به گزارش قدس آنلاین به نقل از خبرگزاری تسنیم، جوزف نای ــ استراتژیست مشهور آمریکا ــ اخیراً در مقاله‌ای که در پایگاه اینترنتی Project Syndicate منتشر شد، به بررسی آینده اینترنت با توجه به گسترش روزافزون و نفوذش به ابعاد مختلف زندگی فردی و اجتماعی انسان‌ها پرداخت. بخش اول مقاله او به موانع و تهدیدهای توسعه اینترنت می‌پردازد و بخش دوم مقاله‌اش به راه‌های غلبه بر این تهدیدها. جوزف نای در مقاله‌اش یکی از مهم‌ترین چالش‌های آینده اینترنت را کنترل دولت‌ها و قوانین محدود‌کننده محلی و منطقه‌ای بر آن می‌داند و معتقد است که این امر موجب از هم‌گسیختگی شبکه جهانی اینترنت و ایجاد شبکه‌ها ملی و محلی تحت مدیریت دولت‌ها می‌داند.
وی راه حل غلبه بر این چالش را کوتاه‌نمودن دست دولت‌ها و قوانین محلی از دخالت در اینترنت و مدیریت شبکه جهانی توسط گروهی از سرمایه‌گذاران و ابرشرکت‌های بین‌المللی می‌داند که با تشکیل اجلاسیه‌هایی قدرت را بین خود تقسیم می‌کنند. او البته می‌داند که پیشنهادش بدون تأیید دولت‌ها عملی نیست، ولی سعی می‌کند با ذکر نتایج نامطلوب ازهم‌گسیختگی شبکه جهانی اینترنت ــ از جمله تضعیف اقتصاد کشورها و تجارت جهانی، کاهش میزان خلاقیت‌ها و نوآوری‌ها، و ... ــ دولت‌ها را از اقدام به کنترل اینترنت و یا ایجاد شبکه‌های ملی اطلاعات باز دارد. او همچنین اینترنت اشیاء را در شرایط فعلی خطری جدی برای امنیت انسان‌ها می‌داند که میتواند همه‌چیز را به اسلحه‌ای در دستان دولت‌ها و گروه‌های تروریستی تبدیل نماید.
نای در مقاله خود نوشته است: چه کسی مالک اینترنت است؟ پاسخ این سوال «همه» و «هیچ‌کس» است. اینترت شبکه‌ای متشکل از شبکه‌هایی است که هر کدام از این شبکه‌ها برای وجود به زیرساخت سخت‌افزاری فیزیکی مستقل نیازمندند که در کشور های مختلف با قوانین، مقررات و محدودیت‌های متفاوتی قرار دارند؛ همچنین برخی پروتوکل‌ها در تمام شبکه‌ها مشترکند که وجود اینترنت را میسر می‌کنند. با این وجود از هم گسستگی و از بین رفتن یا همان «پایان اینترنت» یک تهدید واقعی است.
برخی تخمین‌ها نشان می‌دهد که سهم اینترنت از تولید ناخالص جهانی در سال 2016 حدود 4200 میلیارد دلار خواهد بود. یک شبکه از هم گسیخته یا «شبکه گسسته» با وجود پر هزینه بودن یکی از گزینه هایی است که برای آینده اینترنت در گزارش ماه گذشته کمیسیون جهانی رهبری اینترنت به مدیریت نخست وزیر سابق سوئد - کارل بیلدت - مطرح شد. اینترنت هم اکنون نزدیک به نیمی از جمعیت جهان را به هم متصل می‌کند و پیشبینی می‌شود این میزان در پنج سال آینده یک میلیارد نفر بیشتر شود.
اما گسترش بیشتر اینترنت تضمین‌شده نیست؛ چرا که در بدترین شرایط، هزینه‌ای که به واسطه فعالیت‌های مجرمانه و کنترل‌های دولت‌ها به اینترنت تحمیل می‌شود باعث سلب اعتماد مردم از این شبکه شده و در نتیجه میزان استفاده‌شان از اینترنت کم خواهد شد.
هزینه‌های ناشی از جرائم سایبری در سال 2016 به میزان 445 میلیارد دلار پیشبینی شده است و این میزان میتواند در سال‌های آینده به سرعت افزایش یابد. با ادامه روند اتصال دستگاه‌های مختلف به اینترنت، از اتومبیل‌ها گرفته تا همگام‌سازهای قلبی، این امکان را به مجرمان و هکرها می‌دهد که رؤیای «اینترنت اشیاء» را به کابوس «تبدیل به اسلحه‌شدن همه چیز» مبدل کنند؛ از طرف دیگر کنترل شدید دولت‌ها و انجام حمله به زیرساخت های کشورها - شبیه به اتفاقی که برای شبکه برق‌رسانی اوکراین افتاد – میتواند حس عدم امنیت را تقویت کرده و جلوی بالفعل‌شدن توان بالقوه اینترنت را بگیرد.
سناریوی دیگری نیز مطرح شده - که کمیسیون جهانی رهبری اینترنت از آن با نام «رشد متوقف شده» یاد می‌کند – مبنی بر اینکه برخی از استفاده‌کنندگان اینترنت از مزایا و درآمدهای آن به میزان زیادی استفاده کنند در حالی که سایرین از آن محرومند. سه یا چهار میلیارد نفر هنوز از اینترنت محرومند و از تعدادی که به آن دسترسی دارند بسیاری به خاطر سانسور، موانع مالی و تجاری، قوانین و محدودیت‌های دولت‌ها و منطقه‌ها و ... نمی‌توانند از بسیاری از امکانات اینترنت استفاده کنند.
حرکت به سوی حکومت بر اینترنت در حال رشد است و از هم گسیختگی اینترنت تا حدودی اتفاق افتاده است. چین بیشترین تعداد استفاده‌کننده از اینترنت را دارد، اما از طرفی با سانسور و فیلتر ارتباط این استفاده‌کنندگان را با بخش‌های زیادی از دنیای خارج قطع کرده است.
بسیاری از دولت‌ها سرویس‌های اینترنتی که گمان می‌کنند میتواند باعث کاهش قدرت و کنترل سیاسیشان شود را سانسور می‌کنند. این اقدام باعث کاهش بیش از 1 درصد درآمد ناخالص سالانه اینترنت شده و همچنین باعث خدشه وارد شدن به حریم خصوصی مردم و آزادی بیان و دسترسی به اطلاعات می‌شود.
در سناریوی سوم کمیسیون مذکور یک اینترنت سالم میتواند فرصت‌های بی‌سابقه‌ای برای ابداع و اختراع و رشد اقتصادی به وجود بیاورد. انقلاب اینترنتی در دو دهه گذشته توانسته است حدود 8 درصد از درآمد تولید ناخالص جهانی را به خود اختصاص دهد و سه میلیارد نفر را به یکدیگر از طریق شبکه اینترنت متصل کند و فواصل دیجیتال و فیزیکی و اقتصادی و آموزشی را کوتاه نماید. گزارش کمیسیون مذکور بیان می‌کند که اینترنت اشیاء میتواند تا سال 2025 تا 11000 میلیارد دلار به تولید ناخالص جهانی اضافه کند.
کمیسیون به این نتیجه رسیده که اگر قرار است اختراعات و نوآوری‌ها بدون مانع و محدودیت در اینترنت حفظ شود باید:
- استاندارد های مربوط به اینترنت به طور دقیق باز طراحی شود و در اختیار عموم قرار گیرد؛
- تمامی مصرف‌کنندگان باید با افزایش نسبی امنیت خود انگیزه هکرها را برای حمله کم کنند؛
- امنیت و پویایی باید هسته اصلی طراحی سیستم را به خود اختصاص دهد؛
- باید دولت‌ها نیازی به شخص ثالث برای رمزگذاری و رمزگشایی اطلاعات نداشته باشند؛
- دولت‌ها باید توافق کنند که به هسته مرکزی و زیرساخت‌های اینترنت حمله نکنند؛
- همچنین دولت‌ها باید به طور شفاف مشکلات و ایرادهای موجود در شبکه‌شان را مطرح کنند تا بازار و صنعتی برای تعمیر و بیمه شبکه‌های اینترنت ایجاد شود.
تا مدتی قبل مباحثه بر سر اینکه اینترنت چطور باید مدیریت و رهبری شود به سه راه حل منجر می‌شد:
- راه اول این بود که چند سرمایه‌دار که در ابتدا اینترنت را تشکیل داده بودند کنترل آن را نیز در دست بگیرند؛ این روش سود بالا، اما در مقابل مقبولیت کمی دارد، چرا که قدرت را به تکنوکرات‌های آمریکایی می‌دهد.
- روش دوم این بود که مدیریت به دست یک هیئت بین‌المللی تحت نظر سازمان ملل داده شود، که مقبولیت آن را تضمین کرده اما بهینگی آن را کاهش می‌دهد.
- کشور های اقتدارگرا - مانند روسیه و چین - راه دیگری را پیشنهاد کردند که بر طبق آن قراردادها و صلحنامه های بین مللی مختلف تنظیم شود که تضمین کند هر کشوری مدیریت سهم خود از اینترنت را داشته باشد و بقیه نتوانند در آن دخالتی کنند.
اخیرا کمیسیون عنوان کرد که راه چهارمی در حال شکل‌گیری و تنظیم است که بر اساس آن مدیریت به طور گسترده‌تر و بازتر به سرمایه‌گذاران داده می‌شود؛ با این تفاوت که با برنامه‌ریزی دقیق، میزان قدرت و دسترسی هر سرمایه‌گذار در اجلاس‌های بین‌المللی مشخص می‌شود.
نظر شما