13 میلیون و 300 هزار کارگر و کارمند بخشهای غیردولتی و نزدیک به سه میلیون بازنشسته و مستمری‌بگیر همراه با خانواده‌هایشان، بزرگترین جمعیت زیر پوشش برای یک صندوق بیمه‌ای در کشور را به وجود آورده‌اند که خدمات رسانی به آنها را به یکی از بزرگترین و چالش‌برانگیزترین مسایل اجتماعی کشور تبدیل می‌کند.
صندوق 60 ساله تأمین اجتماعی پس از طی کردن یک دوره پر فراز و نشیب در سالیان گذشته که همراه با حاشیه‌های سیاسی، ابهامها و مسایل مالی و ناپایداری‌های مدیریتی بود، اکنون مدتی است به آرامش نسبی رسیده است. این شرایط با وجود تحریمهای ظالمانه در سالیان اخیر که فعالیتهای اقتصادی این صندوق بزرگ را نیز تحت تأثیر منفی قرار داده، فرصتی است برای برنامه‌ریزی‌های کارشناسانه و دقیق و عبور از وضعیتی که می‌تواند این صندوق بزرگ مردمی را با خطر کسری منابع پایه روبه‌رو کند.
یکی از مسایلی که در سالیان اخیر به عنوان زنگ خطر، هم از سوی مسؤولان سازمان و هم از سوی کارشناسان، مورد اشاره قرار گرفته است مسأله نبود توازن میان منابع و مصارف تأمین اجتماعی بوده است. با توجه به اینکه وضعیت جمعیتی کشور در حال دگرگونی است و در سالیان آینده با کاسته شدن از شمار جمعیت جوان، با شمار بیشتری از جمعیت بازنشسته و مستمری‌بگیر روبه‌رو خواهیم بود، خطر کاهش منابع درآمدی و افزایش منابع مصرفی، بیش از پیش این صندوق مردمی را تهدید می‌کند. متأسفانه در سالهای طلایی درآمدی این صندوق که همراه با شمار اندک نیروهای بازنشسته نسبت به میانگین جهانی بوده، برنامه‌ریزی خوبی برای ذخیره و سرمایه‌گذاری منابع وجود نداشته و فرصتهای زیادی از دست رفته است. اکنون مدیران این سازمان با کمک دولت، باید تا دیرتر نشده و تا زمانی که این صندوق به مرحله زیاندهی کلان نرسیده است، برنامه‌های اصلاحی مبتنی بر ساختارهای علمی و شرایط خاص جمعیتی و اقتصادی کشور را طراحی و اجرا کنند. در این مسیر، تجربه‌صندوقهای بیمه‌ای بزرگ و موفق جهان در دسترس است.
سازمان بزرگ تأمین اجتماعی سالیان زیادی از جیب خورده است و سرمایه مردم را برای روزهای سخت، ذخیره نکرده و توسعه نداده است. افزون بر آن، دولت نیز در سالیان گذشته به عنوان بزرگترین بدهکار به صندوق تأمین اجتماعی، هزاران میلیارد تومان به این صندوق مردمی، مقروض بوده است. گفته می‌شود بدهی دولت در صورت عدم پرداخت، تا پایان امسال به حدود 90هزار میلیارد تومان خواهد رسید که رقم بسیار درشتی است. پس سازمان تأمین اجتماعی به حمایت و خوش‌حسابی دولت نیز بسیار نیازمند است.
بی‌شک چنانچه مشکلات این صندوق بزرگ هر چه زودتر حل نشود، بزرگترین زیان متوجه 40 میلیون سرمایه‌گذار آن، یعنی نیمی از جمعیت ایران بزرگ خواهد بود که بیشتر آنان نیز از قشر کارگر و فرودست جامعه هستند. آثار عینی این زیان، کاستی خدمات درمانی و رفاهی و کاهش پرداختهای تأمین اجتماعی به بازنشستگان آینده خواهد بود.
نظر شما