برای پاسداشت خون شهدا دو اصل لازم است:

حفظ آثار: تا این یادگارهای دینی برای آیندگان بماند.

حفظ عملی: عمل به راه شهدا؛ تاریخ کافی نیست، باید در رفتار زنده بماند.

ما باید خود را به خدا بسپاریم، به اندازه فهم و وظیفه عمل کنیم.

ایمان داریم که این نظام تا ظهور حضرت حفظ می‌شود، اما وظیفه ماست که خلاف نکنیم و تا حد توان، دیگران را نیز موعظه کنیم.

اقتصاد ستون مملکت است.

در جاهلیت، فرزندکشی از فقر نبود، از ترس تملق بود:

«وَلاَ تَقْتُلُواْ أَوْلادَکُمْ خَشْیَةَ إِمْلاقٍ».

املاق یعنی تملق؛ می‌ترسیدند برای نان، چاپلوسی کنند!

امروز نیز قرآن‌سوزی و مسجدسوزی همان روحیه است.

قرآن راه درست حفظ آبرو را اقتصاد سالم می‌داند، نه خشونت.

رهبر خوب کافی نیست؛ حتی اگر رهبر علی علیه‌السلام باشد، با مسئولان بی‌عرضه و اختلاس، شکست حتمی است.

خداوند این نظام را حفظ کند و به ما دیانت، عقلانیت و توان ساختن زندگی آبرومندانه عطا نماید.

منبع: دیدار جمعی از اعضای ستاد بنیاد حفظ ارزشهای دفاع مقدس با حضرت استاد در تاریخ: ۱۴۰۱/۱۰/۲۵