خصیصه جنگطلبی این رژیم و وقوع درگیریهای بزرگ و کوچک در این سالها موجب شده مناقشه اسرائیلی - فلسطینی به مهمترین مناقشه در عرصه روابط خاورمیانه تبدیل شود. براساس اعلام وزارت بهداشت فلسطین در نوار غزه، در نتیجه حملات ارتش رژیم صهیونیستی به این منطقه از هفتم اکتبر ۲۰۲۳ تا امسال حدود ۶۲ هزار و ۸۱۹ نفر به شهادت رسیدهاند و هر ساعت و هر روزی که میگذرد بر تعداد مجروحان و کشتهشدگان افزوده میشود. به مناسبت روز جهانی حماسه فلسطین و طوفانالاقصی آیات قرآن کریم درباره قوم بنیاسرائیل را مرور کردهایم.
شروعی که میتوانست منتهی به خیر شود
مطابق آنچه در دایرةالمعارف لغات قرآن کریم ذیل واژه «اسرائیل» آمده است: «بنیاسرائیل از اقوامی است که به صورت گسترده مورد توجه قرآن کریم قرار گرفته و درمجموع ۴۲ بار در قرآن با همین عنوان یا عبارت «بنو اسرائیل» آمده است. درباره اینکه چرا کلمه بنیاسرائیل به این اندازه در قرآن آمده میتوان گفت چون پیش از بعثت حضرت عیسی(ع) آنها یگانه قوم خداپرست بوده و دین و شریعت آسمانی را پذیرفته بودند و خداپرست در اقوام دیگر بسیار اندک بود، مانند اولاد حضرت اسماعیل(ع) در میان عرب؛ از این رو دانستن اخبار بنیاسرائیل و پیغمبران آنها برای مسلمانان مهمتر از دیگران است».
شماری از آیات قرآن کریم در مورد این قوم، بخشهایی از تاریخ و حوادث مهم زندگی آنان را گزارش میکند. مواردی مثل هجرت نیاکان نخست آنان به مصر و زندگی در آنجا (سوره یوسف، ۹۹)، خروج از آن و حرکت به سوی سرزمین موعود که در سوره طه، ۷۸-۷۷ و سوره شعرا ۶۶-۵۲ ذکر شده است و همچنین سرگردانی آنها در بیابان در سوره مائده، آیه۲۶ بیان شده است. در سوره اعراف آیه ۱۳۷ نیز به استقرار این قوم در سرزمین موعود اشاره شده است. دیگر موضوع ذکر شده، جنگهای گوناگون بنیاسرائیل با دشمنان و نیز با یکدیگر است که در سوره بقره ذیل آیات ۸۵، ۲۴۶ و ۲۵۱ آمده است. جنگها و درگیریهایی که بخشهای مهمی از این تاریخ است.
و خداوند نعمت را بر شما تمام کرد
با خواندن قصص قرآنی و تاریخ دینی اقوام متوجه میشویم خداوند با نازل کردن نعمتهای فراوان، حجت را بر این قوم تمام کرده است. نعمتهایی مانند فرستادن پیامبران متعدد برای این قوم و ابلاغ آموزههای وحیانی. این ابلاغ برای بنیاسرائیل به وسیله حضرت موسی(ع) و دیگر انبیا(ع) است. در بخش دیگری از آیات، این آموزهها بیان شدهاند. آموزههایی که حوزه وسیعی از مباحث خداشناسی (سوره بقره، ۴۰ و ۸۳)، معاد (سوره بقره، ۴۸)، نبوت (سوره بقره، ۴۱ و سوره مائده، ۷۰) و احکام گوناگون عبادی و اجتماعی (سوره بقره، ۴۳، ۸۱ و ۸۳) را دربرمیگیرند. اما نعمتهای خداوند به این قوم تنها بر آموزههای درستکاری و رشد معنوی متوقف نبوده است. قرآن کریم در آیات متعددی به انواع نعمتهای خداوند به این قوم پرداخته است. برای اطلاع از این نعمتها کافی است به آیات ۴۹ و ۶۰ سوره بقره و آیه ۱۶ سوره جاثیه مراجعه کنید.
آنان کافر نعمت و ناسپاس بودند
با مطالعه آیاتی که در قرآن کریم درمورد قوم بنیاسرائیل آمده میتوان دریافت هر قوم و ملتی با توجه به انتخابهای خود، ممکن است از قومی مؤمن به قومی مغضوب تبدیل و دچار عذاب الهی شود. سرنوشتی که شامل حال قوم بنیاسرائیل شد و قرآن کریم با پرداختن به برخورد این قوم با این نعمتهای الهی و سرانجام آنان، بهخوبی این موضوع را شرح داده است. مانند آیاتی از سوره بقره،۷۳-۶۷ و آیات ۴۹ و ۹۳ سوره آلعمران که در آنها برخورد آنان را بیان میکند. بهطور مثال در آیه ۶۷ سوره بقره درباره برخورد این قوم با انبیا چنین میخوانیم : «و (به یاد آورید) وقتی موسی به قوم خود فرمود به امر خدا گاوی را ذبح کنید، گفتند: ما را به تمسخر گرفتهای؟ موسی گفت: پناه میبرم به خدا از آنکه (سخن به تمسخر گویم و) از مردم نادان باشم». اما این موارد تنها نشانههای ناسپاسی این قوم نیست و مطابق آنچه در قرآن آمده، بنیاسرائیل بارها بر اثر گناه و نافرمانی، گرفتار انواع عذابهای دنیایی شدند، چنانکه عذاب آخرت نیز به آنان وعده داده شده است.
فرجامی منطبق بر اعمالشان
در بسیاری از آیات قرآن کریم به ذکر عذابهای الهی که بر این قوم نازل شده، پرداخته شده است. بنیاسرائیل پس از گوسالهپرستی فرمان یافتند به کیفر این گناه، روی هم شمشیر کشیده و همدیگر را بکشند: «اِنَّکم ظَلَمتُم اَنفُسَکم بِاتِّخاذِکمُ العِجلَ... فَاقتُلوا اَنفُسَکم...» (سوره بقره، ۵۴). دیگر عذاب این قوم، سرگردانی ۴۰ساله و محرومیت از ورود به سرزمین مقدس بود. (سوره مائده، ۲۶-۲۰) پس از پایان این ۴۰سال، آنان هنگام ورود به سرزمین موعود فرمان یافتند جمله معینی را مبنی بر استغفار بر زبان جاری کنند؛ اما باز با تغییر آن عبارت نافرمانی کرده، دچار عذاب الهی شدند. (سوره بقره،۵۹ و نیز سوره اعراف ۱۶۱-۱۶۲) برخی آیه «رِجْزًا مِنَ السَّمَاءِ» را عذاب آسمانی (مجمعالبیان، ج ۱، ص ۲۴۸) و برخی دیگر بیماری طاعون دانستهاند که هزاران نفر را به کام مرگ فرستاد. (الکشاف، ج ۱، ص ۱۴۳) در آیات ۱۲ و ۱۳ سوره مائده مواردی از پیمانشکنی بنیاسرائیل و پیامدهای آن، از جمله دچار شدن به لعن الهی و سنگدلی گزارش شده است. سنگدلی آنان سبب شد تورات را تحریف کنند و جز اندکی به پیامبر اسلام ایمان نیاورند. آنان به سبب نافرمانی خدا و پیامبران و استمرار تجاوزگری، مورد لعن برخی پیامبران نیز قرار گرفتند: «لُعِنَ الَّذِینَ کفَرُوا مِنْ بَنِی إِسْرَائِیلَ عَلَی لِسَانِ دَاوُودَ وَعِیسَی ابْنِ مَرْیمَ ذَلِک بِمَا عَصَوْا وَکانُوا یعْتَدُونَ؛ کافران بنیاسرائیل به زبان داوود و عیسی پسر مریم از آن رو لعنت کرده شدند که نافرمانی(خدا) و (از حکم حق) سرکشی میکردند». (سوره مائده، ۷۸)
خواری در دنیا و نداری از کیفرهای دیگر بنیاسرائیل است: «آنها محکوم به ذلت و خواری هستند به هر کجا که یافت شوند، مگر به دین خدا و عهد مسلمین درآیند. و آنان پیوسته مستحق خشم خدا و اسیر بدبختی و ذلت شدند، از این رو که به آیات خدا کافر شده و پیغمبران حق را به ناحق میکشتند و این نابکاریها به خاطر نافرمانی و ستمگری همیشه آنها بود». (سوره آلعمران، ۱۱۲)
سکوت معنادار جهان امروز
نگاه قرآن کریم به این قوم تنها معطوف به گذشته آنان نیست بلکه درخصوص آینده این قوم نیز مواردی ذکر شده است. هر چند امروز یهودیان با اتکا به وعده سرزمین موعود در تورات، جنگطلبیها و جنایتهای خود را توجیه میکنند اما باتوجه به پژوهشهای صورت گرفته در زمینه وعدههای قرآنی که در دین مبین اسلام آمده و تحلیلهای بیان شده، میتوان به نتیجهای در زمینه آیندهپژوهی صهیونیسم رسید که ادعای اسرائیل با توجه به کتاب مقدس مردود است، زیرا وعده نیل تا فرات از جانب خداوند برای ابراهیم نبی(ع) بوده که شامل نسل اسماعیل(ع) میشود.
مطالعه تورات نشان میدهد خداوند زمین فلسطین را به ابراهیم(ع) عطا فرمود و به او تأکید کرد نسل او باید موحد باشند، وگرنه خداوند آنها را از این زمین اخراج خواهد کرد. این شرط به وسیله حضرت موسی(ع) نیز مؤکد شد و خدای حکیم در این خصوص از یهود پیمان محکمی گرفت. اما این شرط رعایت نشد و خداوند دو نوبت بنیاسرائیل را از فلسطین تبعید فرمود و در نوبت سوم، آنها را برای همیشه نفی بلد کرد. بنیاسرائیل نخستین مرتبه در زمان یوسف(ع) به مصر تبعید شدند و تا چهار نسل در آنجا ماندند تا وقتی که خداوند به واسطه حضرت موسی(ع) آنها را به فلسطین بازآورد. نوبت دوم تبعید یهود، در سال ۵۸۶ پیش از میلاد به بابل بود؛ البته پس از آنکه بختالنصر اورشلیم را فتح و معبد سلیمان را تخریب کرد و درنهایت در سال ۷۰ میلادی، ۴۰ سال پس از اتمامحجت حضرت عیسی(ع) با این قوم، بلای خداوند توسط رومیان بر این قوم نازل شد و یهودیان برای ابد از فلسطین اخراج شدند. تنها راه بازگشت یهود به فلسطین آن است که توبه کرده و از راه پدران خود برگردند. این موضوع از آیه هشتم سوره اسرا استنباط میشود (عَسیَ رَبُّکمُ أَن یَرْحَمَکمُ وَ إنْ عُدتمُ عُدْنَا).
منابع:
صهیونیسم چیست و چه اهدافی دارد؟ نویسنده: زینب بیشه
چگونه توانستم با توجه به مسئله فلسطین، مقاومت در برابر ظلم را در دانشآموزانم تقویت کنم؟ نویسنده: امیرحسین جوادی پروتکلهای دانشوران صهیون، برنامه عمل صهیونیسم جهانی، ترجمه: حمیدرضا شیخی
نظر شما