• محرومیت کارگران سابقه دارد

دبیر کل کانون عالی انجمن های صنفی کارگری کشور در این خصوص می گوید:محرومیت جامعه کارگری با توجه به موضوع معیشت وی و وضعیت اقتصادی که امروز در کشور ما حاکم است مربوط به امروز و دیروز نیست؛ بلکه واقعیت این است که درآمد و هزینه کارگر تکاپوی زندگی و معیشت او را ندارد. در تمام مسایلی که در خصوص وضعیت کارگران و معیشت آن ها بحث می شود معمولاً حداقل ها را در نظر می گیرند .یکی از دلایلی که به قشر کارگر محروم می گوییم این است که در تصمیماتی که شورای عالی کار در پایان برای کارگران می گیرد حقوق و دستمزد کارگران را بر مبنای میزان تورم سال گذشته برای سال آینده آن ها تعیین می کند.یعنی مثلاً اگر در سال 94 نرخ تورم 17 درصد بوده است؛ تنها 17 درصد به حقوق آن ها اضافه می کنند.و بنابر این کارگران ناگزیرند با حقوق متناسب با نرخ تورم سال قبل امور زندگی خود را اداره کنند . بنابر این آن ها همواره با یک عقب ماندگی طبیعی مواجهند؛چون همواره از ابتدای فروردین تا انتهای خرداد ماه شاهد سیر افزایشی نرخ خدمات ، و کالاها هستیم.

• کارگران امکانات رفاهی ندارند

هادی ابوی به یکی دیگر از دلایل محرومیت جامعه کارگری اشاره می کند و می افزاید: بیش از 80 درصد جامعه کارگری در خانه های استیجاری زندگی می کنند و اجاره نشین های ما را عمدتاً کارگران تشکیل می دهند.برای سایر گروه ها امکاناتی فراهم است که می توانند صاحب خانه شوند ولی کارگران بویژه در ده سال اخیر از امکانات رفاهی از جمله مسکن محروم بوده اند. در گذشته سازمان زمین شهری بانک ها را ملزم به پرداخت وام به کارگران می کرد.بانک های تخصصی ویژه کارگران که به نام کارگران فعالیت می کردند مثل بانک رفاه کارگران وام هایی را به کارگران ارایه می دادند اما امروزه همین بانک ها ترجیح می دهند به افرادی وام بدهند که اقساط خود را بهتر و سریعتر بازپرداخت کنند. برای مثال بانک رفاه کارگران به یک داروخانه مبلغ 200 میلیون تومان وام پرداخت می کند ولی وامی به کارگر ارایه نمی دهد این در حالی است که اگر داروخانه می تواند حق بیمه ای را واریز کند به خاطر آن کارگری است که آن جا کار می کند و معادل 30 درصد حقوق او به حساب سازمان تامین اجتماعی واریز می شود اما همین کارگر اگر بخواهد 5 میلیون تومان از بانک رفاه کارگران وام دریافت کند با شرایط سختی برخورد می کند.

کارگران در موضوعات دیگری مثل خرید خودرو و یا استفاده فرزندان شان از مدارس مناسب نیز محدودیت دارند برای مثال اگر آمار مدارس معمولی و مدارس دولتی را در نظر بگیرید متوجه خواهید شد که بیش از 90 درصد آن را فرزندان کارگران تشکیل می دهند.

• کارگران مالیات دهندگان خوب!

دبیر کل کانون عالی انجمن های صنفی کارگری کشور می گوید: کارگران مالیات دهندگان خوبی هستند یعنی به محض اینکه حقوق آن ها به حدی که مشخص شده است برسد پیش از اینکه آن حقوق پرداخت شود مبلغ مالیات را از آن کسر می کنند.در صورتی که علاوه بر فرار مالیاتی که در بازار وجود دارد بسیاری از مشاغل با تاخیر مالیات خود را پرداخت می کنند.

• کارگران هزینه درمان شان را خود می پردازند

وی ادامه می دهد در موضوع درمان نیز موضوع بیمه اجبای و بیمه سلامت مطرح بوده است.این وظیفه دولت است تا موضوع بیمه ها را پیگیری کند.اما به دلیل اینکه خدمات دولتی تکاپوی نیاز جامعه کارگری را نداشته است در دوره ای بخش درمان تامین اجتماعی را راه اندازی کرده اند و کارگران از جیب خودشان سرانه ای را بابت درمان به این بخش پرداخت می کنند این درحالی است که آحاد مردم این هزینه را پرداخت نمی کنند.هر چند که از این صندوق تامین اجتماعی ارقامی را در سال های اخیر بابت سلامت ایرانیان هزینه و برداشت کرده اند.بنابر این کارگران با همان دستمزد اندک هزینه بیمه و درمان خودشان را خود پرداخت می کنند.

شورای عالی کار در هیچ سالی پس از تصویب قانون کار سابقه ندارد که حداقل دستمزد و حداکثر آن را تعیین کند.همیشه حداقل ها را گفته است و متاسفانه این فرهنگ غلط هم جا افتاده است که وقتی حداقل 812 هزار تومان حقوق اعلام می شود همه همین مبلغ را پرداخت می کنند.

• قراردادهای کوتاه مدت عامل محرومیت کارگران

هادی ابوی یکی دیگر از عوامل ایجاد محرومیت کارگران را قراردادهای کاری آن ها می داند و اضافه می کند: در قانون کار به کتبی و شفاهی بودن قراردادها  و در تبصره 2 ماده 7 به کارهای دایم و غیر دایم اشاره شده است.دولت ها از سال 69 تاکنون موظف بوده اند فهرستی از مشاغل غیر دایم را ارایه دهند که مشخص شود بقیه مشاغل دایم هستند.ولی هنوز پس از گذشت سال ها هنوز هیچ اتفاقی در این خصوص رخ نداده است و کارگر با استرس بسیار زیاد و با قراردادهای 29 روزه ، 6 ماهه و کوتاه مدت کار می کند و همین موضوع استرس زیادی را بر کارگران وارد می آورد و سبب ایجاد محرومیت شدید در آن ها می شود.

• پیمانکاران حق کارگران را برداشت می کنند

ابوی خاطر نشان می کند: با واگذاری کار به پیمانکاران واسطه ای بین کارفرمای اصلی و کارگران ایجاد می شود.شخص یا فرد و یا سازمانی به نام پیمانکار کار را می پذیرد و درصدی را خودش برداشت می کند و سپس دستمزد کارگر پرداخت می شود.متاسفانه گاهی پیمانکاران معادل درآمد کارگران سود می برند.کارفرمایان خود را از تعهدات کارفرمایی نسبت به کارگر رها کرده اند.

به دلیل نجابت خاص و علاقه کارگران به نظام اسلامی از آن ها سوء استفاده شده است.کارگران ازسال 69 تا امروز یعنی از زمان تصویب قانون حق اعتراض هم نداشته اند.خوشبختانه شاهد هیچ اعتصاب کارگری نبوده ایم چون کارگران خویشتن دارتر از این هستند که با این مسایل تحریک شوند .گرچه دشمنان نظام دایماً بر روی آن ها نفوذ می کنند و جریان نفوذی که مقام معظم رهبری بر آن اشاره دارند در کارگران بسیار زیاد است . متاسفانه دولت ها نیز یا به دلیل ناتوانی و یا به دلایل دیگر آنگونه که لازم است به کارگران بها دهند به آن ها توجه نمی کنند.برای مثال دولت ، در اتحادیه های تعاونی مصرف از محل تولیدات کارخانه ها کمک هایی به کارگران می کرد و سهمیه ای را به آن ها اختصاص می داد که وضعیت معیشت کارگران از حال حاضر بهتر شود.بن کارگری به آن ها تعلق می گرفت.رقمی را دولت و رقمی را کارفرما تقبل می کرد و کمک حال معیشت وی بودند اما متاسفانه الان حدود 10 سال است که بن کارگری حذف شده و گرچه ادعا می شود که بصورت نقدی پرداخت می شود ولی عمده کارگران همین مبلغ را دریافت نمی کنند. ضمن اینکه این مبلغ هیچگونه تاثیری در زندگی آن ها ندارد. برای مثال اگر کارفرما 24 هزار تومان به دولت پرداخت می کرد و دولت ها و شرکت ها خدماتی را ارایه می کردند با همین مبلغ بیش از 60 هزار تومان سر سفره کارگر آورده می شد و سفره او رنگین تر از گذشته بود.سازمان های حمایتی مختلف مثل کمیته امداد فردی که سر کار نمی رود و ناتوان نیست را به عنوان خانواده محروم شناسایی می کنند و حقوق و مستمری برای وی در نظر می گیرند اما به کارگری که از صبح تا شب در سرکار حاضر می شود ولی زندگی اش کفاف نمی دهد کمک نمی کنند.

وی در خاتمه می گوید: سبد کالا و کمک های دولتی نیز غیر از پرداخت یارانه ها به اقشار مختلف به صرف اینکه فرد بیکار است و یا حال رفتن به سر کار را ندارد پرداخت می شود اما این کارگر از آن محروم می شود در صورتی که توصیه های دینی ما اهمیت و ارزش زیادی برای کار و کارگر قایل شده است.فراموش نکنیم پیامبر بر این دست بوسه زده است.