‏این اسلام‌شناس برجسته، استاد مطالعات اسلامی و رئیس کرسی «مؤسسه بین‌المللی اندیشه اسلامی» (IIIT) در دانشگاه جورج میسون ویرجینیا بود. تخصص و عمق دانش او به حدی بود که تألیف مدخل‌های کلیدی مرتبط با «مهدویت» در برخی از معتبرترین دائرة‌المعارف‌های جهان به وی سپرده شد.

مسیر علمی ساچادینا ریشه‌هایی عمیق در ایران داشت. او در سال ۱۹۶۷ میلادی به ایران آمد و تحصیلات آکادمیک خود را در دانشگاه فردوسی مشهد آغاز کرد. در همین دوران، از محضر دکتر علی شریعتی بهره برد و رابطه‌ای نزدیک با او شکل داد؛ رابطه‌ای که شریعتی نیز در یکی از سخنرانی‌های خود به آن اشاره کرده است. ساچادینا اما به تحصیلات دانشگاهی بسنده نکرد و با ورود به حوزه‌های علمیه مشهد، قم و نجف، به تعمیق دانش دینی خود پرداخت.

فصل جدیدی از زندگی آکادمیک او در سال ۱۹۷۲ با مهاجرت به کانادا و اخذ مدرک دکتری در رشته مطالعات اسلامی از دانشگاه تورنتو رقم خورد. تسلط شگفت‌انگیز او بر زبان‌های متعدد از جمله هندی، اردو، فرانسه، فارسی، عربی، سواحلی، انگلیسی، گجراتی، ترکی و آلمانی، ابزاری قدرتمند برای پژوهش‌های میان‌فرهنگی و گسترش دامنه نفوذ علمی او بود.

فعالیت‌های ساچادینا تنها به محیط آکادمیک محدود نماند و ابعاد سیاسی-مشورتی نیز به خود گرفت. ایالات متحده از دانش عمیق او بهره برد؛ تا جایی که وی به‌عنوان مشاور وزارت دفاع آمریکا در امور خاورمیانه فعالیت کرد و در یکی از مهم‌ترین تحولات منطقه، یعنی تدوین قانون اساسی عراق پس از سقوط رژیم بعث، نقش‌آفرینی نمود.

با درگذشت عبدالعزیز ساچادینا، دفتر زندگی اسلام‌شناسی که مسیر پرفرازونشیب میان سنت حوزوی و مشاوره استراتژیک به غرب را پیمود، برای همیشه بسته شد.