سالی که با همه فراز و نشیب هایش،غم ها و شادی هایش ،افتخارات و کامیابی هایش،تحریم ها،تلخی ها و نامرادی هایش،رضایت و حسرت داشته ها و نداشته هایش و جای خالی دوستان و عزیزانی که غریبانه از میان مار فتند،بازهم سال سبز حماسه و ایثار،صبوری و ایمان و سربلندی و اقتدار ملت بزرگ و ا نقلابی و ولایت مدار ایران اسلامی بود.
تولد دوباره بهار و سبز شدن طبیعت همراه با رایحه دل انگیز عطر شکوفه های یاس و گیلاس،محبت و دوستی،رونق دوباره گشت و گذار و آغاز سفرهای تفریحی و سیر و سیاحتی را در جای جای ایران زمین،سرزمین زیبایی ها و گنجینه های بی مانند الهی،زمینه سازی شود،مسافران نوروزی و گردشگران مهر و دوستی به رسم و آیین کهن ایرانیان پاک نژاد،هر یک به فراخور شناخت و آگاهی ها ،زیبایی ها و جاذبه های طبیعی ،تاریخی،فرهنگی و دینی و شهرها و استان های کشورمان و نیز نظم و مدیریت حاکم بر آن شهرها و سخاوتمندی و مهمان نوروری مردمانش یا نسبت به علاقه و اشتیاق خود برای دیدن شهرهای سفر ناکرده و ساکنین سرزمین هایی که وصف دلیری،ایثار و کرامتشان را بارها شنیده اند،چمدان های خود را می بندند و عازم سفر می شوند،بسیاری مسافران نوروزی و گردشگران در مسیر سفر با دیدن تحولات شگرف و سریع در مناطق محروم و دگرگونی و توسعه و آبادانی آنها،مقصد خود را تغییر می دهند،حال با توجه به ناکامی های سال های گذشته و دادن آمارهای غلط و عاری از حقیقت در جذب مسافران نوروزی و گردشگران ،چه تعداد از این سفرهای درآمدزا سهم استان و شهر مظلوم و توسعه نیافته ما الیگودرز می شود،نوروز 91 بیش از 60 میلیون سفر انجام گرفت و با آمدن نوروز 92 علیرغم شرایط سخت اقتصادی و لجام گسیختگی قیمت ها و هزینه های سفر،باید به انتظار نشست که چه تعداد مسافر نوروزی وسوسه سفر به دیار سبز شجاعان،عارفان،عاشقان و زاگرس نشینان با کرامت و مهمان نواز را دارند و باید دید،مدیران فهیم و مسوولان گردشگری و فرهنگی شهرمان با عبرت از گذشته های تلخ و نوروزهای خالی از مسافر و گردشگر و بی کفایتی درآماده سازی امکانات زیر ساخت های اولیه ،تبلیغات و خدمات رسانی،از ابتدای سال جاری تا کنون چه کرده اند و برای جذب و ترغیب هر چه بیشتر مسافران نوروزی در آمدن به این دیار،کدام تمهیدات و تدابیر و ایده های سبز و هوشمندانه را اتخاذ نموده اند،آیا نام بلند و غرور آفرین الیگودرز با مجموعه گنجینه های گرانبهای الهی،طبیعی،تاریخی،زیارتی و سیاحتی،مفاخر و شخصیت های ممتاز هنری،فرهنگی،اجتماعی،دینی و ادبی،موسیقی بی مانند و آوای دل انگیز و روح نوازش،موقعیت منحصر به فرد جغرافیایی،استرتژیکی و آب و هوای مطبوع و زندگی سازش و نیک مردمان پاکدل،سخاوتمند و مهمان نوازش توانسته است یکی از هزاران مقصد و هدف مسافران نوروزی و گردشگری باشد.صنعت سبز و بدون دود گردشگری امروز دیگر تنها به عنوان یک منبع درآمد تلقی نمی شود،بلکه گردشگری به یکی از صنایع مهم دنیا تبدیل شده و بسیاری تحلیل گران اقتصادی بر این باورند،که صنعت عظیم و استراتژیک گردشگری با ایجاد بیش از 100 میلیون شغل مستقیم ،بعد از صنایع نفت و خودرو سازی،سومین ردیف صنایع حیالتی و بزرگ جهان را به خود اختصاص داده است و می تواند در جهت رشد و شکوفایی اقتصاد کلان هر کشوری،نقشی زیر بنایی و غیر قابل انکار ایفا کند،به گزارش سازمان جهانی گردشگری،درآمد خاورمیانه در سال 2014 از صنعت توریسم به رقم حیرت انگیز 700 میلیارد دلار می رسد و بی شک هر کشوری با تصاحب سهمی از این درآمد افسانه ای ،می تواند شاخص های زندگی مردمان خود را درابعاد گوناگون ارتقاء بخشد،اما اینکه سهم کشور بزرگ ما ایران،با داشتن تاریخ پر افتخار تمدن و فرهنگ چند هزار ساله،جاذبه های توریستی و سیاحتی بی بدیل و فراوان و د ارا بودن بیش از یک میلیون و 200 هزار اثر تاریخی،رقم بسیار ناچیز و غیر قابل باوری است و ما در این مسابقه جهانی در قعر این جدول قرار داریم و هنوز هم اراده و عزم راسخی برای بهبود وضعیت بین المللی گردشگری کشورمان وجود ندارد.به سراغ شهر خودمان که بیایم ،در عرصه گردشگری داخلی شاید از تمامی نقاط میهن اسلامیمان بی نصیب تر مانده ایم،تمامی شهرهای کشور و حتی برخی روستاها(مانند جواهر ده در رامسر-ابیانه در آذربایجان شرقی- سرعین در اردبیل به واسطه جاذبه های بکر طبیعی و همت و کاردانی مدیران و مسوولانشان و ایجاد زیر ساخت های مناسب که به نقاط توریستی و گردشگری جهانی تبدیل شده اند)هر یک به قدر توانایی ها و لیاقت مدیرانشان ،سهمی در میزبانی مسافران نوروزی و گردشگران داخلی و حتی خارجی دارند و ضمن ایجاد شغل و تحول و رونق اقتصادی ،درآمد خوبی را نصیب مردمانشان می کنند و آیا شهر پر سابقه و مملو از نعمت های خدادادی ما با آب و هوایی پاک و دلپذیر که عاملی مهم در جذب گردشگری می باشد،در حد و اندازه یک روستا هم نیست. گردشگری در فقر زدایی و ایجاد شغل نقشی کلیدی و اساسی بر عهده دارد،صنعتی که نسبت به دیگر صنایع بسیار کم هزینه تر و زود بازده تر می باشد.گردشگری امروز فقط صرف داشتن منابع و ذخایر و جاذبه های گردشگری نیست،بلکه استفاده شایسته و تلفیق مناسب اقلام و اجرای درست قوانین ،این صنعت حیاتی و فراگیر را موافق جلوه می دهد و عوامل متعدد و کلیدی،همچون نبود زیر ساخت های نامناسب،عدم تخصص و آگاهی مدیران مربوطه،عدم تعریف و برنامه ریزی درست بصورت کلان در مدیریت شهری،آموزش ناکافی مجموعه خدمات رسان،القای حس نا امنی در گدشگران و خیلی نکته های دیگر و سرانجام نبود هر گونه راهکار علمی و عملی از سوی متولیان امر و علوم استفاده صحیح از منابع،سرمایه ها،استعدادهای بالقوه و همه داشته های طلایی گردشگری،زمینه ساز شکست و ناکامی شهر ما در این عرصه است،الیگودرز که پس از سالیان دراز و در سایه برکات و آبادانی های سخاوتمندانه و فراگیر نظام و انقلاب به مدد سوء مدیریت ها و بی لیاقتی برخی مدیران،نه قطب صنعتی نام گرفت و نه توانست در عرصه کشاورزی مدرن و یا حتی سنتی جایگاهی را در کشور به خود اختصاص دهند،پس چرا مدیران دلسوز ما،به این فکر نمی افتند که زمینه ها و زیر ساخت های کم هزینه و پردرآمد گردشگری را در شهر و روستاهایمان فراهم آوردند،شهری که با غروب آفتاب و اولین سایه های تاریکی از جنب و جوش و حرکت باز می ایستد،بازار اقتصادی از رونق می افتد،کرکره مغازه ها پایین کشیده می شود،بیشتر میادین ،خیابان ها،معابر و کوچه ها در وحشت و تاریکی فرو می روند،شهری که مبلمان و نظم شهری،هنرنورپردازی،ایده های نو و زیبا سازی در آن جایگاهی ندارد،بلوارهایی که یا از وجود درختچه ها در آنها پاک سازی شده و یا به شکلی زشت و ناموزون هر درختی اندازه و شکل و شمایلی خاص دارد،ویترین و ورودی های شهر به هیچ تدبیر و ایده و ترغیب کننده ای آراسته نشده و هیچ جذابیت و نشاطی را در مسافران و گردشگران ایجاد نمی کند.هیچ کار فرهنگی طی این همه سال ها در جهت فرهنگ سازی و نهادینه کردن فرهنگ پذیرش و تکریم گردشگران در سطح جامعه شهری ما صورت نپذیرفته،چاپ و انتشار چند بروشور و نقشه راهنمای شهر(آنهم ناشیانه و غیر هنرمندانه) در ایام نوروز و برپایی سیاه چادرهای اجرای آیین سنتی و موسیقی دلپذیر محلی،لحظه ای وگذرا را در ورودی شهر،که نه گویای اصالت فرهنگی و تاریخی ماست و نه پیام رسان درست آداب و رسوم کهن و ایثار و از خود گذشتگی مردمان با شرافتمان،نمی تواند کاری مفید و عقلانی در جذب مسافران نوروزی و توریسم باشد.هنگامی که نقشه راهنمای شهر و جاذبه های طبیعی و تاریخی منطقه را بدست میهمانان می دهیم،کدام امکانات و تسهیلات مناسب خدماتی،اماکن پذیرایی و اقامتی ،رستوران های مدرن با غذاهای عالی بهداشتی و سنتی ،مراکز دیدنی و فرهنگ مهمانپذیری را برای او مهیا ساخته ایم؟سهم درآمد مردم با کرامت و فقیر شهر ما از مسافران نوروزی در سال 90 و 91 چقدر بوده است ،هیچ و اگر نوروز 92 هم متولیان فرهنگ،گردشگری و مدیران،به روال سابق اندیشه کرده اند،باز هم هیچ و امیدواریم که حداقل از اعلام آمار دروغ مسافران نوروزی،کسانی که به ناچار از جاده های ما عبور می کنند یا لحظه ای برای خرید نوشیدنی نیم ترمزی می زنند،پرهیز نمایند و مردم عزیزمان را فریب ندهند،چرا که همین عدم صراحت و شجاعت در گفتن حقیقت از کمک به حل معضلات و مشکلات جلوگیری می کند،ضمنا امید است که امنیت لازم برای انگشت شمار مسافرانی که شبی را در این شهر اقامت می کنند،برقرار شود که حوادث تلخ گذشته مانند سرقت اموال مسافران در مدارس اقلیتی نوروزی تکرار نشود و اعتبار و آبروی شهرمان خدشه دار نشود.