به گزارش قدس، صبح امروز بانوان ذاکر اهل بیت(ع) که از گوشه گوشه ایران برای شرکت در اجلاس پیرغلامان حسینی به مشهد آمده‌اند، به چند گروه تقسیم شدند و هر کدام به مکان‌های مختلف و برخی به منازل شهدا و بزرگان فقید مشهد رفتند.

برای همراهی با گروهی از آنان راهی منزل خواهر شهید رئیسی در محله ایثارگران شدیم، در این گروه سخنران، مداح و شاعران آئینی از تهران، آذربایجان غربی، آذربایجان شرقی، سیستان و بلوچستان و کرمان حضور داشتند که در بین آن‌ها بانوان جوان و میانسال نیز حضور داشتند، همچنین چند خادم حرم رضوی نیز این گروه را همراهی می‌کردند.

در بدو ورود با استقبال گرم خواهر شهید رئیسی روبرو شدیم و بعد وارد خانه‌ای ساده و بی‌آلایش شدیم که هیچ کجای آن نشانی از این نداشت که این منزل، منزل خواهر رئیس جمهور شهید جمهوری اسلامی است، بلکه از فرط سادگی مانند منزل همه همسایه‌های ساده‌زیست ما مشهدی‌ها بود. کرسی ساده‌ای در جلوی آشپزخانه برپا شده بود و بر روی اوپن آشپزخانه نیز قاب عکس ساده‌ای از شهید «سید ابراهیم رئیسی» جا خوش کرده بود، بر روی دیوارهای منزل خواهر شهید جمهور نیز عکس‌هایی از امام خمینی(ره)، امام خامنه‌ای و شهید حاج قاسم سلیمانی بود.

کم‌کم مهمانان دور تا دور منزل این خواهر شهید و برروی کناره‌ها و بزرگترها بر روی مبلمان راحتی گوشه پذیرایی به رسم احترام نشستند. برای شروع این محفل خودمانی خانگی، یکی از خانم‌های سخنران با خواندن آیه 35 سوره نور، نکات تفسیری این آیه و ارتباط آن با شأن وجودی حضرت زهرا(س) و حسنین(ع) را بیان کرد. بیانات نورانی که سخن از نور وجودی اهل بیت(ع) در عالم می‌داد.

شاعران این جمع باصفا نیز هم کدام اشعاری را خواندند، ابتدا شاعره‌ای از دیار آذربایجان غربی شعری متناسب با حال و هوای فاطمیه را خواند، شاعره‌ای دیگر به مناسبت حضور در منزل خواهر شهید، شعری در وصف عقیله بنی هاشم(س)، حضرت زینب(س) خواند و فضا را عاشورایی کرد.

سعیده کرمانی، شاعره خراسانی که در محضر رهبر انقلاب نیز شعرخوانی کرده است با فرزند خردسالش در این محفل روضه‌خوانی آمده بود و غزلی برای شهید رئیسی خواند. «دنیا به چشم زاهد تو دار محنت بود/ دلجویی از مردم برایت عین نعمت بود/ وقتی به روی کارگرها می‌زدی لبخند/ شادی خریدن بهترین نوع تجارت بود/ کفشت گلی می‌شد، عبایت سر به سر خاکی/ میز ریاست هم برایت، میز خدمت بود/ در باز می‌کردی به روی مردم محتاج/ گوش شنیدن داشتی هر وقت ساعت بود/ درد نهان مردمت را خوب می‌دیدی/ آنچه در این مدت ندیدی خواب راحت بود/ وقتی دل دریایی‌ات لبریز غم می‌شد/ راهی مشهد می‌شدی، وقت زیارت بود/ با دولتت عکسی برای یادگاری نیست/ بعد از تو سهم سینه تنها آه حسرت بود/ آن شام که دلواپست بودیم، دانستیم/ صبح شهادت در نگاهت، صبح دولت بود»

عاطفه جعفری نیز شاعره دیگری است که در این دیدار و محفل روضه خانگی، شعری که برای شهید رئیسی سروده است را در حضور خواهر شهید خواند:

«مه بود و آه رنگ خبرها پریده بود/ مه بود و ماه قامتش از غم خمیده بود/ مه بود و باد بین درختان سوگوار/ دنبال بالگرد تو، هرسو دویده بود/ بعد از شبی دقیقه دقیقه امید و بیم/ ساعت به هشتِ صبحِ شهادت رسیده بود/ گل داده بود زخم تو در شیب دیزمار/ آتش تمام راه گل لاله چیده بود/ با جان هنوز می‌شنود مشکل مرا/ گوشی که گاه زخم‌زبان‌ها شنیده بود/ عطر حضور تو چقدر حرف تازه داشت/ با نسل نورسی که بهشتی ندیده بود/ ای دیده در رضایت مردم رضای او/ ای خادمی که مشی و مرامت پدیده بود/ دست تو مزد خدمت خود را چنین گرفت/ از دست‌های حق که تو را برگزیده بود/ چون حاج قاسم، آن شبِ بی بازگشتِ سرخ/ انگشتر عقیق تو در خون تپیده بود» ابیات پایانی این شعر چشمان خواهر شهید رئیسی و دیگر افراد حاضر در جمع را بارانی کرد.

جمع سخنرانان و مادحین اهل بیت(ع) در این روضه خانگی، بر غنای آن افزوده بود و در ادامه یکی‌دیگر از بانوان سخنران که از سیستان و بلوچستان، مهمان مشهد بود نیز درباره اوصاف و القاب حضرت زهرای مرضیه(س) نکاتی را گفت.

خواهر شهید رئیسی در ادامه ضمن خوشامد به همه خادمان آل الله(ع) که از گوشه گوشه ایران آمده بودند، از توصیه شهید رئیسی در مورد رعایت حجاب و حدود رابطه با نامحرم به خودش گفت و از جمع حاضر خواست که برای سلامتی مادرش دعا کنند.

این محفل عزای اهل بیت(ع) با ذکر مصیبت حضرت فاطمه(س) توسط مادحین خانم رنگ و بوی فاطمی گرفت و دو نفر از خادمان آل الله(ع) در حین خواندن این مداحی پرچم حرم مطهر حضرت ابوالفضل العباس(ع) که عطری از بهشت را با خود به همراه داشت، محل توسل و تبرک حاضرین این روضه خانگی شد.

شگفتانه دیگر این جمع برای خواهر شهید رئیسی، پرچم متبرک حرم مطهر حضرت رقیه(س) بود که همراه با مداحی که برای دردانه اباعبدالله(ع) در این محفل نورانی خوانده می‌شد، چرخید و اشک توسل به این سه ساله ارباب پایان‌بخش این روضه خانگی کوتاه بود.