لحظهای محوری در مناقشه دیرینه اسرائیل و فلسطین. با توجه به اینکه ۱۴۷ کشور عضو سازمان ملل متحد تاکنون فلسطین را به رسمیت شناختهاند که بیش از ۷۶درصد از کل ۱۹۳ عضو را تشکیل میدهند، اجلاس امروز میتواند این تعداد را به ۱۵۷ کشور یا بیشتر تغییر دهد.
فرانسه، کانادا، بریتانیا، استرالیا، بلژیک، مالت، لوکزامبورگ، پرتغال، آندورا و سان مارینو کشورهایی هستند که قرار است امروز دولت فلسطین را به رسمیت بشناسند. البته نگفته پیداست این کشورها به راهکار دو دولتی معتقدند و پیش از این اسرائیل را به رسمیت شناختهاند، اما نمیتوان این پیروزی سیاسی را برای فلسطین ندیده گرفت، هرچند نوشدارویی پس از نسلکشی در غزه است.
حمایت نوظهور برخی کشورها در پرونده فلسطین
پس از جنجال رد ویزای نمایندگان فلسطین که چند روز پیش رخ داد، مشارکت مجازی برای نمایندگان فلسطین تأیید شد. در این رویداد، سران کشورها، وزیران امور خارجه و فرستادگان از هر ۱۹۳ کشور عضو سازمان ملل متحد به علاوه ناظرانی از اتحادیه اروپا، اتحادیه عرب و سازمان همکاری اسلامی حضور دارند.
شرکتکنندگان اصلی عبارتاند از: محمد بن سلمان ولیعهد عربستان سعودی که ریاست مشترک این اجلاس را بر عهده دارد و نماینده بلوکی از ۲۲ کشور عربی است که در درخواست خود برای به رسمیت شناختن فوری متحد هستند. ریاض این رویداد را به عنوان یک ضرورت اخلاقی برای مقابله با آنچه تجاوز اسرائیل مینامد، مطرح کرده است. امانوئل مکرون، رئیس جمهور فرانسه نیز قرار است یکی از سخنرانیهای مهم را ایراد کند.
پاریس از این تریبون برای اعلام رسمی به رسمیت شناختن بدون قید و شرط - نخسین بار در میان کشورهای گروه ۷ استفاده خواهد کرد. گفته شده نتانیاهو به مکرون هشدار داده در صورت به رسمیت شناختن دولت فلسطین واکنش تندی خواهد داشت. کییراستارمر، نخستوزیر بریتانیا رهبری گروهی را بر عهده دارد که نشاندهنده تغییر رویکرد لندن به سمت به رسمیت شناختن است، البته مشروط به پیشرفت در چارچوب دو دولت. مارک کارنی، نخست وزیر کانادا و آنتونی آلبانیزی، نخستوزیر استرالیا هر دو آمادهاند حمایت مشروط خود را تکرار کنند و تشکیل کشور را به تضمینهای امنیتی برای اسرائیل گره بزنند. بارت دوور، نخستوزیر بلژیک که بهتازگی از اعلامیه بروکسل خارج شده است به پیشگامان اروپایی میپیوندد. رتنو مرسودی، وزیر امور خارجه اندونزی با درخواست به رسمیت شناختن گستردهتر برای تقویت حقوق فلسطینیان، همصدای این کشورها شده است.
مارک روبیو، وزیر امور خارجه ایالات متحده از موضع غربی واشنگتن در این نشست شرکت خواهد کرد اما انتظار میرود حق وتو خود را در مورد عضویت کامل فلسطین در سازمان ملل تکرار کند. محمود عباس، رئیس تشکیلات خودگردان فلسطین به صورت مجازی در این مراسم شرکت خواهد کرد. احتمالاً غیبتهایی ممکن است از سوی آلمان یا مجارستان صورت بگیرد. آلمان در مورد این موضوع با احتیاط عمل میکند و مجارستان متحد صریح اسرائیل است. بهطورکلی کشورهایی که تا این لحظه قرار است فلسطین را به رسمیت بشناسند شامل فرانسه، کانادا، بریتانیا، بلژیک، استرالیا، لوکزامبورگ و جمهوری مالت میشود. طبق اعلام خبرگزاری رویترز، وزارت خارجه پرتغال نیز از قصد این کشور برای به رسمیت شناختن فلسطین خبر داده است.
ژستهای نمادین یا گامهای عملی؟
حماس تا حد زیادی در مورد جزئیات اجلاس سکوت کرده اما موضع کلی آن روشن است: حمایت بیچونوچرا از تشکیل کشور فلسطین. با این حال، اعلامیه نیویورک و قطعنامههای مرتبط از یک دولت فلسطینی بدون حماس حمایت میکنند.
بندی که کشورهای عربی برای جلب حمایت غرب از آن حمایت کردند و رهبران حماس پیشتر چنین شرایطی را رد کردهاند.
حماس هفته گذشته در بیانیهای از اقدام فرانسه به عنوان گامی به سوی عدالت ستایش کرد، در حالی که خواستار اقدامات بیشتر شد: به رسمیت شناختن بدون آزادسازی، ناقص است. سؤال اینجاست آیا ژستهای دیپلماسی در تالارهای مرمرین سازمان ملل برای فلسطین کافی و تضمینگر حل بحران است؟ خبرگزاری دویچه وله فرانسه در این باره نوشته است: واضح است به رسمیت شناختن فلسطین به تنهایی نمیتواند اسرائیل را در جنگ متوقف کند. گیدئون لوی نیز با انتشار مقالهای گفته بود به رسمیت شناختن فلسطین جایگزینی اشتباه بهجای اقدامات تنبیهی و بایکوت کردنی است که باید علیه رژیمی که مرتکب نسلکشی میشود، اتخاذ شود. این کار، نسلکشی را متوقف نمیکند. البته به رسمیت شناختن فلسطین بیاثر نخواهد بود و اقدامی دیپلماتیک در راستای ایجاد پروندهای قویتر برای آتشبس است. این در حالی است که اسرائیل مدعی است این اقدام صرفاً یک «تئاتر سیاسی» است.
نظر شما