روزنامه هم‌میهن برخلاف بسیاری از رسانه‌ها که بیل دست گرفتن رئیس جمهور را یک عمل پوپولیستی تلقی کردند، از او قدردانی کرد و در واکنش به این کار نوشت: دکتر پزشکیان در موارد متعدد از فقدان عدالت آموزشی انتقاد کرده است و برخورداری از آموزش و پرورش را حقی می‌داند که باید تامین گردد. فقدان مدرسه به‌ویژه در مناطق پرجمعیت حاشیه شهرها از عمده‌ترین عوامل کاهش عدالت آموزشی است. مدارس دولتی از حداقل امکانات برای تامین کیفیت آموزشی محرومند.

آمارهای موجود وضعیت بحران آموزش و پرورش را فراتر از کمبود مدرسه نشان می‌دهد. براساس گزارش مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی در سال ۱۴۰۱ بیشتر ترک تحصیل دانش‌آموزان مربوط به دوره دوم متوسطه است. فرهنگستان علوم جمهوری اسلامی ایران گزارشی را دهم تیرماه ۱۴۰۱ منتشر نمود که براساس آن ۳۰ درصد از جمعیت ۱۸ تا ۲۴ سال فاقد تحصیلات متوسطه و ۵۶ درصد از جمعیت کشور فاقد تحصیلات کامل متوسطه هستند.

موج چهارم پیمایش ملی ارزش‌ها و نگرش‌های ایرانیان که در سال ۱۴۰۲ به صورت غیررسمی منتشر شد و نتایج آن نیز نشان می‌دهد که به‌رغم تلاش‌های صورت گرفته و اهداف سند تحول، بخش مهمی از دانش‌آموزان با آموزه‌های اساسی سند همراهی ندارند.

مسئولان نظم آموزش و پرورش همواره می‌کوشند تصویری رضایت‌بخش از شرایط موجود نشان دهند ولی آمارهای مختلف نشانه وجود بحران‌های مختلف از جمله بحران مشروعیت آموزش و پرورش است. بحران مشروعیت بدین معناست که آموزه‌های آموزش و پرورش از مقبولیت چندانی نزد دانش‌آموزان برخوردار نیست و یا دانش‌آموزان به این نتیجه می‌رسند که این آموزه‌ها نمی‌توانند آینده آن‌ها را تامین کنند.

این عدم مقبولیت منجر به موضع‌گیری و مقاومت یا خروج از مدرسه و پیگیری آینده از راه‌های دیگر می‌انجامد. بخش مهمی از آمارهای مربوط به رویدادهایی که در مدرسه رخ می‌دهد و نشانه بحران مشروعیت است منتشر نمی‌شود یا در سطح مدرسه باقی می‌ماند؛ این دوگانگی بین آموزش و پرورش رسمی و جامعه، در مدرسه بروز می‌کند.

مدرسه چه به شکل کپر باشد یا به صورت ساختمان مدرن، یک نهاد است که از محیط اجتماعی اطراف خود تاثیر می‌گیرد و بر آن تاثیر می‌گذارد. از این رو نهاد مدرسه به عنوان نهاد اجتماعی بین سیاستگذاری دولتی و حاکمیتی و مطالبات جامعه قرار می‌گیرد. در صورت تضاد بین سیاستگذاری‌های رسمی و مطالبات اجتماعی، نهاد مدرسه با مشکل روبه‌رو می‌شود.

در این شرایط ادامه سیاست‌های رسمی موجود نتیجه‌ای جز بحرانی‌تر کردن فضای مدرسه نخواهد داشت. مدرسه‌سازی و تامین نیازهای اولیه اقدامی نیکو و لازم است ولی باید به موجودیت نهاد مدرسه و مسائل موجود در آن نیز توجه شود. شوراها و نهادهای تصمیم‌گیر باید علاوه بر مدیران فعلی، سخنان صاحب‌نظران مستقل و منتقد و معلمان را نیز بشنوند. ساختار اداری موجود آمادگی تحول را ندارد و میان ساختار اداری و نهاد مدرسه فاصله است؛ فاصله‌ای که برای حل آن باید بین مسئولان و تصمیم‌گیران و منتقدان گفت‌وگو باشد.