ترامپ که آمد و مسئله حمله به ایران در داخل رژیم مطرح شد، ایهود باراک یادداشت مهمی نوشت که در آن اشاره می‌کرد اگر نمی‌توانیم حمله را با فروپاشی رژیم در ایران همراه کنیم نباید این اقدام را انجام دهیم. وی تشکیک کرده بود که آیا ما به اندازه کافی نیروی اجتماعی شورشی در ایران داریم که به سقوط نظام کمک کنند یا نه؟

بنابراین اولاً این جنگ، یک نبرد همه‌جانبه و نهایی برای رژیم است و نباید آن را دست‌کم گرفت. ثانیاً احتمال فعال‌سازی لایه امنیتی یعنی گروهک‌ها و مسلحان جیره‌خور هم در داخل وجود دارد که البته منجر به همدستی آنان با رژیم و زیر سؤال رفتن مشروعیت آنان می‌شود و در سطح بعدی هم برای فعال‌سازی شورش اجتماعی، احتمال زدن زیرساخت‌های اقتصادی و معیشتی هست.

فکر می‌کنم ضربات دشمن ادامه خواهد داشت تا ما امکان حمله نداشته باشیم؛ چرا که رژیم به خاطر وسعت کم خود به شدت ضربه‌پذیر است. حتی بعید نیست به بهانه‌ای آمریکا را هم وارد این درگیری کنند تا بتوانند نتیجه نهایی مطلوب خود را بگیرند.

پاسخ مؤثر به حملات رژیم چگونه است؟

حملات وقیحانه رژیم به منازل مسکونی برخی چهره‌های سیاسی، علمی و نظامی کشورمان به همراه حمله به مراکز هسته‌ای و نظامی کشور، نشان از ورود به یک زد و خورد احتمالاً چند هفته‌ای دارد؛ چرا که این حملات و کشته شدن احتمالی چندین غیرنظامی، چیزی نیست که بتوان آن را بدون پاسخ گذاشت.

اتفاقاً پاسخ ما اگر می‌خواهد مؤثر باشد باید علاوه بر مراکز حساس نظامی و هسته‌ای رژیم، به سمت خانه‌های سران این رژیم نیز باشد و خاطره ماندگاری را در محیط شهری آنجا باقی بگذارد و وحشت را بر آنان تحمیل کند. اشتباهی که مقاومت لبنانی انجام داد و فقط برخی مراکز نظامی را هدف قرار داد دیگر با حمله به خانه‌های مسکونی ما، قابل تکرار نیست و حتماً باید حملاتی به مناطق شهری این دولت خبیث انجام شود. البته طبعاً یک حمله ترکیبی همه‌جانبه نیاز داریم.

گرچه این حمله نشان از آمادگی رژیم برای زد و خورد دارد ولی به معنی دست بسته بودن ما نیست و حتماً پاسخ قاطع ما می‌تواند جلو تهاجم گسترده‌تر آن‌ها را بگیرد. تجربه این دو سال نشان داده کوتاه آمدن مقابل این سگ وحشی فقط او را وقیح‌تر کرده است.