یزد؛ شهری که قرنها از راه اندیشه، قلم و نوشتههای اصیل خود هویت یافته، امروز نیز آیندهای روشن جز از مسیر کتاب و فرهنگ نخواهد داشت.
یزد در حافظه فرهنگی کشورمان با نامهایی از جمله ایرج افشار یزدی پدر کتابشناسی نوین و مهدی آذریزدی پدر ادبیات کودک و نوجوانان ایران شناخته میشود؛ بزرگانی که نمونهای از پیوند عمیق این سرزمین با میراث مکتوباند.
اما پرسش اصلی اینجاست که آیا امروز نیز همان ظرفیت تاریخی در ساختارهای فرهنگی و آموزشی استان بازتولید میشود؟ آمارهای رسمی از کمبود منابع کتابخانهای و پایینبودن سرانه کتابخوانی، نشان میدهد فاصلهای معنادار بین گذشته درخشان و وضعیت کنونی وجود دارد.
تجربههای فرهنگی سالهای اخیر در یزد نشان داده هرجا سرمایهگذاری هدفمند در حوزه مطالعه صورت گرفته، نتایج آن در قالب تقویت حلقههای مطالعاتی دانشگاهی، رشد تولیدات فرهنگی و افزایش مشارکت مردمی دیده شده است.
تولید محتواهای ابتکاری و خلاقانه از جمله مجموعه «یزدکتابِ ایرنا» در تارنمای خبرگزاری جمهوری اسلامی مرکز یزد نیز ثابت میکند رسانهها میتوانند پلی بین نسل جدید و کتاب باشند.
همچنین نقش مدرسه و خانواده در این مسیر انکارناپذیر است. بسیاری از مفاخر یزد در خاطرههای خود از تاثیر کتابهای دوران کودکی سخن گفتهاند؛ تجربهای ساده اما سرنوشتساز که میتواند الگوی تربیت نسل تازه نویسندگان و پژوهشگران باشد.
همچنین احیای آثار نویسندگان یزدی و معرفی دوباره کتابهای مرتبط با میراث تاریخی استان، ابزار مهمی برای پیوند جوانان با گذشته فرهنگی آنان است.
اکنون زمان آن رسیده که سیاستگذاران، نهادهای اجتماعی و مجموعههای فرهنگی یزد با نگاهی راهبردیتر، کتاب را نه یک کالای فرهنگی، بلکه محور پایداری اجتماعی استان ببینند.
تقویت زیرساختهای کتابخانهای، حمایت از برنامههای ترویجی، افزایش دسترسی کودکان و نوجوانان به منابع باکیفیت و بهرهگیری از سرمایه نمادین مفاخر یزدی، گامهایی است که میتواند مسیر توسعه داناییمحور یزد را هموار کند.
یزد اگر میخواهد پایدار بماند، نخست باید فرهنگ خود را پایدار کند؛ و این پایداری، از کتاب آغاز میشود.
نظر شما