به گزارش قدس انلاین به نقل از میزان اردوغان همچنان بر سرنگونی بشار اسد تأکید دارد و دست از این خواسته خود هم بر نمی دارد. اصرار بیش از حد او در برکناری اسد تاکنون محقق نشده هر چند پشت این ماجرا آمریکا و کشورهای اروپایی هستند اما فشارهای آنها هم نتوانسته است چنین اتفاقی را منجر شود.

بحران سوریه وارد پنجمین سال خود شده است، جنگی فرسایشی که هنوز طرف پیروز آن مشخص نیست. البته تاکنون پیروز این نبرد سنگین و سخت دولت و مردم سوریه بوده اند که توانسته اند مقابل هجمه گسترده نیروهای تروریستی تکفیری مقاومت کنند و حمایت های آمریکا و دیگر کشورهای همپیمان او را از نیروهای تروریست تحمل نمایند.

مقاومت سوریه باعث شده است تا آمریکا، ترکیه و غرب و سران مرتجع کشورهای عربی منطقه به اهداف خود نرسند و این یک پیروزی بزرگ برای مردم و دولت سوریه است ضمن این که جمهوری اسلامی ایران هم به خاطر روابط دوجانبه استراتژیک با سوریه و حمایت هایی که از دولت و ملت سوریه انجام داده است تاکنون پیروز میدان این نبرد و جنگ طولانی به حساب می آید.

با چنین وضعیتی که پیش آمده و ناخواسته هم برای کشورهایی که خواهان براندازی در دولت سوریه بوده اند اتفاق افتاده است، اگر بگوییم اکنون دولت ترکیه باید در انتظار سرنگونی باشد، اشتباه تحلیل نکرده ایم.

دولت اردوغان اکنون چون سرگرم بحران ها و مسائل داخلی و منطقه ای است، درک شرایط برای او بسیار مشکل گشته و خلاء یک رهبری که بتواند در چنین شرایطی تصمیمات درست اتخاذ کند به روشنی در این کشور دیده می شود.

دولت ترکیه سرمست از اقبالی که در چند سال گذشته در مسیر خود داشته است، اکنون هم همین تصور را دارد اما شرایط برای او در منطقه بسیار تغییر کرده است. شکست در پروژه براندازی بشار اسد، بسیار سنگین است و اکنون این اردوغان است که باید در انتظار سرنگونی دولت خود از قدرت باشد.

رویای عثمانی گری اردوغان در واقع کار دست او داد. رؤیای سلطان رجب طیب‌ اردوغان محقق نشد چرا که از درایت و عقلانیت سیاسی به دور بود. او که تا پیش از این سرنگونی اسد را در سر می پروراند، می بیند که نه تنها اسد همچنان باقی مانده است بلکه خود باید تلاش کند تا بتواند قدرت را در ترکیه همچنان در دست داشته باشد.

اما اردوغان و حزب عدالت و توسعه راه سخت و دشواری را برای رسیدن به این هدف در پیش دارد. راهی که احتمال پیروزی در آن کم است و شرایط شکست برای خود آن بسیار مهیا است.

ترکیه اکنون با دو مشکل اساسی و بزرگ خودساخته روبرو است، بحران سیاسی داخلی و معضل منطقه ای که آن هم به خاطر دخالت دولت ترکیه در امور داخلی سوریه به وجود آمده است.

بحران سیاسی داخلی این کشور بر گرفته از شرایط منطقه ای و بحران هایی است که اکنون در کشورهایی همچون سوریه و عراق ایجاد شده است.

اکنون این کشور با مشکل بزرگ تشکیل دولت روبرو است، برای آن که در انتخابات پارلمانی فروردین ماه گذشته، حزب عدالت و توسعه نتوانست اکثریت کرسی های پارلمان این کشور را به دست آورد و اکنون قرار است پس از ناکامی در تشکیل دولت، انتخابات پارلمانی زودهنگام برگزار شود.

روگردانی مردم از حزب عدالت و توسعه به خاطر سیاست هایی بوده که در چند سال اخیر از خود نشان داده است. مردم ترکیه از وضعیت پیش آمده برای کشور ناخشنود هستند و این مخالفت در پای صندوق رأی نمود یافت. پیش بینی می شود که در انتخابات زودهنگام بعدی که دو هفته دیگر برگزار خواهد شد حزب اردوغان باردیگر نتواند اکثریت کرسی های پارلمان این کشور را به دست آورد.

اگر چنین اتفاقی بیفتد او و حزبش باید قدرت را کنار بگذارند و به حاشیه بروند. حاشیه ای که شاید آنها را سال ها از رسیدن به قدرت دور کند. حزب اسلام گرای عدالت و توسعه سال های زیادی را صبر کرد تا بتواند گام به گام و با سیاست، اقبال مردم را به سوی خود جلب کند اما پس از گذشت 13 سال از روی کار آمدن به سادگی و با بی تدبیری این اعتماد و اطمینان مردم را از دست می دهد.

حزب اسلام گرای عدالت و توسعه که تا پیش از این با نام های دیگری همچون حزب رفاه، فضیلت و سعادت فعالیت می کرد اکنون آن اقبال گذشته را ندارد چون از اهدافف ارزشی خود بسیار دور شده است.

نجم‌الدین اربکان رهبر احزاب رفاه، فضیلت و سعادت که بیشتر اعضای حزب عدالت و توسعه از جمله رجب طیب اردوغان از شاگردان او هستند میراث اربکان را به نابودی خواهند کشید. آنها شاگردان خوبی برای نجم الدین اربکان نبودند برای همین است که اکنون بیراهه می روند. اما راهی برای آنها باقی است. با پیوستن به ائتلاف واقعی ضد تروریسم و ضد داعش که از سوی ایران، روسیه؛ سوریه و عراق شکل گرفته است خود را از ورطه سقوط نجات دهد.

اردوغان اندکی به آرمان ها و خواسته های نیای خود «اربکان»توجه کند و آنها را به یاد بیاورد. آیا اربکان چنین سیاست هایی را در سر داشت؟