ایالات متحده‌ آمریکا به گواه آمار و ارقام موجود، از سخت‌ترین کشورها برای «مادر بودن» به شمار می‌آید. از درصد بالای مادران مجرد و فرزندهای «تک والد»ی که تمام مسئولیت و فشار زندگی آن‌ها روی دوش مادران است، تا نامساعد بودن شرایط و موقعیت‌های شغلی و حمایت‌های عمومی و دولتی از آن‌ها. حال در این وضعیت بغرنج، با روی کار آمدن دولت دوم ترامپ که با داعیه‌هایی مانند بازگشت به خانواده و علَم‌کردن نشانه‌های مذهبی (به‌ویژه مسیحیت کاتولیک) به کاخ سفید بازگشته است، مفهوم «مادر» در ایالات متحده با بحرانی جدید مواجه شده است.
همین چند روز پیش بود که سخنگوی کاخ سفید در پاسخ به خبرنگار منتقدی که درباره میزبانی دیدار احتمالی ترامپ و پوتین و اینکه چه کسی بوداپست، پایتخت مجارستان را پیشنهاد داده است، عبارتی را به کار برد که شاید در محاورات روزمره ولگردهای خیابانی واشنگتن قابل تحمل‌تر باشد تا یک کنفرانس خبری! کارولین لیویت بلافاصله پس از این سؤال با لحنی تهاجمی به خبرنگار گفت: «ننه‌ات!» (عامل انتخاب بوداپست به عنوان شهر میزبان دیدار آینده پوتین و ترامپ بوده است) پاسخی جنجالی که همان روز، سروصدای زیادی در میان رسانه‌ها و افکار عمومی به‌پا کرد و در حالی که طیف حامی ترامپ، این پاسخ را بامزه و رندانه تلقی کردند، بسیاری از منتقدان، آن را نشانه‌ای از افول اصول اخلاقی در ایالات متحده آمریکا، آن هم در عالی‌ترین سطوح دانسته و خواستار عذرخواهی خانم سخنگو شدند.
اما این، پایان ماجرا نبود! فردای آن روز، دیدار ترامپ و زلنسکی (رئیس جمهور اوکراین) فارغ از متن پررنگ و مهمی که داشت و حاکی از فشار دولت آمریکا به کمدین سابق و رئیس جمهور فعلی برای واگذاری بخش‌های وسیعی از سرزمین‌های خود به طرف روسی در ازای آتش‌بس بوده است، با یک حاشیه‌ جدی نیز همراه بود. در این جلسه، پیتر هگست، وزیر جنگ آمریکا با کراواتی مرکب از رنگ‌های آبی، سفید و قرمز و البته با توالی رنگی که یادآور پرچم روسیه بود، حاضر شده و به سرعت مورد توجه رسانه‌ها و به‌ویژه منتقدان اغلب دموکرات و حامی اوکراین- زلنسکی قرار گرفت. حاشیه‌ای که به پنتاگون نیز کشیده شد و سخنگوی ساختمان جنگ آمریکا، به شکل عجیبی با پاسخی مشابه به استقبال آن رفت. آنجا که «شان پارنل» در پاسخ به سؤال خبرنگار «هافینگتون‌پُست» درباره‌ اینکه چه کسی کراوات وزیر جنگ آمریکا در دیدار اخیر دونالد ترامپ و ولودیمیر زلنسکی را خریده، به مادر خبرنگار سؤال‌کننده توهین کرد. پارنل در پاسخ به سؤال این خبرنگار نوشت: «ننه‌ات آن را خریده است. احمق! این یک کراوات میهن‌پرستانه آمریکایی است».
خجالت‌آور، شاید کمترین توصیف برای سطح سخیف ادبیات و گونه‌ مواجهه‌ دولت ترامپ در برابر منتقدان حتی داخلی خود است. نمونه‌ عینی‌تر آن در ویدئو منتشرشده توسط ترامپ که در آن، او را سوار بر بمب‌افکنی با مهمات «مدفوع» نشان می‌داد که آن‌ها را بر سر میلیون‌ها مخالف خود در خیابان‌های آمریکا می‌ریخت، در مقیاسی جهانی مشاهده شد و اکنون، افکار عمومی را با این سؤال جدی روبه‌رو کرده است که فارغ از همه مناسبات سیاسی، اقتصادی و نظامی، آیا اصولاً ایالات متحده‌ آمریکا از کمترین حد صلاحیت اخلاقی (حتی ظاهری) برای رهبری جامعه‌ جهانی برخوردار است و پاسخی که به‌وضوح و شدت، منفی است.