دکتر علیحسین حسینزاده در گفتوگو باایسنا، با بیان اینکه بیش از 10 سال است که آموزش و پرورش خوزستان در جایگاه پایینی در کشور قرار دارد، اظهار کرد: لازم است در این خصوص یک پژوهش جامع با نگاه علمی انجام شود که تمام شاخصهای این کاهش کیفیت را بررسی کند.
وی افزود: ممکن است بخشی از مشکلات آموزش و پرورش بیرونی باشد یا به ساختار آموزش و پرورش برگردد به همین جهت تمام این شاخص باید مورد بررسی قرار بگیرد، به نظر میرسد اداره آموزش و پرورش و استانداری به جهت وظیفه حقوقی باید این تیم تحقیقاتی را تشکیل دهند.
عضو هیأتعلمی دانشگاه شهید چمران اهواز با بیان اینکه در برنامهریزیهای کلان کشور باید مسائل استانی لحاظ شود، گفت: با ابلاغ بخشنامه سراسری نمیتوان اوضاع آموزش و پرورش را بهبود بخشید. هر استان متأثر از شرایط و ویژگیهای خود است؛ بهطور مثال نمیتوان یک آییننامه ابلاغی را که برای استانی همانند سیستان و بلوچستان تدوین شدهاست، برای خوزستان نیز ارائه داد. باید ظرفیتسازی مدنظر قرار گیرد و در تصمیمگیریها، مسایل استانها نیز لحاظ شود.
حسینزاده در مورد چرایی عدم تناسب نتایج دانشآموزان خوزستانی در کنکور به نسبت جمعیت دانشآموزی استان و میزان دخیلبودن شرایط زیستمحیطی منطقه در این موضوع، بیان کرد: در زمان جنگ و شرایط بحرانی آن، آموزش و پرورش خوزستان تا این میزان دچار مشکل نبوده است، بنابراین به نظر میرسد این افت به علل بسیاری مربوط میشود؛ شاید شاخصهایی مانند آب و هوا و دیگر شرایط خاص استان در این زمینه تأثیرگذار باشد اما این دلیل اصلی و اساسی وضع موجود نیست. در مورد کاهش کیفیت و افت تحصیلی برخی شاخصها به وزارت آموزش و پرورش برمیگردد و شاخصهایی نیز به بیرون از آن مربوط میشود.
وی با بیان اینکه ارتقای کیفیت با نظارت دقیق میسر میشود، افزود: افزایش کیفیت خلقالساعه نیست بلکه حاصل اجرای یک پروسه و روند است که با تغییر رویکرد حاصل میشود؛ تنظیم این پروسه باید علمی و کارشناسی و اجرای آن همراه با نظارت دقیق باشد.
این پژوهشگر خاطرنشان کرد: ضعف آموزش و پرورش استان، امروز شکل نگرفتهاست بلکه یک دهه از این وضعیت میگذرد و لازم است که برای آن چارهیابی شود؛ به نظر میرسد باید این ضعف در تمام ابعاد و جوانب آن، هم در حوزه آموزش و پرورش و بیرون آن با یک نگاه کارشناسی و دانشگاهی مورد بررسی قرار گیرد.
نظر شما