چاوز، کارنامه پرباری از مبارزه علیه گرایشهای آمریکایی در زندگیش داشت به نحوی که در سطح بین‌المللی روابط نزدیکی با کشورهایی که ضد آمریکایی بودند، داشت و توانست اتحاد جدید و محکمی با دشمنان آمریکا ایجاد کند.
او در سالهای ریاست بر ونزوئلا در عرصه خارجی کوشید با نفوذ و دخالت آمریکا در منطقه‌ای که حیاط خلوت واشنگتن بشمار می‌رفت، مبارزه کند و برای نیل به این هدف، متحدانی در داخل این منطقه و نیز در سطح جهانی را با خود همراه کرد.
چاوز در 12 سال ریاست جمهوری خود بر روابط صمیمی با ایران تأکید می کرد و در سیاستش با ایران تا روزهای آخر صداقت داشت به طوری که بسیاری از کشورهای به ظاهر دوست ایران از جمله روسیه و چین همواره براساس منافع زودگذر خود عمل می کردند و گاهی اوقات در عرصه های بین المللی پشت ایران را خالی می کردند.
از چاوز می توان به عنوان متحد راستین ایران نام برد هنگامی که کشورمان به دلیل تأکید بر ادامه برنامهٔ هسته‌ایش و پشتیبانی از چریکهای حزب‌ا... مورد انتقاد جهانی بود، چاوز سفری دو روزه به ایران داشت.
چاوز در دانشگاه تهران متعهد شد که ونزوئلا «همواره و تحت هر شرایطی در کنار ایران خواهد ماند» و بر این گفته خود تا روزهای آخر عمرش، ثابت قدم ماند. چاوز در کنار ایران، معترض جدی سیاستهای رژیم صهیونیستی در جهان بود. ونزوئلا تا آنجا در حمایت از ایران پیش رفت که یکی از مشاوران هوگو چاوز گفته بود که «ارتش ونزوئلا قصد دارد در پاسخ به تحریم دولت هوگو چاوز از خرید تسلیحات توسط واشنگتن، ناوگان هوایی جنگنده‌های اف16 آمریکاییش را به کشوری دیگر، به احتمال زیاد ایران بفروشد». هوگو چاوز دوست خوبی برای کشورمان در جهان بود و کار به جایی رسید که توانست پای ایران را در حیاط خلوت واشنگتن در آمریکای لاتین، باز کند.
سوسیالیست بودن یا مسیحی بودن هوگو چاوز مهم نیست به نظر می رسد در این دنیای پر از نیرنگ و سیاست بازی، رفتار توأم با صداقت است که ماندگار می شود و رئیس جمهور فقید ونزوئلا توانست در دوران روابطش با ایران، این موضوع را به درستی به اثبات برساند در حالی که خیلی از کشورهای مدعی مسلمانی و برادری با ایران، عملکردشان نقطه مقابل منش و رفتار چاوز است.