انفجاری سهمگین که به ‌روشنی نشان داد امنیت زیرساخت‌های حیاتی کشور همچنان نیازمند مراقبت و بازنگری جدی است.
راجع به حادثه بندرعباس اما چند نکته قابل ذکر است:
۱. طبق تصاویر منتشر شده و گزارش‌های میدانی، ابتدا آتش‌سوزی در یکی از کانتینرها شکل گرفته و سپس انفجار رخ داده است؛ لذا فرضیه حمله خارجی و تهاجم مستقیم به ‌شدت تضعیف می‌شود.
۲. اما دشمنان این ملت بیکار ننشسته‌اند. رژیم صهیونیستی که در ماه‌های اخیر از جبهه مقاومت ضربات سنگینی دریافت کرده، به ‌شدت علاقه‌مند است تا در رسانه‌های فارسی‌زبان و فضای مجازی، خود را مسبب مستقیم این حادثه معرفی کند؛ چه از سر قدرت‌نمایی و چه برای ایجاد ترس روانی در میان مردم ایران. غافل از آنکه ملت ایران با این بازی‌های روانی بیگانه نیست.
۳. با این حال نمی‌توان با قطعیت احتمال خراب‌کاری را منتفی دانست، ولی باید تأکید کرد در شرایط فعلی هر گونه شایعه‌پراکنی و گمانه‌زنی بدون سند، چیزی جز آب به آسیاب دشمن ریختن نیست. رسیدگی به ابعاد پشت ‌پرده این حادثه وظیفه نهادهای اطلاعاتی و قضایی است، نه کاربران شبکه‌های اجتماعی.
۴. آنچه بر تأمل ما می‌افزاید، تقارن زمانی این انفجار با برگزاری دور تازه‌ای از مذاکرات ایران و آمریکا در کشور عمان است. آیا این تنها یک تصادف است یا پیامی غیرمستقیم از جانب اتاق‌های فکر غربی یا صهیونی برای فشار بر جمهوری اسلامی؟ تاریخ نشان داده است هر گاه ایران در آستانه گفت‌وگوهای مهم قرار دارد، سناریوهایی از این دست برای تضعیف مواضع مذاکره‌کنندگان کشورمان روی میز دشمن قرار می‌گیرد.
۵. حادثه بندرعباس همچون تجربه‌های قبلی در پتروشیمی ماهشهر، تأسیسات نطنز و پالایشگاه‌های جنوب، زنگ خطر جدی برای مدیران کشور است. نادیده‌ گرفتن ضعف‌های ساختاری در حوزه ایمنی و مقابله با تهدیدهای صنعتی می‌تواند خسارت‌هایی به مراتب بزرگ‌تر به بار آورد.
۶. از دولت و نهادهای مسئول انتظار می‌رود در کنار رسیدگی فوری به وضع آسیب‌دیده‌ها و خسارت‌ها، گزارش شفافی از ابعاد حادثه منتشر کنند و در صورت اثبات سهل‌انگاری، با متخلفان برخوردی جدی شود. دیگر جایی برای اهمال و تعارف باقی نمانده است. امنیت ملی، شوخی‌بردار نیست. دشمنان این ملت مترصد کوچک‌ترین فرصتی برای ضربه‌زنی‌اند اما این ملت، آگاه‌تر و مقاوم‌تر از آن است که با یک حادثه یا انفجار، مسیر صحیح خود را عوض کند.