روزنامه هم‌میهن در سرمقاله خود نوشت: برخلاف آنچه گفته می‌شود که سیاست خارجی کشور آرام است، واقعیت نشان از بی‌توجهی به جزئیات تعاملات خارجی دارد. در شهریور سال گذشته اعلام شد که پول‌های بلوکه‌شده ایران در کره‌جنوبی آزاد شده، و آقای رئیسی در مصاحبه‌ای با NBC تأکید کرد که این پول بدون شرط در اختیار ایران قرار دارد. اما بعداً مشخص شد که این مبلغ فقط به قطر منتقل شده و دسترسی به آن محدود شده است. پس از وقایع ۷ اکتبر، منابع خبری اعلام کردند که آمریکا و قطر دسترسی ایران به این پول را مسدود کرده‌اند، اگرچه مقامات دولت رئیسی این خبر را تکذیب کردند، اما واقعیت چیز دیگری بود. سخنان مقام رهبری در دیدار با امیر قطر نشان داد که هنوز پولی به ایران پرداخت نشده است.

این موضوع نشان می‌دهد که یا به آقای رئیسی اطلاعات نادرستی داده شده یا دولت از شرایط واقعی توافق آگاه نبوده است که در هر صورت، نشانه یک شکست دیپلماتیک است. با این حال، هیچ توضیح رسمی درباره این مسئله ارائه نشد و حتی در مقایسه با خلف وعده آمریکا در برجام، سکوت اختیار شد. از سوی دیگر، قطر نیز قادر به نقض توافق نیست، بنابراین مشخص نیست که چرا ایران در ازای امتیازات داده‌شده، پولی دریافت نکرد.

این سردرگمی همچنان ادامه دارد و در سخنان اخیر آقای پزشکیان نیز دیده می‌شود. او گفت که مذاکره باید انجام شود، اما نه به هر قیمتی، و شرایطی را مطرح کرد که به‌معنای تحمیل خواسته‌های یک‌جانبه از سوی آمریکا است. سپس ۲ گزینه را مطرح کرد: پناه بردن به لانه روباه یا خورده شدن توسط شیر.

اما این توصیف از مذاکره درست نیست. اگر طرف مقابل چنین شرایطی را مطرح کرده، باید مستندات آن منتشر شود، و اگر نه، بیان آن منطقی نیست. همچنین، این دیدگاه مذاکره را نفی نمی‌کند، بلکه نیازمند ارائه راهکاری عملی برای گفت‌وگوی متوازن است. در نهایت، ضرب‌المثل مذکور نیز تصویر نادرستی ارائه می‌دهد، زیرا مذاکره تنها به ۲ گزینه تسلیم یا نابودی محدود نمی‌شود و می‌توان راهکارهای دیگری نیز در نظر گرفت.