ماجرای درگیری لفظی افشین پیروانی با سرژ اوریه فقط یک اتفاق لحظهای نبود؛ نشانهای آشکار از عمق بحران مدیریت در رختکن سرخهاست.افشین پیروانی که حالا برادرش (امیرحسین پیروانی) را هم به کادر فنی پرسپولیس اضافه کرده، ظاهراً خود را فراتر از یک «مدیر تیم» میبیند. او در جایگاه کسی که عملاً تصمیمگیرنده نهایی بسیاری از مسائل فنی و حاشیهای تیم شده، با رفتارهای آمرانه و قدرتطلبانهاش بارها باعث دلخوری بازیکنان شده است.
اعتراض سرژ اوریه به نحوه صحبت و بیاحترامی مدیر تیم، اولین بار نیست و آخرین بار هم نخواهد بود؛ پیشتر هم بازیکنان متعددی به صورت خصوصی و حتی رسمی نسبت به این رفتارها به باشگاه شکایت کرده بودند.جالبتر اینکه در همان رختکن پس از بازی، افشین پیروانی به جای دلجویی یا مدیریت بحران، با لحنی تند علیه اوریه موضع گرفت و مدعی شد «این بازیکن هیچ سودی برای تیم نداشته و همیشه مصدوم است»! این دقیقاً همان رفتاری است که یک مدیر حرفهای هیچگاه نباید در جمع بازیکنان انجام دهد؛ تضعیف روحیه یک بازیکن خارجی در حضور دیگران، آن هم در شرایطی که تیم به آرامش نیاز دارد.
وقتی یک مدیر تیم، به پشتوانه نسبت فامیلی و سالها حضور در ساختار قدرت باشگاه، خود را بالاتر از بازیکن، مربی و حتی قوانین حرفهای میبیند، نتیجهاش همین میشود: رختکنی متلاطم، بازیکنانی دلخور و تیمی که در آستانه از دست دادن انسجامش است.اگر مدیریت ارشد باشگاه پرسپولیس همین امروز وارد عمل نشوند و افشین پیروانی را به رعایت حداقلهای حرفهایگری ملزم نکنند، خیلی زود شاهد موج جدیدی از اعتراضات، مصاحبههای کنایهآمیز بازیکنان و حتی درخواستهای خروج ستارهها خواهیم بود. پرسپولیس بزرگتر از آن است که به خاطر رفتارهای قدرتطلبانه یک فرد، آرامش و اتحادش را از دست بدهد.همین امروز باید تصمیم گرفت:یا مدیریت حرفهای و آرامش رختکن،یا ادامه «پیروانیسالاری» و فروپاشی از درون؟
نظر شما