سالانه 92 میلیارد مترمکعب آب در کشور مصرف می‌شود. شخصی در روزنامه نوشته بود رفتم جهاد برای احداث استخر ذخیره آب و سامانه آبیاری قطره‌ای اقدام کنم. گفتند از 20 اداره باید استعلام شود. پشیمان شدم، دیدم همان روش غرقابی بهتر است.
در روزنامه‌های ما خبر مخالفت عمومی مردم سوئیس را با دریافت یارانه نوشته‌اند، متلک و تعریضی هم بار ملت ایران کرده بودند که چقدر عاشق و کشته و مرده یارانه‌اند.
سوئیس یک کشور کوچک چهل و چند هزار کیلومترمربعی (تقریباً برابر آذربایجان شرقی و غربی و اردبیل و زنجان خودمان) کشوری کوهستانی، با جمعیت هفت- هشت میلیونی، بدون دسترسی به دریاهای آزاد  است. برخلاف ما که در افزایش قیمت‌ها و مالیات‌ها و عوارض از اصل کاری یعنی مردم هیچ نظرخواهی نمی‌شود و بتازگی هیأت مدیره شرکت‌های آب و برق و مخابرات و گاز و فاضلاب خودشان به عنوان مصوبه و به جانشینی از مجلس شورای اسلامی پا می‌شوند و می‌نشینند و قیمت آب و برق و گاز و تلفن و فاضلاب را بالا می‌برند و با تهدید به مردم ابلاغ می‌کنند- وزیر نیرو وعده داده در تابستان امسال از همین ماه رمضان آب مشترکانی که زیاد غسل و وضو و طهارت و حمام می‌گیرند را قطع خواهد کرد!
مدلول و محتوای قانون مزبور از این قرار است که به هر فرد سوئیسی بزرگسال ماهانه 2500 دلار و به هر فرد خردسال 625 دلار یارانه پرداخت شود. 78 درصد مردم سوئیس مخالفت کرده‌اند که ما یارانه نمی‌خواهیم، یعنی یک خانواده چهار نفری ماهی 6200 دلار معادل 21 میلیون تومان در ماه را نپذیرفته‌اند.
عده‌ای در داخل که احتمالاً هرگز پایشان را از کشور بیرون نگذاشته‌اند به مردم سرکوفت زده‌اند که بفرمایید خودتان را با سوئیسی‌ها مقایسه کنید و خجالت بکشید. شما این همه جزع و فزع برای یارانه 45 هزار تومانی می‌زنید و سوئیسی‌ها در نهایت مناعت، رأی مخالف به دادن یارانه داده‌اند. یک نفر نمی‌پرسد چرا؟ فرق دو ملت چیست؟ فرق ملت کهنسال و متمدن و شامخ ایران که هشت هزار سال سابقه شهرنشینی و 2700 سال سابقه دولت داشتن در این مرز و بوم دارد، با مردم کشوری که تا قرن هفدهم، ایالتی از امپراتوری اتریش هابسبورگ بودند چیست که سوئیسی‌ها یارانه را رد می‌کنند و در کشور ما مردمی هستند که کابوس قطع یارانه، خواب شبشان را مختل می‌کند.
من چون در سال 1355 مدت 22 روز در کشور سوئیس بوده‌ام و به اوضاع و احوال آن کشور خوب واقفم، پاسخ آقایان طعنه زن به مردم را می‌دهم؛ مردم سوئیس در کشور کوهستانی کم وسعت خود از زندگی عالی در سطح بسیار بالا برخوردارند. سوئیس حدود هفت میلیون جمعیت دارد. کوهستان‌های آن مانند سرزمین‌های شمال ایران از زیبایی طبیعی حیرت انگیزی برخوردار است و توریست‌ها را روی سر می‌گذارند. سوئیس سرزمین صنایع ظریف و گران مانند انواع ساعت‌ها، موبایل‌ها و صنایع دیجیتالی است. حتی به یک دریا راه ندارد، اما یک کمپانی نه، چند کمپانی کشتیرانی جهانی دارد که از بندر بازل که کنار دریاچه‌ای قرار دارد، به وسیله رودهای متعدد به بندرهای روتردام و آمستردام هلند ارتباط دارند و ناوگان سوئیس به هلند می‌روند و از روتردام و آمستردام راهی کشورهای 6 قاره جهان می‌شوند. سوئیس بهترین دامداری اروپا را پس از هلند و دانمارک دارد که لبنیات آن دامداری‌ها به اروپا و آسیا و خاورمیانه صادر می‌شود. ساعت‌های ساخت سوئیس از سال 1600 میلادی جهان را تسخیر کرد و در دربار شاه صفی، ساعت ساز سوئیسی داشتیم که ساعت بزرگ میدان نقش جهان و ساعت‌های زنجیری شاه و درباریان را تعمیر می‌کرد.
هتل‌ها و رستوران‌های سوئیس در دنیا شهره‌اند، پارچه‌های سوئیسی را شیک پوش‌ترین مردم جهان به عنوان کت و شلوار می‌پوشند. عطرهای سوئیسی معروف است. در سوئیس دیدم مردان و زنان از دوچرخه و پا زدن برای رفتن سر کار استفاده می‌کنند.
سوئیس هواپیما و اتومبیل و موتورسیکلت می‌سازد، هیچ صنعت ظریفه‌ای نیست که سوئیسی‌ها صاحب آن نباشند. هتل‌های سوئیس در دنیا شهره‌اند. هر سال میلیون‌ها جهانگرد به این کشور سفر می‌کنند. من در مونترو به رستورانی رفتم که در دفترچه یادبود آن، امضای ناصرالدین شاه و ظل السلطان پسر او و مظفرالدین شاه و احمدشاه و بسیاری از سفرای ایران را با شرحی مبنی از قدردانی از مدیر رستوران به من نشان دادند. تاریخ تأسیس رستوران 1678 میلادی بود. گاوهای سوئیسی از نظر شیر و گوشت در دنیا شهره‌اند.
سن مورتیز، پیست ورزش زمستانی سوئیس در دنیا شهره است. یکی از راه‌های کسب درآمد مردم سوئیس دانشگاه‌ها و مدارس بزرگ و معتبر آن است و اقامتگاه‌های کوهستانی این کشور که مرحوم کاظم‌زاده ایرانشهر و سید محمدعلی جمال‌زاده دهه‌ها در آن‌ها می‌زیستند و ملک الشعرای بهار در سال‌های 1327 تا 1330 دوران نقاهت خود را در آنجا گذراند، در دنیا شهره است.
عموم مردم سوئیس کاسب هستند. زن و مرد و پیرزن از راه کوهنوردی و هدایت گردشگران به قلل پربرف در زمستان و در تابستان از محل پذیرایی میلیون‌ها مسافر که به ژنو و لوزان و برن و اطراف دریاچه‌های معروف سوئیس سفر می‌کنند، امرار معاش می‌نمایند.
من به یک مغازه پارچه فروشی رفتم، یک قواره پارچه کت و شلواری بخرم. باور کنید صاحب مغازه به قدری شیک و متشخص بود که یکه خوردم، فکر کردم با یک وزیر طرفم. در نزدیک قصبه «له روزه» دیدم یک پلیس پیر و دختر جوانش پرسنل اداره پلیس قصبه را تشکیل می‌دهند. به قدری کار و کسب رونق دارد، به قدری کارخانه و شرکت و کارگاه دایر است که مردم به یارانه نیازی ندارند. در سوئیس 1000 بانک شعبه دارند. اقتصاد و صنعت سوئیس شکوفاست. بفرمایید کجای کشور ما و وضعیت اقتصادی مردم ما شبیه سوئیس است که مردم را مذمت می‌کنید چرا چشم به یارانه دارند؟
دولت در سوئیس می‌کوشد مردم را به کار و کوشش تشویق کند. اینجا با بروکراسی هر روز سنگ جلوی راه مردم می‌اندازد که کار و کوشش را رها کنند.
تاجر جوانی نزد من آمد و گفت: ماهی قزل آلای خالدار ایران در روسیه میلیون‌ها مشتری دارد، قسم می‌خورد مردم روسیه غش می‌کنند برای حنای ایران که بویژه خانم‌ها برای استحمام و رنگ مو عاشق حنای ایران هستند. عاشق خشکبار ایران هستند. انار ایران را سردست می‌برند، گفت و گفت و گفت، پرسیدم حالا چرا معطلی؟ جواب داد از بس ادارات مختلف کارشکنی می‌کنند. گفت در لرستان استخر پرورش ماهی قزل آلا احداث کردم، هزار ایراد گرفتند. از صد جا باید استعلام کنند. قرطاس بازی پدر مردم را درآورده است. می‌گفت تا چندی پیش ثبت یک شرکت و شروع به فعالیت در دوبی حداکثر به دو روز وقت نیاز داشت. گفت همه جا سرمایه گذار را تشویق می‌کنند، اینجا پشیمان و نادم و سرخورده!