به گزارش قدس آنلاین به نقل از ایرنا، پیمان مودت و همکاری در جنوب شرق آسیا که از آن به عنوان 'تاک' یاد می شود، روز 24 فوریه سال 1976 در نخستین نشست اتحادیه کشورهای جنوب شرق آسیا (آ.سه.آن) در جزیره 'بالی' اندونزی توسط مقامات پنج کشور عضو این اتحادیه امضا و تصویب شد.
مفاد این این پیمان روز 21 ژوئن همان سال جنبه اجرایی یافت. 
اندونزی، مالزی، فیلیپین، سنگاپور و تایلند از نخستین امضاء کنندگان این پیمان بودند و در سال 1987 میلادی نیز برونئی به آن پیوست. در فاصله سال های 1995 تا 1997 نیز کشورهای کامبوج، ویتنام، میانمار و لائوس با آن همراه شدند.
پایان دادن به تنش ها از طریق مذاکره مستقیم بین طرف های درگیر، و در صورتی که طرف های درگیر با مذاکره مستقیم به نتیجه ای برای حل تنش ها دست نیافتند، موافقت می کنند با تشکیل دادگاه عالی براساس ماده 14 این پیمان ابزار مناسبی برای حل تنش موجود بیابند. 
آنگونه که در بخش نخست اهداف و اصول این پیمان آمده است، هدف از شکل گیری این اتحادیه ایجاد صلح دائم، مودت و همکاری همیشگی بین مردم به منظور کمک به تقویت، همدلی و روابط نزدیک بین کشورها عنوان شده است. 
اتحادیه کشورهای جنوب شرق آسیا به طور فعالی اعضای خارج از این اتحادیه را تشویق کرده است با ورود خود به این پیمان 'اصول مدیریت' که با هدف نظارت بر روابط بین کشورهای منطقه جنوب شرق آسیا ایجاد می شود را مورد حمایت قرار دهند. 
ایران حدود سه سال پیش از آنجایی که روابط نزدیک با سازمان های منطقه ای می تواند باعث کمک به توسعه و ساخت چتر امنیتی برای روابط اقتصادی خارجی و همچنین با توجه به رشد روزافزون اتحادیه کشورهای جنوب شرق آسیا خواستار عضویت در پیمان مودت و همکاری در جنوب شرق آسیا شد. 
ورود به این پیمان از جمله ضرورت های همکاری با کشورهای حوزه جنوب شرق آسیا محسوب می شود.