به گزارش خبرنگار قدس؛ شهرستان گلشن و به‌ویژه شهر تاریخی جالق، گنجینه‌ای از تمدن، میراث و منابع طبیعی ناب است؛ اما نبود نظارت در پروژه‌ها، وعده‌های بی‌ثمر و تهدیدهایی که متوجه منابع آب، آثار تاریخی و زیرساخت‌های حیاتی منطقه است، آینده این دیار کهن را به مخاطره انداخته است.

در دل کوه‌های سرافراز جالق، قلعه باستانی شیشه‌ریز و ... چونان نگینی تاریخی، سال‌هاست که در بی‌مهری مسئولان به حال خود رها شده‌اند. این قلعه‌ها که یادگار قرون گذشته‌اند، بدون حفاظت، مرمت یا معرفی به گردشگران، هر روز بیشتر دچار فرسایش می‌شوند. همچنین قلعه تاریخی سینوکان در شرایط وخیمی به سر می‌برد.

از سوی دیگر، قنوات پرآب گوگن و خوشاب که شاهرگ حیاتی باغات و مزارع جالق به شمار می‌آیند، در معرض تهدید جدی‌اند. برخی افراد با ارائه طرح‌های مشکوک، درصدد حفر چاه‌های عمیق در بالادست این قنوات هستند؛ امری که در صورت اجرا، منجر به خشکی کامل قنوات و نابودی اکوسیستم منطقه خواهد شد. درود بر مردم و معتمدین آگاه و مسئولیت‌پذیر جالق که تا امروز با تمام توان، مقابل این طرح‌های مخرب ایستاده‌اند.

از جمله معضلات زیرساختی منطقه، جاده ۸۵ کیلومتری جالق – سینوکان – ناهوک – سراوان است؛ جاده‌ای پر از پیچ‌های خطرناک و بدون استانداردهای ایمنی لازم که سال‌هاست فقط در وعده‌های مسئولان باقی مانده و قربانیان جاده‌ای زیادی گرفته است. دیگر محور پررفت‌وآمد جالق به قلعه سرکوه و قلعه شیشه‌ریز نیز فاقد روشنایی و تیرکوبی برق شهری است و ساکنان از تاریکی شب‌ها و ناامنی آن گلایه‌مندند.

از منظر زیست‌محیطی، درختان خرمای منطقه هر ساله به دلیل بی‌توجهی در زمینه هرس اصولی، در معرض آتش‌سوزی قرار می‌گیرند. بارها مزارع نخل در آتش سوخته‌اند، اما اقدام مؤثری برای آموزش کشاورزان یا تأمین تجهیزات پیشگیری صورت نگرفته است.

از مهم‌ترین خواسته‌های مردم، احداث بیمارستان ۶۴ تختخوابی در شهر جالق است؛ مطالبه‌ای که به زمان ابتدای انقلاب بازمی‌گردد. آن‌زمان مسئولان وقت وعده داده بودند که به‌محض شهر شدن جالق، بیمارستان احداث خواهد شد. امروز که جالق به شهری مستقل تبدیل شده، مردم چشم‌انتظارند تا وعده‌ی فراموش‌شده در روزنامه کیهان، از حالت شعار به واقعیت تبدیل شود. اکنون نگاه‌ها به فرماندار جدید شهرستان گلشن و استاندار تازه منصوب‌شده سیستان و بلوچستان دوخته شده است.

همچنین، نگارخانه سنگ‌نگاره‌های "نگاران" ناهوک که یکی از ظرفیت‌های بی‌نظیر گردشگری شهرستان به شمار می‌آید، به‌دلیل نبود راه ارتباطی استاندارد از ناهوک تا نگاران، که تنها ۷ کیلومتر آن اسفالت و باقی جاده خاکی و غیر استاندارد است، عملاً از دسترس گردشگران خارج شده است. مسیر خاکی، ناایمن و سخت‌گذر این منطقه باعث شده تا یکی از ارزشمندترین جاذبه‌های بکر فرهنگی و هنری منطقه به حال خود رها شده و از دید عموم پنهان بماند.

در همین حال، پروژه‌ی پل رودخانه ورودی شهر جالق که با اعتباری بیش از ۳۰۰ میلیارد تومان در حال احداث است، به‌دلیل ضعف نظارت، با کندی پیش می‌رود و نگرانی‌های عمومی از هدررفت منابع را افزایش داده است. در آن سوی شهر، مردم کله‌گان نیز خواهان احداث پل بر رودخانه‌ی کله‌دین هستند؛ مطالبه‌ای که سال‌هاست در نوبت رسیدگی مانده است.

این دل نوشته ها صدای مردم صبور جالق است؛ صدای قلعه‌هایی که فرومی‌ریزند، قناتی که می‌خشکد، نخیلی که می‌سوزد، بیماری که درمان نمی‌شود و جاده‌ای که جان می‌گیرد. امید است مسئولان جدید، نه‌تنها شنونده، بلکه پاسخ‌گو و عمل‌کننده به این دردهای مزمن باشند.