی‌هاست. آمریکا و اروپا آخرین برگ خود را رو کرده‌اند و تلاش دارند با بزرگ‌نمایی این مکانیسم، افکار عمومی ایران را مرعوب کنند. اما واقعیت روشن است: بیش از ۹۵ درصد تحریم‌های اعمال ‌شده علیه ایران، هیچ ارتباطی به سازمان ملل ندارد و با عنوان فشارهای یک‌جانبه واشنگتن و بروکسل اجرا می‌شود. بنابراین فعال شدن یا نشدن اسنپ‌بک تغییر معناداری در اقتصاد ایران ایجاد نخواهد کرد.غربی‌ها در رسانه‌هایشان چنین القا می‌کنند که با اجرای اسنپ‌بک اقتصاد ایران زمین خواهد خورد؛ حال آنکه در عمل، طی سال‌های گذشته ایران سخت‌ترین تحریم‌ها را پشت سر گذاشته و راه‌های خود را برای مدیریت شرایط یافته است. از سوی دیگر، مخالفت علنی چین و روسیه به عنوان دو عضو دائم شورای امنیت، به معنای آن است که جامعه جهانی نیز با زیاده‌خواهی آمریکا و تروئیکای اروپایی همراهی نخواهد کرد. روابط اقتصادی ایران با مسکو، پکن و حتی دهلی‌نو در مسیر خود ادامه خواهد داشت، چه اسنپ‌بک فعال شود و چه نشود.نکته مهم‌تر آن است که شرایط امروز هیچ شباهتی به زمان تصویب برجام ندارد. تحولات ژئوپلیتیک، تغییر موازنه قدرت در نظام بین‌الملل و بحران‌های غرب نشان می‌دهد ایران در موضعی متفاوت ایستاده است.
بنابراین تلاش غرب برای جریان‌سازی رسانه‌ای، بیش از آنکه ابزار حقوقی باشد، حربه‌ای تبلیغاتی است تا ایران را وادار به تمکین کند. اما همان ‌طور که تجربه ثابت کرده، وقتی غرب تمام کارت‌هایش را خرج کند، چیزی برای تهدید باقی نمی‌ماند و ایران می‌تواند با برگ‌های جدید خود وارد میدان شود.از منظر مذاکرات نیز آنچه در دیدارهای اخیر عراقچی و پزشکیان در نیویورک با اروپایی‌ها گذشت نشان داد غرب همچنان اهل معامله نیست. اروپایی‌ها استقلالی از خود ندارند و باید برای هر تصمیمی به «رئیس بزرگشان» یعنی آمریکا مراجعه کنند. در حالی که ایران با اختیار کامل و نگاهی صلح‌آمیز پای میز مذاکره رفت، طرف مقابل بار دیگر مسیر یک‌طرفه را برگزید: همه‌ چیز را می‌خواهد، بی‌آنکه حاضر باشد حتی ۲۰ درصد امتیاز بدهد.
اما چیزی که مهم است این است همان ‌طور که آقای لاریجانی، دبیر شعام اخیراً در گفت‌وگوی خودش گفت غربی‌ها ۱۰۰ را می‌خواهند و حاضر نیستند حتی ۲۰ درصد از خواسته‌های ایران تمکین کنند و تحریم‌ها را بردارند. یعنی مذاکرات ایران با اروپایی‌ها و آمریکایی‌ها از نگاه آن‌ها یک جاده یک‌طرفه است که فقط باید امتیاز بگیرند. من به عنوان کسی که هم در مذاکرات هسته‌ای برجام بودم و هم در عرصه رسانه خدمت کردم، فکر می‌کنم ادامه این وضعیت به نفع ایران نیست. حتی اگر مکانیسم ماشه ۶ماه عقب بیفتد، باز هم این یعنی اقتصاد ایران ۶ماه دیگر با این مانع مواجه خواهد شد و این به نفع ایران نیست. جمهوری اسلامی باید تکلیف خود را با این جاده یک‌طرفه روشن کند. همان ‌گونه که تجربه نشان داده، اسنپ‌بک چیزی جز یک «لولو» نیست؛ پوسته‌ای تبلیغاتی که غرب برای ارعاب ملت ایران ساخته، بی‌آنکه در بطن خود توان ایجاد تغییر واقعی را داشته باشد.