سید علّام موسوی با اینکه هیچ وقت زائر کوی حضرت رضا(ع) نشده بود، اما از راه دور سیمش را وصل کرد و از حضرت(ع) خواست او و خانوادهاش را در کاشت و برداشت زعفران یاری کند تا هر سال بخشی از محصول را نذر بارگاه منور رضوی کند. حالا مرد اردبیلی از ناذران ثابت ادارهکل نذورات آستان قدس رضوی شده است که محصول خود را از دشت مغان اردبیل به صحنو سرای رضوی میفرستد.
نذر، از چند ده گرم تا یک کیلو
دبیر بازنشسته است. ۳۰ سال تمام بذر محبت اهلبیت(ع) را در دل شاگردانش کاشته و حالا هم برکت کشتوکارش را به مهر آنها گره زده است. سید علّام موسوی هر سال مقداری از محصولش را برای امام حسین(ع) و امام رضا(ع) نذر میکند. پاییز که به انتهایش میرسد بستههای قرمز رنگ نذریهای او راهی کربلا و مشهد میشوند تا عشق و ارادتش را به صاحبان این حرمها برسانند.
این آرزویی بوده که از کودکی داشته است؛ «از کودکی آرزویم این بود که مثلاً سرمایه کاری را داشته باشم و هر سال حالا بتوانم چنین عملی را انجام دهم یا اینکه بتوانم در راه خدا قدمی بردارم».
از اولین برداشت محصولش تا امروز هر سال چند گرم از دسترنجش را به بارگاه علی بن موسیالرضا(ع) و استفاده در مهمانسرا تقدیم کرده است. از چند ده گرم شروع کرده و امسال نذرش یک کیلو زعفران بوده است. آقا سید میگوید: کم و زیادش را خود خدا میداند اما هرچه کردم برای رضای خدا و آخرتم بوده است. اگر توفیق داشته باشم تا آخر عمر در خدمت آقا(ع) هستم. انشاءالله خود امام رضا(ع) به روزیمان رونق بدهد.
زراعت و نذر خانوادگی زعفران
اهل شهرستان گرمی در استان اردبیل است اما زعفرانهای نذریاش را نه از قائن و بیرجند و نه از هیچکدام از شهرستانهای خراسان نمیخرد. تمام این طلاهای سرخ حاصل زراعت و زحمتکشی خودش است.
با لهجهای شیرین که حاکی از گویش آذری او است، صحبتش را ادامه میدهد. از دشت مغان میگوید، از اینکه چطور شد زعفران را از شرق به زادگاهش در شمال غرب ایران آورد و شد یکی از کشاورزانی که شاخصترین محصول خراسان را در اردبیل کشت میکند. او حالا زعفران را در عیار بالا برداشت میکند و مانند ۳۰ سال تلاشش در عرصه فرهنگی و آموزش، در این زمینه هم موفق است. موسوی تعریف میکند: نباید از محصولم تعریف کنم اما خدا میداند یکی از طبیعیترین زعفرانهای بازار است و هیچگونه رنگ و نگهدارندهای ندارد.
سید علّام موسوی کسی است که خاک حاصلخیز دشت مغان را زرخیز کرده است. او در زمینش نه شلیل، انجیر و هندوانه و نه ذرت، گندم و زیتون و نه هیچکدام از محصولات شناختهشده این منطقه را نمیکارد. اما در زراعت زعفران تنها نبوده و خانوادهاش کنارش بودهاند. خانوادهای که در این نذر هرساله هم سهیم هستند.
۱۴ سال است که این مرد آذری با رقیه خانم، سید امیرحسین، سید محمد باقر و زهرا سادات، سحرگاههای پاییزی خود را در زمین حاصلخیز میگذرانند تا پیش از طلوع خورشید، غنچههای نیمهباز گلهای زعفران خود را بچینند، کلاله قرمز این گلهای بنفش را جدا و بهترینش را پیشکش حرم مطهر امام رضا(ع) و امام حسین(ع) کنند.
چهاردهمین سال نذر، نخستین سال زیارت
تمام ۱۳ سال پیش، نذرش را توسط دوست و آشنا به مشهد میفرستاده و در همه این ۶۰ سال، زیارت حرم مطهر حضرت رضا(ع) قسمتش نشده است. او میگوید: «تا به حال چند بار برای زیارت به قم رفته بودم اما حرم امام رضا(ع) را ندیده بودم. آبان سال گذشته پس از زیارت حضرت معصومه(س) و مسجد جمکران برای نخستین بار با خانوادهام به مشهد آمدم».
پاییز سال گذشته پس از برداشت محصول، دست زن و بچه را میگیرد و برای ادای نذرش خودش راهی خراسان میشود. از اردبیل به قم و از قم به مشهدالرضا(ع) میآید و چشمش بالاخره به گنبد طلا میافتد؛ «آن لحظه همیشه جلو چشمم میآید و واقعاً زبانم از توصیف آن قاصر است. از شوقم نمیدانستم چه کار کنم. عشق و علاقهام آنقدر زیاد بود که از شدت هیجان تپش قلب گرفته بودم. بارگاه حضرت طوری است که آدم دوست دارد همیشه آنجا باشد. من هم تا به حال به مشهد نیامده بودم و فقط نذرم را ادا میکردم، برای همین برایم لحظات خیلی خاصی بود».
مهمترین خواسته آقا سید علّام از آقا(ع) هم شفاعت است؛ «برای سلامتی و عافیت و آبروی دنیوی و اخروی همه دعا کردم. اما از امام رضا(ع) خواستم در آخرت مرا شفاعت کند تا خداوند در آن دنیا از تمامی گناهانم بگذرد».
عشق به اهل بیت(ع)، هم در خانه و هم در محل کار
بچههای زیادی در این ۳۰ سال خدمتش در شهرستان گرمی استان اردبیل شاگرد موسوی بودهاند. دانشآموزانی که آنها را مانند فرزندان خودش میدانسته و عشق به ائمه اطهار(ع) را به آنها آموخته است. او میگوید: همیشه سعی کردهام هم دانشآموزانم و هم بچههایم را درست تربیت کنم. بچهها مثل درختانی هستند که با آموزش صحیح، شکوفه میدهند. من به عنوان معلم و یک پدر همیشه مسائل شرعی، احکام، بهخصوص زندگینامه چهارده معصوم(ع) را مطالعه میکردم تا خودم اطلاعات کافی داشته باشم و به دیگران هم به درستی منتقل کنم.
این مرد آذری محب اهلبیت(ع) است و غیر از خانه و محلکار نیز این عشق را نشان داده است. در اربعین، عاشورا، شهادت امام رضا(ع) و خیلی دیگر از مناسبتهای مذهبی در خانه او بساط آشپزی بپا میشود تا غذای نذری بپزد. غذاهایی که آنها را یا در خانه خودش و یا جاهای دیگری توزیع میکند.
نظر شما