جواد رستم زاده: حوالی ساعت 23 دوشنبه شب عادل خان فردوسی پور با ژستی قهرمانانه یقه پیمانکار پارکینگ استادیوم آزادی را می گیرد که چرا برای تشییع جنازه کاپیتان فقید پرسپولیس بلیط فروشی کرده اند؟ او سوار بر موج احساسات مردم و با استفاده از توپ خانه منحصربه فردش حتی مقابل عذرخواهی و تنبیه عوامل دخیل هم کوتاه نمی آید و مصر است که حتما این پول به حساب خیره ای واریز شود تا روح شماره 24 ابدی شاد گردد. کلید کردن مجری مو فرفری نود روی این موضوع که مردم چگونه می خواهند پولشان را از پارکینگ وصول کنند طعنه آمیز بود. طعنه آمیز به این دلیل که خودش هر چند دقیقه یک بار مردم را تشویق می کرد برای هم دردی و تسلیت به خانواده نوروزی به برنامه اش شماره 24 را پیامک کنند و آمار شرکت کنندگان را بالا ببرند. طعنه آمیز به این دلیل که تاکید هم داشت که هر پیامک بین 10 تا 15 تومان بیشتر هزینه ندارد و البته آن هم به جیب مخابرات می رود.
سوال این است که چرا مردم برای تسلیت به خانواده نوروزی باید پولی به حساب اوپراتورهای مخابراتی بریزند؟آیا تفاوتی میان کار تقبیح شده پارکبانان خاطی که برای تشییع جنازه آن مرحوم پول گرفتند با فردوسی پور که برای هم دردی با هانی و هانا از جیب مردم پول خرج می کرد وجود دارد؟ غم انگیز بود که بیش از 3 میلیون نفر از مردم نازنین هم بدون دقت به این تناقض آشکار و از روی احساسات و هم نوعدوستی و البته علاقه در شوی سودجویانه عادل برای صدا وسیما و مخابرات شرکت کردند و 45 میلیون ناقابل را ناخواسته و بدون اینکه ریالی از آن به خانواده محترم نوروزی برسد به حساب مخابرات واریز کردند.
آیا فردوسی پور بعد از این قدرت نمایی رسانه ای به صدا و سیما و مخابرات هم به مانند پیمانکار مجموعه آزادی اصرار می کند که این 45 میلیون را صرف امور خیریه کنند تا ثوابش به روح هادی عزیز برسد؟ مشارکت مردم در تسلیت و هم دردی با هانی و هانا قابل ستایش بود و خیرخواهانه اما رفتار دوگانه فردوسی پور نقطه تاریک برنامه دوشنبه شب بود. نقطه تاریکی که بارها توسط عادل در برنامه های مختلف گذاشته شد و البته به چشم مردمی که از او بتی رسانه ای ساختند نیامد.او سوار بر احساسات و علاقه مردم فعلا همه اقیانوس های شهرت را در می نوردد و البته خیلی چیزها یادش می رود