یک روز که شنیدم بسیج اعزام نیرو دارد، لباس‌های «صغری» خواهرم را روی لباس‌هایم پوشیدم و سطل آب را برداشتم و به بهانه‌ی آوردن آب از چشمه، زدم بیرون.

پدرم که گوسفندها را از صحرا می‌آورد داد زد: «صغری کجا می روی؟»

برای اینکه پدرم نفهمد من سیف‌الله هستم، سطل آب را بلند کردم یعنی می‌روم آب بیاورم. خلاصه رفتم منطقه عملیاتی و از جبهه لباس‌ها را با یک نامه برای خانواده پست کردم.

یک بار که پدرم به شهر آمده بود به پادگان تلفن کرد. از پشت تلفن به من گفت: ای بنی صدر طایفه! با لباس زنانه فرار می‌کنی وای به حالت! مگه دستم بهت نرسه...