به گزارش قدس آنلاین، دکتر فردوسی مشهدی در این نشست با تمرکز بر دو مفهوم «طرح‌واره» و «کلیشه» با محوریت تمثیلی روایی از مثنوی معنوی، به توضیح درباره دلالت‌های جامعه‌شناسانه، روان‌شناسانه، معرفت‌شناسانه و ارزش‌شناسانه این اصطلاحات پرداخت و تأکید کرد: کلیشه‌باوری معرفتی و کلیشه‌داوری ارزشی، به تصمیم‌های نادرست و رفتارهای مشکل‌آفرین می‌انجامد و از این‌رو، لازم است مخاطب کودک و نوجوان از همین سن درباره پرهیز از تعمیم‌های ساده‌سازانه و تفکر قالبی درباره اشخاص تمرین کند.
وی با اشاره به دوازده نوع کلیشه ذهنی، به شمارش برخی از آسیب‌های آن‌ها پرداخت و افزود: قصه‌ای که امروز از مثنوی معنوی شرح خواهد شد، درباره کلیشه‌ای اجتماعی است؛ یعنی مولانا در این قصه به کلیشه‌داوری درباره طبقات فرادست و فرودست اجتماعی می‌پردازد.
فردوسی مشهدی پس از شرح این قصه به شعار سقراطی «زندگی ناآزموده یا ناسنجیده یا تأمل‌ناشده ارزش زیستن ندارد» اشاره کرد و گفت: آزمودن زندگی؛ یعنی داوری درباره هر چیزی و هر کسی پس از بررسی آن و بنابراین، قضاوت کردن منفی یا مثبت اوضاع و احوال دیگران مبتنی بر انواع کلیشه‌هایی که از آن‌ها یاد شد، از دید ارزشی «بد» و از دید مدیریتی و تصمیم‌گیری «زیان‌بار» است.
او در پایان سخنانش، پیش‌نهاد کرد: مربیان محترم این پرسش را مکرر مطرح کنند: «آیه همه ...؟» برای نمونه، آیا همه گردها، گردویَند؟ آیا همه ساکنان فلان شهر، بهمان ویژگی مثبت یا منفی را دارند؟ آیا همه پیروان فلان مذهب، بهمان رفتار مثبت یا منفی می‌پردازند؟ آیا همه ثروت‌مندان، از رضایت درون برخوردارند؟ آیا همه نابرخورداران، به گسستگی درونی دچارند؟ آیا همه چادری‌ها آیا همه مانتویی‌ها آیا همه مذهبی‌ها آیا همه دهاتی‌ها آیا همه شهری‌ها آیا همه پایین‌شهری‌ها آیا همه بالاشهری‌ها و ده‌ها پرسش دیگر در زمینه‌های مختلف که با توجه به همین الگو می‌توان طرح کرد و با محوریت آن به گفت‌وگو و پرسش‌گری با مخاطب کودک و نوجوان پرداخت و از طریق تحریک او با توجه به قصه‌ای که شرح شد، زمینه را برای تأمل او درباره تعمیم‌های ساده‌شده و ارزش‌داوری‌های ناسنجیده، فراهم آورد.
دوره آموزشی «امثال مثنوی معنوی» به همت باشگاه دانش‌افزایی و بهره‌وری ادبیات دینی کودک و نوجوان (بادبادک) با هم‌کاری کتاب‌کافه ماجرا، یک‌شنبه هر هفته با حضور گروهی از نویسندگان و علاقه‌مندان ادبیات کودک و نوجوان برگزار می‌شود.