«پسران هور» را می‌توان جزو سریال‌های متوسط و نسبتاً خوب دفاع مقدس تلویزیون به شمار آورد. مهدی جعفری به عنوان نویسنده و کارگردان اثر، تجربه‌های خوبی در عرصه تصویربردای و فیلم‌سازی دارد اما پاشنه آشیل این سریال و بسیاری از آثار دفاع مقدس، ضعف فیلم‌نامه و شخصیت‌پردازی است. اتفاق‌های فراوانی در طول دوران دفاع مقدس رخ داده و بخشی از این وقایع که تأثیرات زیادی در سرنوشت جنگ داشته مربوط به منطقه هورالعظیم است. آثار سینمایی و تلویزیونی هم درباره این منطقه و فرماندهان و رزمندگان این جبهه ساخته شده اما چیزی که همچنان ناگفته و ناقص مانده مربوط به نگاه تک‌سویه در بیان واقعیت‌های مربوط به آن دوران است. بیشتر آثار نمایشی، وقایع دوران دفاع مقدس را از زاویه نیروهای خودی روایت می‌کنند و آنچه سبب این نگاه ناقص می‌شود، همین تک‌جانبه نگری است.
در واقع آنچه سبب گسل میان مخاطب و آثار دفاع مقدس شده همین نگاه تک‌جانبه و کلیشه‌ای است که اتفاقاً به باورهای مخاطب هم ضربه می‌زند چون از فرماندهان دوران جنگ، قدیس‌سازی می‌کند در حالی که وقتی قرار است به ماجرا یا شخصیتی از دوران دفاع مقدس بپردازیم، باید از منظر انسانی به ماجرا نگاه شود ولی در این آثار، شخصیت‌هایی مبرا از عیب، نقص و خطا به تصویر کشیده می‌شود که همه آن‌ها عاشق، عارف و شیدا هستند در حالی که آنچه در جبهه‌های جنگ رخ داده، چیز دیگری است. اغلب فرماندهان و رزمندگان، انسان‌های معمولی بودند که دچار خطا و لغزش هم می‌شدند اما باور دینی و معنویشان آن‌ها را به رستگاری می‌رساند.
یکی از فیلم‌سازانی که در پرداخت شخصیت فرماندهان جنگ، مسیر جدیدی را باز کرد ولی ادامه پیدا نکرد، محمدحسین مهدویان در فیلم «ایستاده در غبار» با بازنمایی شخصیت احمد متوسلیان بود که هم وجوه مثبت و هم وجوه منفی این فرمانده جنگ را نشان داد که هم تصمیم‌های درست داشت و هم تصمیم‌های اشتباه.
این پرداخت، نشان از نزدیکی نگاه کارگردان به واقعیت‌های دوران جنگ دارد اما در «پسران هور» چنین نگاهی وجود ندارد و شخصیت‌هایی را می‌بینیم که تعدادی از آن‌ها برای مردم آشنا هستند اما تصویری که از آن‌ها نشان داده می‌شود، عاری از خطاست.
ضعف شخصیت‌پردازی در سریال پسران هور به سستی فیلم‌نامه برمی‌گردد. وقتی فیلمساز نتواند در یک اثر نمایشی میان قطب‌های مثبت و منفی اثر، تعادل دراماتیک ایجاد کند کشمکش درستی اتفاق نمی‌افتد.
پسران هور از نظر ساختار دراماتیک، فیلم‌نامه، شخصیت‌پردازی و نگاه وفادارانه به تاریخ، نقص دارد اما آثار نمایشی دفاع مقدس جزو آثار ملی ما تلقی می‌شوند و اگرچه جایگاه راستین خودشان را در سینما و تلویزیون پیدا نکرده‌اند اما با نیت ادای دین به رزمندگان وطن در آن دوران ساخته می‌شوند. در این آثار، تاریخ دفاع مقدس برای کسانی روایت می‌شود که آن دوران را ندیده‌اند و به دنبال روایتی واقع‌بینانه و وفادارانه از آن دوران هستند و اگر ببینند این روایت، یک‌سویه است آن را پس می‌زنند. اگر در پسران هور پردازش شخصیت‌ها و نمایش واقعیت‌های تاریخی به صورت بی‌طرفانه بود، این سریال می‌توانست جایگاه رفیعی در میان آثار دفاع مقدس پیدا کند.