به گزارش قدس آنلاین علی سبحانی در رابطه با شفافیت عملکرد بانک‌ها اظهار داشت: هدف از افزایش بانک‌ها در کشور این بود که رشد اقتصادی در کشور صورت بگیرد. شبکه بانکی ما باید عملکردی شفاف داشته باشد و مقررات تسهیلات‌دهی به افراد ذینفع در آن رعایت شود.
این کارشناس اقتصادی گفت: در کشور ما نرخ بهره پایین‌تر از نرخ تورم است که این طبعا باعث افزایش تقاضای وام می‌شود. در این شرایط وقتی تقاضای وام افزایش پیدا کند، بانک‌ها قدرت دارند که به ذینفعان واحد خودشان تسهیلات بیشتری پرداخت کنند. بنابراین، چون نرخ بهره از طریق بازار تعیین نمی‌شود، بانک به ذینفعان خود تسهیلات می‌دهد که راه‌حل این مساله این است که هدایت اعتبار صورت بگیرد.
وی افزود: اگر شرایط اقتصاد کشور طوری بود که بانک‌ها فعالیت طبیعی بانکداری خودشان را انجام می‌دادند، به صورت اتوماتیک و بدون فشار بیرونی هدایت اعتبار صورت می‌گرفت، اما با شرایط موجود، بانک قدرت دارد که منابع را به شرکت‌های زیرمجموعه خودش تخصیص دهد. در این شرایط باید نظارت دقیقی روی عملکردشان باشد و برای بانک‌ها در پرداخت تسهیلات حد و حدودی مشخص شود.
*تسهیلات بانکی پر ریسک است
سبحانی در مورد تامین سرمایه در گردش بنگاه‌ها با استفاده از منابع بانکی بیان کرد: عمده تسهیلات پرداختی بانک‌ها مربوط به تسهیلات سرمایه در گردش است. از نظر استانداردهای بین‌المللی، چون محل مصرف سرمایه در گردش و توانایی در بازپرداخت آن برای بانک‌ها قابل بررسی نیست، جزو تسهیلات پرریسک خواهد بود. یعنی ممکن است که بنگاه‌ها با اخذ تسهیلات به عنوان سرمایه در گردش، آن را خرج امور روزمره نکرده و صرفا به تولید و انبار کالاها مشغول شده و از این تسهیلات سوءاستفاده کنند. چه بسا که این تسهیلات با نرخ‌های پایین نیز ارائه می‌شوند.
وی در پاسخ این سوال که باید هدایت اعتبار به سمت کدام یکی از بخش‌های اقتصادی صورت بگیرد، گفت: مسکن در کشور ما بخش پیشران است که ارتباط زیادی با سایر بخش‌ها دارد، یعنی صنعت مسکن به تنهایی باعث تحرک صنایع زیادی می‌شود. وقتی صنعت مسکن رشد کند، قطعا صنایع وابسته نیز رشد می‌کنند.
این کارشناس اقتصادی در پاسخ به این سوال که تسهیلات‌دهی به مسکن چه سازوکاری در اقتصاد ایجاد می‌کند،گفت: اگر تسهیلات خرید مسکن هدایت شود، تعداد تسهیلات و مبلغ آن بیشتر و قیمت مسکن نیز افزایش می‌یابد که اثر نهایی مثبتی ندارد. بهترین حالت این است که تسهیلات به سمت ساخت و عرضه مسکن برود؛ به طور مثال اگر فردی بخواهد به کمک تسهیلات، مسکن تهیه کند باید این تسهیلات صرف ساخت مسکن شود، نه اینکه برای خانه‌های ساخته‌شده تسهیلات بپردازیم.
سبحانی همچنین عملکرد بانک‌ها در اعطای تسهیلات به مسکن را ارزیابی و اظهار داشت: طبق ارزیابی‌های صورت گرفته، غیر از بانک مسکن که ۹۰ درصد تسهیلات خود را به حوزه مسکن اختصاص داده، سایر بانک‌ها کم کاری داشتند. از طرف دیگر، بانک‌ها تسهیلاتی با مبلغ اقساط زیاد و بازپرداخت کوتاه‌مدت می‌دهند که چون توان بازپرداخت آن وجود ندارد، متقاضیان کمتری را به خود جلب می‌کند. بهترین حالت این است که بانک‌ها برای مسکن، تسهیلاتی بدهند که دوره بازپرداخت آن زیاد و اقساط آن به صورت پلکانی باشد تا متقاضیان، بخصوص زوج‌های جوان، در سال‌های اول قسط کمتری پرداخت کرده و به مرور مبلغ اقساط افزایش یابد و این گونه، رغبت بانک و مردم برای پرداخت و دریافت تسهیلات افزایش یابد.
این کارشناس اقتصادی تاکید کرد: نکته مهم‌تر، عرضه‌ی مسکن است که باید افزایش پیدا کند، اگر دولت بتواند زمین را در اختیار سازندگان قرار دهد، جذابیت بیشتری دارد و عرضه مسکن افزایش و به توسعه افقی کمک می‌کنند.
پایان پیام/
نظر شما