انتصاب جلیل رحیمیجهانآبادی بهعنوان سفیر جدید جمهوری اسلامی ایران در بنگلادش، نهتنها یک جابهجایی دیپلماتیک ساده، بلکه نمادی از رویکرد تازه دولت وفاق ملی در سیاست خارجی است؛ رویکردی که بر «نمایندگی شایسته از اقوام و مذاهب ایران در عرصه بینالمللی» تأکید دارد. رحیمیجهانآبادی، نخستین دیپلمات اهلسنت در سطح سفارت است که مأموریت خود را در یکی از کشورهای مهم جنوب آسیا آغاز میکند؛ منطقهای که بهگفته تحلیلگران «میدان جدید رقابت قدرتهای جهانی» به شمار میرود.روزنامه قدس در گفتوگو با این سفیر خراسانی در داکا، به بررسی فرصتهای همکاری ایران و بنگلادش در حوزههای اقتصادی، فرهنگی و علمی پرداخته است.
بنگلادش در سیاست خارجی ایران چه جایگاهی دارد؟
بنگلادش با دارا بودن ۱۷۵ میلیون نفر جمعیت، براساس آمار و ارقام و اطلاعاتی که وجود دارد، یک توسعه پایدار را در دو دهه گذشته در پیش گرفته است. نرخ رشد اقتصادی این کشور در این سالها بهطور میانگین ۶ تا 6.5 درصد بوده، حتی در ایام کرونا نرخ رشد آن از 3درصد کمتر نشده، در حالی که بسیاری از کشورها به صفر یا زیر صفر رسیدند. بنگلادش کشوری است که در زمینه الگوی توسعه پایدار در جنوب آسیا برای روابط ایران یک نمونه خاص و ارزشمند است. میدانید نگاه به کشورهای اسلامی و نگاه به آسیا در سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران جایگاه ویژهای دارد. بنگلادش هم به دلیل اشتراکات دینی که با ما دارد و هم پیشینه تاریخی و فرهنگی مشترکی که در حوزه تمدنی زبان فارسی در شبه قاره هند داشتیم برای ما اهمیت دارد، همچنین کشوری است که در مواضع سیاسی کلان ما همیشه در کنارمان بوده و به عنوان یک کشور دوست برای ماست و طبیعتاً این کشور برای ما دارای اهمیت است.
این اهمیت توانسته بستری برای تعامل بسازد؟
تأکید جمهوری اسلامی ایران در روابط ایران و بنگلادش در حوزههای اقتصادی بر تعاملات بیشتر اقتصادی است. الان سطح گردش تجاری ما بین ۱۵۰ تا ۱۶۰ میلیون دلار است، خب این رقم با توجه به ظرفیتهای اقتصادی بنگلادش و ظرفیتها و توانمندیهای ایران یک رقم بسیار ناچیز است. با حمایت از بخش خصوصی و رفع مشکلات، امیدوارم به رقمهای مناسبتری برسیم.
دامنه تعاملات با بنگلادش صرفاً اقتصادی است یا ابعاد فرهنگی هم دارد؟
بنگلادش جزئی از شبهقاره است؛ با آن اشتراکات تاریخی فرهنگی کهن. این گوشه از شبهقاره مغفول مانده است. الان در سه دانشگاه بنگلادش کرسی آموزش زبان فارسی داریم، اما با توجه به پیشینه مشترک فرهنگی ما با شبه قارههند و اهمیت زبان فارسی، به نظر من گسترش زبان فارسی و آموزش زبان فارسی در آنجا میتواند چه در دورههای کوتاهمدت، چه در آموزشهایی در مقطع کارشناسی و کارشناسی ارشد در دانشگاههای متعدد، مورد توجه قرار گیرد. در عرصه گردشگری، بنگلادش برای مردم ما ناشناخته است و ایران هم با همه ظرفیتهای گردشگری و توانمندیها در حوزه گردشگری و گردشگری سلامت، برای جامعه بنگلادش ناشناخته مانده است. در این عرصه نیز فعالسازی بخش گردشگری میان ایران و بنگلادش میتواند به ارتقای روابط دو کشور کمک کند.
خبرنگار: سید حسین حسینی
نظر شما