«کفایت مذاکرات» فیلمی کمدی به کارگردانی سهیل موفق و تهیه‌کنندگی ابراهیم عامریان است که داستانی تکراری درباره ۲ مرد را روایت می‌کند که به دلیل بدهی، به دنبال راهی برای کسب درآمد می‌گردند. آن‌ها با خانواده‌ای مرفه آشنا می‌شوند که به دنبال رحم اجاره‌ای هستند، و درنهایت دختر همسایه را راضی می‌کنند که رحمش را اجاره دهد تا با نصف پول، بدهی‌شان را پرداخت کنند.
این فیلم از نظر طنز، یک شکست به تمام معناست. حتی با استفاده از شوخی‌های جنسی و کلمات ناپسند هم موفق به گرفتن خنده از مخاطب نمی‌شود. داستان فیلم تکراری است و مثل بسیاری از آثار کمدی اخیر، بر محور مشکلات اقتصادی و رؤیای یک‌شبه پولدار شدن می‌چرخد. در نشست بعد از نمایش فیلم، عامریان گفته است که فیلمش پرفروش خواهد شد چون «کار کم‌فروش نمی‌سازد»، اما به نظر می‌رسد کفایت مذاکرات هرگز به فروش فیلم‌هایی مثل «فسیل»، «تگزاس» یا حتی «۷۰سی» نخواهد رسید.
فیلم نه ستاره‌های مطرحی دارد که تماشاگر را برای تماشای یک اثر ضعیف به سینما بکشاند، نه فیلمنامه‌ای که بتواند ضعف بازیگران را بپوشاند. مهران غفوریان دیگر آن جذابیت سابق را برای مخاطب ندارد و مردم حاضر نیستند وقت‌شان را صرف دیدن فیلمی ضعیف صرفاً به خاطر حضور او کنند.
فیلم اگرچه شاید در تلاش بوده پیامی منتقل کند، در این زمینه هم موفق نبوده است. کاراکترها حتی در حد تیپ هم پرداخت نشده‌اند و تماشاگر نمی‌تواند با آن‌ها همراه شود. بازی‌ها نیز از حد معمولی فراتر نمی‌روند. کفایت مذاکرات فیلمی شکست‌خورده است که بعید است فروش چندانی داشته باشد یا رضایت تماشاگر را جلب کند. به نظر می‌رسد دوران موفقیت‌های عامریان با کمدی‌هایی مانند «فسیل» یک اتفاق بوده و نه حاصل برنامه‌ریزی برای تولید آثار با کیفیت در حوزه کمدی.
نظر شما