امیر دریادار «شهرام ایرانی» فرمانده «نیروی دریایی راهبردی ارتش جمهوری اسلامی ایران» روز گذشته در «همایش بررسی پیش‌نویس سند توسعه دریامحور کشور» اظهار کرد: «امروز تمام تلاش و استراتژی دشمن این است که کریدورها را محدود کند و فقط خودش از آن بهره‌مند شود و ما را به نوعی حذف کند». اما چرا ایران باید درگیر مسئله کریدورها باشد و به عبارتی دقیق‌تر، چرا دشمن در تلاش برای حذف این واقعیت جغرافیایی از مناسبات ژئواکونومیک دنیاست؟ ناگفته پیداست موقعیت جغرافیایی و داشته‌ها و نداشته‌های محیطی، همان ‌گونه که می‌تواند سکوی پرتاب یک اقتصاد در مقیاسی جهانی باشد، قابلیت تبدیل به محل منازعه و شکل‌گیری کانون‌های بحران و در نتیجه انجماد و حتی فروپاشی را نیز داشته باشد و این هنر و تدبیر است که می‌تواند تفاوتی چنین شگرف را رقم بزند.
روی نقشه، جمهوری اسلامی ایران، فارغ از توانایی‌های درون‌زای اقتصادی، ظرفیت‌های صنعتی، معدنی، هیدروکربنی، گردشگری و ... الزاماً باید یک تقاطع چندگانه از کریدورها و مسیرهای ترانزیتی در قالب اتصالات شرقی- غربی، شمالی- جنوبی و زمینی- دریایی باشد که محصولات چین و هند و اقتصادهای نوظهور جنوب شرق آسیا را به بازارهای مصرف عربی، اروپایی و آمریکایی متصل کرده و تأمین انرژی، سرمایه و مواد اولیه از روسیه، آسیای مرکزی، قفقاز، شمال اروپا، غرب آسیا و شمال آفریقا را به اقتصادهای مولد مذکور تسهیل می‌کند. محلی برای تهاتر، تبدیل، تحویل و انتقال هر آنچه از کالا و انرژی در اقتصاد جهانی ‌شده‌ امروز در حال مبادله است.
امری که دریادار ایرانی نیز به آن اشاره کرده و از غفلت مستمر ما نسبت به موقعیت کریدوری ایران به ویژه در مسیرهای شرقی- غربی سخن گفته است. واقعیت این است که مهم‌ترین دارایی ملموس ما مردم، دولت، حاکمیت و در یک کلام، جمهوری اسلامی ایران، این جغرافیای منحصر به فردی است که علاوه بر تمام مواهب بی‌منتی چون نفت، گاز، منابع، معادن و...، یک عنصر منحصر به فرد را پیشکش ما کرده و آن عبارت است از موقعیت!
موقعیتی که نه قابل خرید است و نه قابل ساخت؛ نه به این راحتی‌ها دور زده می‌شود و نه به سادگی قابل حذف است. هر چند در تأیید گزاره‌ مطرح‌ شده از سوی دریادار ایرانی، باید پذیرفت دشمنان تلاش زیادی برای کاهش اهمیت این موقعیت منحصر به فرد جغرافیایی انجام می‌دهند اما واقعیت در این مورد، «برگ برنده» را در اختیار ما قرار داده است؛ البته نه شبیه یک چک سفید امضا!
اما در عمل، حتی درصدی از این واقعیت و موقعیت به «فعل» تبدیل نشده و در این میان، فارغ از عوامل بیرونی نظیر خصومت‌های سیاسی، رقابت‌های منطقه‌ای و یا تحریم‌های بین‌المللی، نبود یک عزم جدی نشأت ‌گرفته از فهمی عمیق برای بهره‌مندی از فرصتی که جغرافیای ایران پیشکش مردم خود کرده است، جدی‌ترین تهدیدی خواهد بود که دشمنان ایران را به حذف ما از این معادله‌ پرسود امیدوار کرده است.